Assemble Head In Sunburst Sound

Manzanita

Tee Pee (2012)
Από τον Κώστα Σακκαλή, 31/08/2012
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Κάθε κύτταρο του εγκεφάλου μου (όσα δεν έχουν καεί, τέλος πάντων) μου λέει ότι αυτός ο δίσκος των Assemble Head In Sunburst Sound δεν είναι τόσο καλός όσο οι προηγούμενοι. Καθαρά λογικά αν το δούμε, αν στους προκατόχους του δοκίμαζαν ασκήσεις ανεπτυγμένου βαθμού δυσκολίας, τις οποίες και φυσικά εκτελούσαν με παροιμιώδη αποτελεσματικότητα, στο "Manzanita" δείχνουν να κυνηγάνε την απλότητα, όση τουλάχιστον μπορεί να επιτρέπει η Σανφρανζισκανή (νέο)ψυχεδέλεια, το είδος που υπηρετούν πιστά από το ξεκίνημά τους.

Από την άλλη, όμως, κάθε πόρος του δέρματός μου δεν μου επιτρέπει να πω ούτε μισή κακή κουβέντα για τον δίσκο. Είναι ο ήχος της κιθάρας, τα jam-αριστά ξεσπάσματα, οι εθιστικές μελωδίες που εισχωρούν υποδόρια και κυλούν στις φλέβες μου από την πρώτη κιόλας ακρόαση, που με κάνουν να αγαπήσω τον δίσκο αυτό ίσως και παραπάνω από τους προηγούμενους με τον ίδιο τρόπο που ο άσωτος υιός έχει πάντα το μεγαλύτερο μερίδιο αγάπης της οικογένειάς του.

Τι κι αν προς το τέλος δείχνουν να στερεύουν από ιδέες, τι κι αν το "Green Meadow Slowdown" είναι άκυρα βρετανικό και λίγο 80s, τι κι αν ούτε και οι ίδιοι δεν μπορούν να συνεχίσουν στο επίπεδο που θέτουν, κάνοντας το "The Flume" να ακούγεται (θου Κύριε) μέτριο. Δεν είναι μαθηματικά η απόλαυση. Είναι το φάντασμα του Jerry Garcia στο "(Gone) Round The Corner", είναι το μεταμεσονύχτιο blues του "Blue Wire", είναι (ω, ψυχεδελικοί θεοί) το "Sunshine", είναι το solo του "Ghost String", είναι η κιθάρα ΠΑΝΤΟΥ και το hammond από πάνω.

Είναι ΑΓΑΠΗ.
  • SHARE
  • TWEET