Hierarchies

Ας μιλήσουμε λίγο για την έννοια του “λάθους”. (Κι ας κρατήσουμε την κουβέντα μόνο για την μουσική, διότι αν το προεκτείνουμε σε γενικότερα ζητήματα, το πράγμα θα γίνει πολύ περίπλοκο). Μεγάλο μέρος του μουσικού κόσμου εξακολουθεί να εμμένει στον δυτικό τρόπο αντιμετώπισης της μουσικής ως συλλογή νόμων, κανόνων και σωστών πρακτικών, ενώ από την άλλη πλευρά όλο και περισσότεροι δημιουργοί αγκαλιάζουν, εδώ και πολλές δεκαετίες, την ιδέα της κατάρριψης των κανόνων και την οικειοποίηση, ας πούμε ανορθόδοξων τρόπων. Οι Hierarchies είναι ένα καινούριο dissonant tech-death σχήμα που σαφώς εκπροσωπεί την δεύτερη τάση.

Πως όμως μπορεί το "λάθος" να γίνει δομικό στοιχείο; Συμφωνούμε ότι άπειρα σχήματα βέβαια ενστερνίζονται κι εξερευνούν την δυσαρμονία, όμως οι Hierarchies, εκτός από αυτήν, πάνε ένα βήμα παραπέρα κι ανατρέπουν την ιδέα του ρυθμού. Εδώ λοιπόν έχουμε ένα «λιτό» trio - τους Nicholas Turner στην κιθάρα, Anthony Wheeler στο μπάσο και Jared Moran σε τύμπανα και φωνητικά - που εκτελεί μια σειρά από ρυθμικά παράδοξα: επιταχύνσεις, άχρονα χτυπήματα, σκαμπανεβάσματα ή φρεναρίσματα των ρυθμών, σε στιγμές εντελώς απρόβλεπτες. Σαν αποτέλεσμα, οι οκτώ συνθέσεις του ομώνυμου ντεμπούτου άλμπουμ τους μοιάζουν σαν μια διαρκής τρικλοποδιά, μια συνεχόμενη χρονική ανωμαλία. Το εντυπωσιακό είναι πως αυτό ερεθίζει την προσοχή του ακροατή: το μυαλό λες και βγαίνει από τις φυσιολογικές ρυθμίσεις και μπαίνει σε μια κατάσταση εγρήγορσης.

Πέραν αυτού του στοιχείου, το death metal των Hierarchies είναι ένα death metal ξερό και άγονο. Δεν βασίζεται στον όγκο ή στην τεχνική (αν και διαθέτει μπόλικη) αλλά προτιμάει αντ’ αυτού να βομβαρδίζει τον ακροατή με αλληλουχίες από riffs και μη-γραμμικές δομές που μάλλον αποσκοπούν σε μια σχιζοφρενική ατμόσφαιρα. Όσοι απολαμβάνουν το φλερτ με το noise rock και την ελεύθερη jazz που παρουσίασαν οι Pyrrhon στο πρόσφατο τους διαμάντι ή την σχεδόν ασκητική ηχητική ακρότητα των Mitochondrion, θα βρουν σε αυτό το άλμπουμ έναν στιλιστικό συγγενή.

Αν προσπαθήσω να μεταφράσω κάπως το παραπάνω, θα πω ότι αυτό είναι περισσότερο ένα νοητικό άλμπουμ, όχι σωματικό. Ανοίγει πύλες, όχι συναισθήματα. Μέσα όμως σε αυτόν τον κόσμο του χαοτικά σποραδικού, εισέρχονται ενίοτε κάποια μελωδικά στοιχεία, κυρίως μέσω υπέροχων κιθαριστικών leads. Το φινάλε του “Entity” ή το πρώτο solo στο “Dimension” αποτελούν τέλεια παραδείγματα. Και τότε, η όαση της μελωδίας έρχεται να λειτουργήσει για λίγο σαν υπενθύμιση ότι κάπου υπάρχει λογική - και αυτό κάνει το άλμπουμ ακόμα πιο παράλογο. Είμαι σίγουρος πως αυτός είναι και ο στόχος του.

Το ντεμπούτο των Hierarchies είναι μία δουλειά που προφέρει μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και σίγουρα εκκεντρική extreme metal πρόταση. Το γεγονός πως τα μέλη τους εμπλέκονται και στους Acausal Intrusion και τους Dwelling Below σημαίνει πως αυτοί εδώ οι μουσικοί έχουν μάλλον ένα συναρπαστικό μέλλον στο ακραίο avant-garde metal. Ως Hierarchies στέκουν ακόμα λίγο μακριά από την σπουδαιότητα, αν και η δική τους φωνή αποκτά μεγαλύτερη αξία αν ενωθεί με τα συμφραζόμενα της. Κι όταν παρατηρείς συνθέσεις όπως το “Abstract”, συνειδητοποιείς ότι αυτό εδώ το “λάθος” είναι τελικά πέρα ως πέρα σωστό και αλάνθαστο.

Bandcamp