Gwar

Οι Gwar είναι από εκείνες τις περιπτώσεις συγκροτημάτων που, αν και πιθανότατα γνωρίζεις τι παίζει με την πάρτη τους, ή καλύτερα τι τρέλα κουβαλάνε, είναι πολύ πιθανό να μην έχεις μπει στη διαδικασία να ακούσεις τη μουσική τους και ψάξεις την δισκογραφία τους. Για όσους «αδαείς» λοιπόν δεν έχουν ανακαλύψει ακόμη το «μεγαλείο» τους, μια καλή ευκαιρία είναι το ολόφρεσκο, δέκατο τρίτο άλμπουμ της καριέρας τους με τίτλο "Battle Maximus". Ο δίσκος είναι αφιερωμένος στον προσφάτως εκλιπόντα και επί δέκα περίπου χρόνια lead κιθαρίστα τους Flatus Maximus, με τον νεότευκτο χαρακτήρα του Pustulus Maximus να καλύπτει το κενό έπειτα από μια ακόμη μάχη επικών διαστάσεων.

Ταγμένοι πάντοτε στην καταστροφή του ανθρώπινου γένους και ταυτόχρονα στην διασκέδασή του, οι Gwar στο νέο τους δημιούργημα εξιστορούν την μάχη εναντίον του μεγαλύτερου πιθανότατα εχθρού που έχουν αντιμετωπίσει μέχρι σήμερα. Ο ύπουλος Mr. Perfect ταξίδεψε ο ίδιος στο χρόνο για να κλέψει την δύναμη των Gwar (την δύναμη της αθανασίας) και να χρησιμοποιήσει αυτή τη δύναμη ώστε να μεταταλλάξει το ανθρώπινο γένος σύμφωνα με το διεστραμμένο όραμά του για τον τέλειο άνθρωπο. Για ακόμη μια φορά οι Gwar θα βρεθούν ανάμεσα στο ανθρώπινο γένος και τον νέο υπερ-ήρωα που προσβλέπει στην καταστροφή των Gwar και την υποδούλωση όσων τους είναι πιστοί.

Παρά τις όποιες διακυμάνσεις μπορεί να παρατηρήσει κανείς ανάμεσα στους δίσκους τους, οι Gwar εκπροσωπούν και στη νέα τους δουλειά την μεταλλική εκδοχή του shock rock, εκφρασμένη με μπόλικη επιθετικότητα και περίσσεια αυθάδεια. Κινούμενοι στο φάσμα που έχει στο ένα άκρο τους Motörhead και στο άλλο την πιο ακραία έκφανση του σύγχρονου σκληρού ήχου, θα ικανοποιήσουν, χωρίς βέβαια να εντυπωσιάζουν, όσους αρέσκονται κυρίως σε heavy και thrashy καταστάσεις. Από την άλλη μεριά υπάρχει ένα μεγάλο μειονέκτημα όσον αφορά την παραγωγή του δίσκου που εντοπίζεται στον εκνευριστικό «τσίκι τσίκι» ήχος της μπότας και παραπέμπει δυστυχώς σε κακής ποιότητας δουλειές από την δεκαετία του 1990.

Από την πρώτη κιόλας ακρόαση, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι το "Battle Maximus" διαθέτει κάποια κομμάτια που ξεχωρίζουν για το μουσικό τους περιεχόμενο και κάποια άλλα όπου το ενδιαφέρον επικεντρώνεται κυρίως στις φοβερές και τρομερές εξιστορήσεις του Oderus Urungus. Στη πρώτη κατηγορία ανήκουν τα "Madness At The Core Of Time", "Bloodbath", "They Swallowed The Sun" και "Triumph Of The Pig Children", ενώ στη δεύτερη συγκαταλέγονται τα "Raped At Birth" και "I, Bonesnapper". Ξεχωριστές στιγμές είναι το ορχηστρικό ομώνυμο του δίσκου όπου ο Oderus παίρνει μια ανάσα και οι Gwar αποδεικνύουν τις εκτελεστικές τους ικανότητες, το μελωδικό "Falling" όπου οι φρενήρεις ρυθμοί πέφτουν και ο αποχαιρετισμός στον Flatus Maximus στο "Fly Now" που κλείνει τον δίσκο.

Επειδή πάντως η αλήθεια των Gwar βρίσκεται κυρίως στις ζωντανές στους εμφανίσεις αλλά και στις απολαυστικές συνεντεύξεις που δίνουν, τσεκάρετε κάποιο από τα πολλά video ή DVD που κυκλοφορούν και ακούστε το "Battle Maximus" διαβάζοντας τα όσα ακατανόμαστα μας είπε το αφεντικό του σχήματος και παρ' ολίγο συνονόματος Oderus Urungus. Δεν περιγράφω άλλο.