Grave Pleasures

Μερικά συγκροτήματα χρήζουν, πιθανώς άδικα, ειδικής μεταχείρισης. Οι Φινλανδοί, κατά βάση, Grave Pleasures, αποτελούν μια τέτοια περίπτωση. Από την στιγμή που οι Beastmilk ως ύπαρξη έφτασαν σε ένα τέλος, αφήνοντας πίσω τους ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της προηγούμενης δεκαετίας, το ντεμπούτο τους "Climax", η απόφαση της αναγέννησής τους ως Grave Pleasures, θα έμελλε να προσεγγίζεται ως ένα σχήμα με αστερίσκο.

Τα δύο, πολύ ποιοτικά, άλμπουμ της μπάντας, "Dreamcrash" και "Motherblood", αν και ήταν γεμάτα από εξαιρετικές στιγμές και singles, έμοιαζαν λες και τους έλειπε κάτι. Αν μπορούσαν να αποκοπούν από το πλαίσιο βέβαια, και αν επίσης εξαλείφονταν οι συγκρίσεις με τους Beastmilk, τότε θα εξαφανιζόταν και ο προαναφερθείς αστερίσκος. Οι Grave Pleasures μπορεί να μην σταμάτησαν να εξερευνούν το μονοπάτι, που εν πολλοίς βοήθησαν να ανοίξει, αλλά δεν αυτονομήθηκαν ποτέ ως ύπαρξη ουσιωδώς. Όλα αυτά αλλάζουν σε σημαντικό βαθμό με το νέο τους άλμπουμ, "Plagueboys".

Όπως μας αποκάλυψε στη συνέντευξή μας και ο κιθαρίστας Aleksi Kiiskilä, η μπάντα αυτή τη φορά ήθελε να πάρει τον χρόνο της. Στα έξι χρόνια που μεσολάβησαν μέχρι την άφιξη του τρίτου τους δίσκου, οι Grave Pleasures δούλεψαν προσεκτικά, πιέστηκαν συνθετικά, και κατάφεραν να παραδόσουν ένα δίσκο που επιτέλους αυτονομεί την ύπαρξή τους. Όχι, το καταραμένο gothic/death rock χορευτικό κύμα που φέρνουν, δεν πήγε πουθενά. Εδώ είναι, ψυχρό, κυνικό, ρομαντικό, ρυθμικό και μνημονικό. Με μια ειδοποιό διαφορά.

Οι Grave Pleasures αποφάσισαν να πειραματιστούν με τα όρια του ήχου τους, και να εξερευνήσουν τις δυνατότητές τους. Η δουλειά στα έγχορδα, μαζί με την στοχευμένη χρήση synths και πλήκτρων, διαφοροποιεί ακαριαία αυτό το άλμπουμ από τους προκατόχους του. Φυσικά, ο δίσκος εντάσσεται σε μια εξελικτική πορεία, και διατηρεί την ταυτότητα των δημιουργών του. Καθίσταται σαφές όμως, από το εναρκτήριο "Disintegration Girl" πως αυτός ο δίσκος διαθέτει κάτι το διαφορετικό. Το πρώτο single του άλμπουμ, το εξαιρετικό "Society Of Spectres", πιστοποίησε μονομιάς πως αυτή τη φορά οι απαιτήσεις οφείλουν να προσαρμοστούν εκ νέου.

Σε αυτό το σημείο, οφείλω να είμαι ξεκάθαρος. Η ‘80s αναβίωση που φέρνουν οι Grave Pleasures, παρόλο που εκπροσωπεί ιδανικά μια ολόκληρη τάση στο ευρύτερο post-punk ιδίωμα, διατηρεί, τρόπον τινά πεισματικά, την απεύθυνσή της σε ένα περιορισμένο, και στοχευμένο ακροατήριο. Όπως όμως εξήγησαν και οι ίδιοι οι Grave Pleasures, απλώς αναζητούν σε αυτό το ηχόχρωμα το πεδίο να δημιουργούν εξαιρετικά κομμάτια. Το "Heart Like A Slaughterhouse" φανερώνει την ικανότητά τους να ενσωματώνουν διαφορετικά στοιχεία και να παραμένουν επιθετικοί μα και χορευτικοί. Επιπρόσθετα, το υπνωτικό "Lead Balloons", υπενθυμίζει τη χάρη των αργών σημείων του "Climax", αυτών προς το τέλος του άλμπουμ, φανερώνοντας την αινιγματική πλευρά της μπάντας που εκλέπτυνε την αισθητική της.

Ο Junho των Oranssi Pazuzu ανέλαβε τη συνθετική μερίδα του λέοντος, με τον Kvohst να συνεισφέρει με μια διαφοροποιημένη φωνητική ερμηνεία. Ξανά, με τον κίνδυνο να καταντήσω κουραστικός μες την επανάληψή μου, θα επιλέξω να επικεντρωθώ στο πώς οι Grave Pleasures ηχούν ως ενδιαφέρουσες παραλλαγές του εαυτού τους. Συνθέσεις όπως το "Conspiracy Of Love" με τον New Order αέρα του, ή το ομότιτλο άσμα που παρέχει μια πιο ονειρική αύρα, βρίσκουν το μεταλλαγμένο προσωπείο του σχήματος σε πλήρη δράση.

Οι Grave Pleasures, με το "Plagueboys" δεν θα συνταράξουν το υπόγειο μέρος του ιδιώματος εκ νέου, αλλά δεν προορίζονται για αυτό. Κατάφεραν να μεταδόσουν την ψυχρότητα και την διαφυγή με τρόπο συγκινητικό, που, ακόμη και αν υπολείπεται ανατριχιαστικών στιγμών, παρά τη συμπάγεια των 43 λεπτών, δεν παραλείπει να καταλήξει εθιστικός. Το φινάλε με το "Tears On The Camera Lens" είναι τόσο μελαγχολικό και darkwave, όσο απαιτείται για να παίξει ο δίσκος από την αρχή. Ελπίζω να μην βιάστηκες να τους ξεγράψεις, γιατί αν αφιερώσεις χρόνο, θα ανταμειφθείς. Όχι πως ποτέ αστόχησαν, αλλά εδώ, οι Φινλανδοί death rockers χτύπησαν ξανά την ευαίσθητη και μοναχική χορδή που θα μετατρέψει τη νοσταλγία σε συγκίνηση. Και αυτό, είναι αρκετό.