Granicus

Οι Granicus με τον ομώνυμο δίσκο τους εκεί πίσω στα 1973 ήταν από τα συγκροτήματα που καταξιώθηκαν πολύ αργότερα, όταν για συλλεκτικούς λόγους το σπάνιο βινύλιο της πρώτης έκδοσης έγινε πολύτιμο απόκτημα και αναγνωρίσθηκε από πολλούς ως εξαιρετικό δείγμα '70s hard rock και πρώιμου stoner. Η πρόσφατη (2009), δε, επανέκδοση του δίσκου και η ανταπόκριση που αυτή έτυχε έδειξαν ότι υπήρχε πλέον περισσότερο κοινό που τους ξέρει και τους εκτιμά από ό,τι ίσως και όταν ήταν σύγχρονοι. Ας πούμε λοιπόν ότι ήσασταν οι Granicus και τα μαθαίνετε όλα αυτά. Τι κάνετε; Απολαμβάνετε τη δόξα, αναπαυόμενοι στις δάφνες σας είναι η μία απάντηση ή ξεψαχνίζετε τα συρτάρια σας προς αναζήτηση νέου υλικού να παρουσιάσετε και παίζετε την υστεροφημία σας σε μία ζαριά. Η ζαριά αυτή έχει όνομα και λέγεται "Thieves, Liars & Traitors".

Τα οκτώ τραγούδια που αποτελούν το βασικό κορμό του νέου άλμπουμ δεν είναι τίποτα περισσότερο από ακυκλοφόρητο υλικό που είχε ηχογραφηθεί την περίοδο 1973-74, όταν και πλέον ο σπουδαίος τραγουδιστής Woody Leffel είχε αφήσει το συγκρότημα. Καθόλου τυχαία, λοιπόν, οι βασικές μελωδίες ήταν ολοκληρωμένες, αλλά τους έλειπαν οι στίχοι και η φωνή. Η συνάντηση των τεσσάρων εκ των πέντε του συγκροτήματος με εξεταστική ματιά προς το παλιό τους υλικό κατέληξε με τον Leffel να προσθέτει στίχους και να συνεισφέρει με την εξίσου εντυπωσιακή φωνή του, ολοκληρώνοντας έτσι τις συνθέσεις τους. Και τι ολοκλήρωση ήταν αυτή! Οργασμική, το λιγότερο, αφού δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τον ομώνυμο δίσκο που είναι υπεύθυνος για την όποια φήμη τους.

Όπως είναι φυσικό, λες και δεν πέρασε ούτε μέρα από την εποχή που το παντελόνι-καμπάνα φοριόταν με βρώμικες φαζαριστές κιθάρες, δυνατά blues rock και στριγγλά φωνητικά. Οι Granicus μας γυρίζουν ακριβώς εκεί που έμειναν τέσσερις δεκαετίες πριν. Οι κιθάρες, ειδικά στα lead μέρη, υπό την ευθύνη του Wayne Andersen, διατηρούν το μαγικό ήχο του hard rock και της heavy ψυχεδέλειας ταυτόχρονα με έναν jam-αυτοσχεδιαστικό χαρακτήρα και είναι σίγουρα ένα από τα πιο θετικά γνωρίσματα του άλμπουμ και η απευθείας σύνδεση με το παρελθόν τους. Από την άλλη, και το νέο στοιχείο, που αποτελεί η φωνή του Leffel, διατηρείται στο επίπεδο που αρμόζει. Δικαιώνει όλους όσους τον ανέφεραν ως έναν μικρό Robert Plant, διασταυρωμένο με τον Alice Cooper θα προσέθετα εγώ τώρα που η φωνή του έχει «ωριμάσει» σε κάποιο βαθμό.

Στα παραπάνω προστίθεται και ένα 27-λεπτο (!) medley των "When You're Moving", "Back Seat Of My Car" και "Bad Talk", ζωντανά ηχογραφημένο από τις παλιές εποχές, με όλα τα στοιχεία των Granicus εδώ να διογκώνονται στο μέγιστο βαθμό για όσους δε μπορούν να χορτάσουν riffs, μεγάλης διάρκειας ξέφρενα solo, groovy ρυθμούς και φωνητικά που ξεπερνάν τα όρια του τραγουδείν.

Δύο κατηγορίες ανθρώπων μπορεί να ενδιαφερθούν για αυτό το άλμπουμ. Οι εραστές της δεκαετίας του '70 και της ατίθασης μουσικής της και οι λάτρεις των σύγχρονων ρετρό συγκροτημάτων που προσπαθούν και συχνά πετυχαίνουν να αναπαράγουν με ακρίβεια τον ίδιο ακριβώς ήχο. Και οι δύο αυτές κατηγορίες γνωρίζουν ήδη τον ομώνυμο δίσκο των Granicus, ήρθε η ώρα να μάθουν και τον άξιο διάδοχό του.