Grand Magus

Triumph And Power

Nuclear Blast (2014)
Από τον Κώστα Πολύζο, 17/01/2014
Ο Μέγας Μάγιστρος κάθεται επιτέλους στον θρόνο του επικού metal
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Το πήγαιναν από εδώ, το πήγαιναν από εκεί, αλλά τελικά οι Grand Magus καταφέρανε και κυκλοφόρησαν τον καλύτερο τους δίσκο το 2014. Και εξηγούμαι. Από το Iron Will και μετά οι δουλειές τους ήταν υπεραξιόλογες. Κανένας μέτριος δίσκος. Βήμα, βήμα προχωρούσαν προς την κορυφή, την οποία και κατέκτησαν με το ολοκαίνουργιο "Triumph And Power".

Συνέπεια:

Σχεδόν κάθε δύο χρόνια μας κερνούσαν αρτιότατες δουλειές με μικρές διακυμάνσεις στο ύφος. Με το καινούριο εγχείρημα ο JB και η παρέα του μας παρουσιάζει μια από τις επικότερες στιγμές των Grand Magus. Οι hard rock αναφορές του -φοβερού κατά τα άλλα- "The Hunt" μπήκαν στο ψυγείο και το εναρκτήριο "On Hooves Of Gold" δηλώνει τα προφανή. Τα απλά, αλλά πωρωτικά riff, το συμπαγές rhythm section, το επικό συναίσθημα, η φωνάρα του Christofferson θα αποτελέσουν το κάλεσμα στα όπλα με τον δίσκο να αναβλύζει αγνή true-ίλα κατευθείαν από τις παγωμένες πηγές της Σκανδιναβίας, με την παραγωγή να είναι υποδειγματική και να βγάζει μια «πρωτόγονη» αίσθηση.

Τιμή:

Καμία έκπτωση στην ποιότητα, καμία διάθεση εντυπωσιασμού. Αυτή η μπάντα δημιουργήθηκε για να υπηρετεί σεμνά το heavy metal και αθόρυβα να καταφέρνει να κερδίζει τον σεβασμό μας. Αδυνατώ να μην υποκλιθώ σε συνθέσεις όπως το "Fight". Ένα τραγούδι που θα πρέπει να αποτελεί μάθημα υποδειγματικού songwriting. Το ομώνυμο αποτελεί ξεκάθαρο δείγμα του πόσο έχουν επηρεαστεί από τους Manowar. Μεγαλειώδες refrain, όμορφη γέφυρα πριν το solo, λιτό παίξιμο στα τύμπανα από τον Witt (ο Scott Columbus θα ήταν περήφανος) και υποδειγματική αλλαγή στη φωνητική κλίμακα πριν το τέλος. Το "Dominator" που ακολουθεί είναι με λέξη απλά πωρωτικό. Το σχεδόν συνεχόμενο δίκασο δίνει ένα φρενήρη ρυθμό, η οργισμένη ερμηνεία από τον JB σε τσαμπουκαλεύει και η στιγμή του solo είναι απλά μαγευτική.

Το "Steel Versus Steel" και το "The Naked And The Dead" είναι η απόδειξη της αγάπης που τρέφουν για το κλασικό metal. Ειδικά το πρώτο φέρνει έντονα στο μυαλό τους Saxon. Ξεχωριστή αναφορά χρίζουν τα ορχηστρικά "Arv" και "Ymer". Και τα δύο σε κάνουν να νοιώσεις στο πετσί σου τους παγωμένους αέρηδες του βορρά και σου φέρνουν στο μυαλό τους Βίκινγκς οι οποίοι επιβιβασμένοι στα Drakkar ανεβαίνουν στα φιόρδ, διψασμένοι για αίμα και αλκοόλ. Το δεύτερο δε, αποτελεί και την ιδανική εισαγωγή για το επικότερο τραγούδι του δίσκου, το "The Hammer Will Bite". Τελικά ο Quorthon ζει και βασιλεύει.

Θεοί:

«New gods taking over», γράφει ο JB (μάλλον χρησιμοποιώντας την γραφομηχανή του De Maio) στο "On Hooves Of Gold" και η αλληγορία μοιάζει αναπόφευκτη. Η ιστορία είναι γεμάτη από περιπτώσεις όπου διεκδικητές του θρόνου εκμεταλλεύτηκαν τις συγκυρίες και κατέλαβαν τον θρόνο παρηκμασμένων βασιλέων. Αυτό νιώθω για τους Grand Magus, οι οποίοι με το "Triumph And Power" φαίνονται ικανοί, εκμεταλλευόμενοι τα «κενά εξουσίας», να αναρριχηθούν και να ηγηθούν του χώρου. The King is dead ...all hail the King. Στα καλύτερα της χρονιάς από τώρα χωρίς πολλά-πολλά.
  • SHARE
  • TWEET