Galliard

Η Esoteric συνεχίζει τις επανεκδόσεις και φαίνεται να έχει βαλθεί να φέρει στην επιφάνεια μικρά και δυσεύρετα διαμαντάκια του progressive. Αυτή τη φορά σειρά έχουν οι Βρετανοί Galliard που κατάφεραν να εκδώσουν μόλις δύο δίσκους, το ντεμπούτο "Strange Pleasure" και το εδώ παρουσιαζόμενο "New Dawn”, ένα συνολικά πιο άρτιο άλμπουμ και η καλύτερη στιγμή τους.

Οι Galliard κινήθηκαν στο χώρο του πρώιμου progressive με αρκετά ψυχεδελικά στοιχεία, όμως η προσθήκη πνευστών στις τάξεις τους τούς έφερε πιο κοντά στον jazz rock ήχο των Blood, Sweat & Tears, των Chicago Transit Authority και των Warm Dust. Ειδικά στο "New Dawn" η ομάδα των πνευστών έχει μεγαλώσει αισθητά με την προσθήκη και φιλοξενούμενων μουσικών που όλοι μαζί δίνουν αρκετές φορές ένα πιο soul και r’n’b άγγιγμα. Είναι φανερό ότι για να αντεπεξέλθεις στην πρόκληση του συγκερασμού όλων αυτών των μουσικών ειδών πρέπει να είσαι ικανότατος μουσικός και φυσικά οι Galliard δεν υπολείπονται διόλου σε αυτό. Το έξτρα κίνητρο που έχει όμως ο επιφυλακτικός με τέτοιου είδους συγκροτήματα είναι ότι, ειδικά στο "New Dawn”, επιδεικνύουν μία εξαιρετική τραγουδοποιία.

Τραγούδια όπως το "Something’s Going On" θα μπορούσαν αν γίνουν επιτυχίες άξιες να σταθούν δίπλα σε παρόμοιες συνθέσεις όπως το "Vehicle" των Ides Of March ή το "25 or 6 to 4" των Chicago. Σε γενικές γραμμές όλες οι συνθέσεις χαρακτηρίζονται από αμεσότητα και μελωδικότητα ενώ η σχετικά σύντομη διάρκειά τους για τα δεδομένα του είδους (μέσος όρος τα 4-4,5 λεπτά) δεν αφήνει περιθώρια για κούραση. Ακόμα και η σουίτα "Winter-Spring Summer" προλαβαίνει μέσα σε 6 λεπτά και να αλλάξει αρκετές κατευθύνσεις όντας γεμάτη ιδέες και να μην φανεί τραβηγμένη ή κουραστική.

Μοναδική εξαίρεση αποτελεί το "Ask For Nothing" που πιάνει τα 9 λεπτά και απέχει ελαφρώς από τη φιλοσοφία του δίσκου με το συνδυασμό φλάουτου και sitar. Παρεκκλίνει επίσης του ύφους των υπολοίπων το "And Smile Again" που μοιάζει να έχει ξεπηδήσει από το "Songs From The Wood" των Jethro Tull.

Ό,τι κι αν δοκιμάζουν όμως οι Galliard τους πετυχαίνει και το σύνολο αποδεικνύεται ιδιοφυές. Το "New Dawn" αποτελεί ένα αδικημένο αριστούργημα και η πολύ προσεγμένη αυτή επανέκδοση μπορεί και οφείλει να το αποκαταστήσει στην θέση που του αρμόζει.