Gaerea

Limbo

Season Of Mist (2020)
Από τον Άλκη Κοροβέση, 28/07/2020
Το "Limbo" θα αποτελέσει σημείο αναφοράς για το black metal του 2020, αλλά και για τη δισκογραφία των Gaerea
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Δεν είναι τόσο η μικρή διάρκεια ζωής της πορτογαλικής black metal μπάντας που εντυπωσιάζει, αν αναλογιστεί κανείς το θόρυβο που έχει προκαλέσει γύρω από το όνομά της στον ακραίο χώρο. Περισσότερο, μάλλον, θα έλεγα ότι αποτελεί αντικείμενο θαυμασμού η συνέπεια με την οποία ικανοποιεί τα μουσικά ενδιαφέροντά μας για δεύτερο σερί δίσκο μετά το "Unsettling Whispers" του 2018.

Ξετυλίγοντας το κουβάρι από την αρχή, όταν το 2016 οι Gaerea κυκλοφόρησαν το ομώνυμο EP τους και έθεσαν τις βάσεις για μια, όπως φαίνεται, λαμπρή καριέρα σε έναν όχι και τόσο φιλόξενο χώρο για μια πορτογαλική μπάντα. Λίγα χρόνια μετά «τρύπωσαν» σε αρκετές λίστες με τις καλύτερες black metal κυκλοφορίες της χρονιάς, με το "Unsettling Whispers". Κάτι που πιστεύω θα καταφέρουν για ακόμα μια φορά με το "Limbo".

Μια διετία, λοιπόν, μετά, οι Gaerea επιστρέφουν έχοντας προσθέσεις χρώμα στην παλέτα τους, κάτι που είναι εμφανές και από το ξανθό εξώφυλλό τους. Ο συνδυασμός χορωδίας με blastbeat, κιθάρες και growls θα φέρουν λίγο στο νου Batushka στο πιο ελεγχόμενο ενώ τα φωνητικά μου ξυπνάνε γλυκές αναμνήσεις από Exhumation. Σαφώς επηρεασμένοι από Drudkh και ίσως τους ελαφρώς παλαιότερους Der Weg Einer Freiheit, διατηρούν τα μελωδικά τους σημεία ενδιαφέροντα όσο ποτέ και σίγουρα θα βρούν κοινό έδαφος όσοι εκτίμησαν το "Algleymi" των Misþyrming πέρσι.

Ο συνδυασμός ακραίων και μελωδικών στοιχείων είναι αυτός που ξεχωρίζει συνθέσεις, όπως τo "Conspiranoia". Ναι μεν τα φωνητικά έρχονται μετά από 3 και βάλε λεπτά, αλλά το χτίσιμο ως εκεί δημιουργεί μια ανυπομονησία που κάνει την κορύφωση ακόμα πιο έντονη. Επίσης, το εναρκτήριο 11-λεπτο "To Ain" με παρόμοιο τρόπο, αλλά και με ένα blackgaze πέρασμα, φανερώνει τις δυνατότητες των Πορτογάλων. Στο "Null" τα πράγματα οξύνονται και για κάποιο λόγο το κομμάτι αποκτά trademark χαρακτήρα. Πλέον, η ταυτότητα των Gaerea γίνεται αναγνωρίσιμη. Αποκτούν αυτό που δικαιωματικά τους αξίζει, την αυθεντικότητα.

Ούτε στο "Limbo" φαίνεται να πατάνε φρένο, συνεχίζοντας ακάθεκτη την πορεία τους προς την καταξίωση. Μας προσφέρουν έναν καθηλωτικό black metal δίσκο, ο οποίος επάξια θα αποτελέσει σημείο αναφοράς για τη μπάντα στο μέλλον, αλλά και για τον ακραίο ήχο του 2020. Οι Πορτογάλοι αποδεικνύουν ότι έχουν την ικανότητα να συνθέτουν θελκτικό black metal, προορισμένο ακόμα και για πιο ευαίσθητα αυτιά, χωρίς να περιορίζονται στο εύρος τους, ούτε, ευτυχώς, να χάνονται προσπαθώντας να αφομοιώσουν όλες τις επιρροές στο υλικό τους. Σημαντικό ρόλο σε αυτό παίζει και η άρθρωση του τραγουδιστή, η οποία σχεδόν σου επιτρέπει να ακούσεις στίχους.

Ως εκ τούτου, δεν θα μου φαινόταν παράξενο, αν το "Limbo" αποτελέσει για πολύ κόσμο εκτός του ακραίου ήχου - με ανοχή, ωστόσο, στα λιγότερο μελωδικά φωνητικά - μια πύλη εισόδου σε αυτόν. Προσωπικά, θεωρώ ότι οι Gaerea (ευτυχώς) δεν έχουν πιάσει ταβάνι ακόμα και ποντάρω πως τη νέα δεκαετία θα μεγαλουργήσουν.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET