Future Islands

Η μπάντα από τη Βαλτιμόρη κυκλοφόρησε τον πέμπτο της δίσκο έχοντας να διαχειριστεί μια πρωτόγνωρη γι' αυτήν κατάσταση. Πριν από τρία χρόνια, η εμφάνιση του συγκροτήματος στο διάσημο τηλεοπτικό show του David Letterman χαρακτηρίστηκε από μεγάλη επιτυχία αφού ο κόσμος λάτρεψε τα φιδίσια χορευτικά του frontman Samuel T. Herring. Το video έγινε viral στο youtube και εκτόξευσε τις μετοχές του συγκροτήματος από τη μία μέρα στην άλλη, δίνοντας του την ευκαιρία για συμμετοχές στα μεγαλύτερα φεστιβάλ όλης της υφηλίου (Coachella, Glastonbury). Οι Future Islands απευθύνονται πλέον σε μεγάλη μερίδα ακροατών, γεγονός βέβαια που δεν επηρέασε ιδιαίτερα τη μουσική τους, αφού το "The Far Field" ηχεί σαν όλους τους υπόλοιπους δίσκους του συγκροτήματος. Δανείζονται τον τίτλο από την ομώνυμη συλλογή του Αμερικάνου ποιητή Theodore Roethke, όπως είχαν πράξει ξανά στον δεύτερό τους δίσκο "In Evening Air", ενώ παράλληλα εμπιστεύονται για ακόμη μια φορά το artwork στα χέρια της καλλιτέχνιδας Kymia Nawabi.

Όταν είχα ακούσει για πρώτη φορά Future Islands είχα εντυπωσιαστεί. Φοβερή αναβίωση του synth wave, φοβερά μπάσα φωνητικά με την κλάψα του post-punk, όπου αυτή είναι απαραίτητη. Τραγούδια όπως τα "Vireo's Eye", "Inch Of Dust" ή το "Α Song For Our Grandfathers" με ώθησαν σε έναν χορό αντάξιο αυτού του Herring. H διαρκής επανάληψη όμως της δομής και της ενορχήστρωσης των κομματιών ίσως κουράζει.

Ένα σύνηθες κομμάτι τους χαρακτηρίζεται από ρυθμό 4/4 που τον δίνει η μπότα και το μπάσο ενώ σταδιακά μετατρέπεται σε εναλλαγή μπότα - ταμπούρου, όταν επίσης μπαίνουν τα synth και η φωνή ώστε να δοθεί η απαραίτητη ένταση. Στάνταρ συνταγή. Τρανό παράδειγμα τα "Ran", "Ancient Water", "Day Glow Fire". Η πλειοψηφία των υπολοίπων κομματιών εντάσσεται στο δεύτερο συνθετικό της παραπάνω πρότασης, μπότα - ταμπούρο. Προσωπικά τα "Ran", "Cave" και "North Star" μου προσάψανε το ενδιαφέρον απλά μέσω της όμορφης μελωδίας τους ενώ πετυχημένη στιγμή του δίσκου είναι η αυτή που ακούς την Debbie Harry, με όλη την εμπειρία και τα χρόνια που την βαραίνουν να αναρωτιέται "Why Can't You Just Break Free? Is It The Heat Dreams, That Fevers Brought You?" στο "Shadows".

Για κάποιον που θα ακούσει για πρώτη φορά Future Islands η εμπειρία είναι συναρπαστική. Όλο αυτό το synth pop προσαρμοσμένο σε indie εποχές. Για έναν χρόνιο ακροατή όμως το πρόβλημα είναι ότι δεν περιμένει κάτι καινούργιο. Παρ' όλα αυτά κρατάνε σταθερή την ποιότητά τους. Ωραίες μελωδίες, ιδιαίτερες μπασογραμμές και χαρακτηριστικά φωνητικά. Έχουν δημιουργήσει το δικό τους στυλ. Αποκλείεται να τους μπερδέψεις με άλλους. Όποιος αναζητά μια μουσική σταθερότητα στη ζωή του και στις αγαπημένες του μπάντες, θα βρει στους εν λόγω Αμερικάνους τη θαλπωρή που ψάχνει. Δεν θα απογοητευτεί ποτέ.