Mother Of Millions, Playgrounded @ Gagarin 205, 23/03/19

Δεν μου είχε περάσει από το μυαλό ότι η μετατροπή ενός σαββατοκύριακου σε τριήμερο θα μπορούσε να αποτελέσει ανασταλτικό παράγοντα για την προσέλευση του κόσμου σε μια συναυλία. Μέχρι που συνειδητοποίησα ότι πολλοί από τους οποίους σχεδιάζαμε να παρευρεθούμε παρέα στο release party των Mother Of Millions για το τρίτο τους άλμπουμ "Artifacts" είχαν κάποιες «έκτακτες υποχρεώσεις» λόγω τριήμερου. Εν τέλει, οι ανησυχίες διαλύθηκαν μπαίνοντας σε ένα μισογεμάτο (και λίγο παραπάνω) Gagarin, πριν την προγραμματισμένη έναρξη της συναυλίας.

Παρόλο που το τρίτο στούντιο άλμπουμ των Αθηναίων proggers παραήταν φρέσκο, έχοντας κυκλοφορήσει την προηγούμενη ημέρα, η παρουσία περίπου 500 ανθρώπων απέδειξε ότι έχουν μεγαλώσει σαν όνομα κι ότι έχουν κερδίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου. Η σκέψη και μόνο πως πολλοί από τους παρευρισκόμενους είδαν τη συναυλία αυτή σαν μια ευκαιρία να ακούσουν για πρώτη φορά το νέο άλμπουμ ζωντανά και να έχουν την ευκαιρία να το αγοράσουν επιτόπου αποτελεί ένα ενθαρρυντικό στοιχείο πώς υπάρχει ακόμα κόσμος που αντιλαμβάνεται τη μουσική με ένα διαφορετικό τρόπο.

Όπως ήταν γνωστό, τη βραδιά θα άνοιγαν ως special guests οι Playgrounded, μια ιδιαίτερη μπάντα της εγχώριας σκηνής που έχει αφήσει τα... εγχώρια, έχοντας μετακομίσει στην Ολλανδία. Θα είμαι ειλικρινής στην περίπτωσή τους. Μια μπάντα που προκρίνει τους Karnivool και τους Porcupine Tree ως τις βασικές τις επιρροές έχει τη δική μου θετική προκατάληψη, αλλά οι στούντιο δουλειές τους δεν κατάφεραν να με κερδίσουν, παρά την ποιότητα τους και τη σαφή προσπάθεια να αποφύγουν τετριμμένες συνθετικές λογικές. Αυτό βέβαια δεν είναι παρά μια υποκειμενική θέση που δεν σημαίνει απαραίτητα κάτι και δεν αναιρούσε την περιέργεια που είχα να τους δω ζωντανά.

Με έναν ιδιαίτερο προβολέα να δημιουργεί έναν εντυπωσιακό φωτισμό, ο οποίος σχεδόν δυσκόλευε να διακρίνεις τα πρόσωπα των μελών της μπάντας, αλλά έδινε εξτρά πόντους στο οπτικό κομμάτι της εμφάνισής τους, οι Playgrounded επιβεβαίωσαν τα περί ποιότητας που αναφέρθηκαν και παραπάνω. Ένα πολύ θετικό στοιχείο ήταν πως ο ήχος ήταν σε ανθρώπινη ένταση, διαυγής και με τα όργανα αρκετά ισορροπημένα μεταξύ τους, με μόνο αρνητικό τη φωνή που ήταν σχετικά χαμηλά στη μίξη.

Αυτό που είχα αποκομίσει ακούγοντας τα άλμπουμ τους είναι πως οι συνθέσεις έχουν ως βασικό στόχο το χτίσιμο μιας ατμόσφαιρας κι αυτό έκαναν επιτυχώς κι επί σκηνής. Όμως, η έλλειψη κάποιον εξάρσεων ή σημείων που θα άλλαζαν τη δυναμική ένιωσα ότι ήταν ακόμα πιο έντονη ακούγοντας τους να αποδίδουν ζωντανά τις μουσικές τους. Η συνθετική προσέγγιση που έχουν υιοθετήσει οι Playgrounded ή θα σε «εγκλωβίσει» ή θα σε «χάσει» όταν την ακούς ζωντανά και δυστυχώς ένιωσα πιο κοντά στη δεύτερη κατηγορία παρά στην πρώτη.

Πάντως, κοιτάζοντας πιο αντικειμενικούς παράγοντες, οι Playgrounded είχαν σωστό ήχο, ωραίο light show και ήταν δεμένοι στο παίξιμό τους, οπότε ίσως κάποιος που εκτιμά περισσότερο τον αντισυμβατικό, πιο ambient χαρακτήρα της συνθετικής τους προσέγγιση να αποκόμισε διαφορετική αίσθηση από τη δική μου.

Όταν ήρθε η ώρα των Mother Of Millions, λίγο πριν ξεκινήσουν, συνειδητοποίησα το μοναδικό αρνητικό αναφορικά με τις ζωντανές εμφανίσεις τους: Ξέρεις από πριν ότι θα είναι αρκετά καλοί και έτσι δεν έχεις ιδιαίτερη περιέργεια ή αγωνία για αυτό που πρόκειται να λάβει χώρα. Ασφαλώς αστειεύομαι, αλλά λέω αλήθεια ότι η απόδοση αυτής της μπάντας είναι από πολύ καλή και πάνω όταν πατάει στο πατάρι οποιασδήποτε σκηνής. Όμως, αυτή δεν ήταν μια οποιαδήποτε εμφάνισή τους...

Αρχικά, ήταν η πρώτη φορά που θα παρουσίαζαν το νέο τους υλικό ζωντανά και μάλιστα όλο το νέο άλμπουμ "Artifacts". Παράλληλα, αν δεν κάνω λάθος, αυτή ήταν η ως σήμερα μεγαλύτερη headline εμφάνιση των Mother Of Millions. Αμφότερα τα δυο παραπάνω καθιστούσαν τη βραδιά ξεχωριστή.

Το μεγάλο backdrop στο πίσω μέρος της σκηνής και τα δυο τύμπανα ακροβολισμένα στα πλάγια της συνέθεταν το σκηνικό, καθώς με τα προηχογραφημένα χορωδιακά μέρη του "Amber" ακούγονταν από τα ηχεία και ένα-ένα τα μέλη της μπάντας εμφανιζόντουσαν επί σκηνής. Το πρώτο single του νέου άλμπουμ έχει κυκλοφορήσει αρκετό καιρό πριν και ο κόσμος ανταποκρίθηκε πολύ ζεστά, αλλά έτσι κι αλλιώς είναι από τις καλύτερες συνθέσεις των Mother Of Millions. Επιπρόσθετα, ο πολύ καλός και διαυγής ήχος ήταν ένας εξτρά, καλοδεχούμενος σύμμαχός εξαρχής.

Εξίσου δυνατή ήταν η συνέχεια με το "Rite" που με τον καιρό έχει ανελιχθεί μάλλον στην αγαπημένη μου σύνθεση μέσα από το άλμπουμ, με τις κιθάρες του Κώστα Κωνσταντινίδη να ξεχωρίζουν, ενώ η ατμόσφαιρα και η ερμηνεία του Γιώργου Προκοπίου πήραν την πρωταγωνιστική σκυτάλη στο "Soma".

Το "Cinder" ήταν στην πραγματικότητα η πρώτη επαφή του κοινού με νέο υλικό, καθώς τα τρία προηγούμενα τραγούδια είχαν κυκλοφορήσει ως προπομποί του άλμπουμ, και η trip hop αύρα του άφησε τον κόσμο περισσότερο να προσπαθεί να το επεξεργαστεί πριν απολαύσει το πιο ιδιαίτερο τραγούδι της νέας δουλειάς, το ορχηστρικό "Nema" που ήταν η spotlight στιγμή του Μάκη Τσαμκόσογλου στο πιάνο.

Η καλύτερη στιγμή μέσα από το "Artifacts" όπως αποδόθηκε στη σκηνή του Gagarin ήταν το "Anchor" και ειδικά από τη μέση και μετά που ήταν απολαυστικό, με κύριο σημείο αναφοράς το τρομερό drumming του Γιώργου Μπουακούρη. Γενικότερα, μου αρέσει πολύ το δυναμικό παίξιμό του που μου δίνει την αίσθηση ότι «επιτίθεται» στο σετ του, έχοντας πάντα πολύ καλό και καθαρό ήχο.

Το δε (σχεδόν ομότιτλο) "Artefact" που κλείνει τον δίσκο, όπως είχα επισημάνει και στην παρουσίασή του, είναι ένα κεφάλαιο από μόνο του. Ουσιαστικά, στο πρώτο μισό του χτίζεται πάνω στο δίπολο πλήκτρων/φωνής και θεωρώ ότι είναι μια από εκείνες τις συνθέσεις που απαιτούν ιδιαίτερη προσήλωση τόσο από τους μουσικούς στην απόδοσή τους. Υπό αυτή την έννοια δεν είμαι σίγουρος πόσο «έπιασε» το κοινό που δεν το είχε ξανακούσει, αλλά από τη μέση και μετά που δυναμώνει και με το εξτρά τελείωμα που του προσέθεσαν, ήταν όσο καταπληκτικό όσο το περίμενα.

Κάπως έτσι και με την ίδια αίσθηση που σου αφήνει το CD, πως διήρκησε λιγότερο από όσο είναι η πραγματική διάρκεια, η ζωντανή παρουσίαση του "Artifacts" ολοκληρώθηκε και η μπάντα συνέχισε με υλικό από το "Sigma". Από τις πρώτες νότες του "Shine" ήταν εμφανής η αλλαγή κλίματος στο κοινό, καθώς ήταν σαφώς πιο εξοικειωμένο με τα τραγούδια και ανταποκρινόταν πολύ δυναμικά σε αυτά. Με βάση αυτό το γεγονός θα εκφράσω και τον προβληματισμό μου μήπως τελικά θα ήταν προτιμότερο να πραγματοποιηθεί η παρουσίαση του νέου άλμπουμ λίγο πιο μετά, έχοντας αφήσει το περιθώριο στον κόσμο να το ακούσει και να εντρυφήσει σε αυτό, ώστε να το απολαύσει περισσότερο ζωντανά και ενδεχομένως να έχει πιο ενεργό ρόλο κατά την παρουσίασή του.

Όπως και να έχει, το υλικό του "Sigma" ακούγεται ακόμα φρέσκο και δυνατό, όπως απέδειξαν τα "Silence" και "Collision", ενώ η (καθιερωμένη πλέον) διασκευή στο "Uninvited" της Alanis Morissette αποδόθηκε άψογα ως συνήθως, τέλεια προσαρμοσμένη στον ήχο της μπάντας.

Φυσικά, δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα δυο καλύτερα τραγούδια του "Sigma". Πρώτα το υπέροχο "Spiral" που συνοδεύτηκε από μια εντυπωσιακή εισαγωγή κρουστών και εν συνεχεία το "Rome" που έτυχε υποδοχής «χιτ» από τον κόσμο και είχε το πάντα εντυπωσιακό sing along σημείο του. Για το κλείσιμο, το ομότιτλο τραγούδι από το ντεμπούτο άλμπουμ της μπάντας αποτέλεσε για μια ακόμα φορά την ιδανική επιλογή ώστε να αφήσει τους πάντες με την καλύτερη γεύση από την πιο «γεμάτη» εμφάνιση που έχουμε απολαύσει από τους Mother Of Millions ως σήμερα.

Θεωρώ πως μια ειδική μνεία πρέπει να γίνει στην ηχοληψία του Έκτορα Τσολάκη, που έχει εξελιχθεί σε κάτι σαν «γκουρού» του χώρου (τόσο σε στουντιακό όσο και σε συναυλιακό επίπεδο) και έχει μερίδιο ευθύνης για τον άψογο ήχο που έχουν σχεδόν πάντα οι Mother Of Millions, αλλά και άλλες μπάντες της σκηνής όπως οι Need και οι Poem.

Αν πρέπει να εξειδικεύσω λίγο, τη συγκεκριμένη βραδιά, θα ξεχώριζα λίγο παραπάνω το rhythm section, που είχε εντυπωσιακό ήχο από αρχής μέχρι τέλος, ειδικά το μπάσο του Πάνου Πρίφτη. Η απόδοση και οι ερμηνευτικές ικανότητες του Προκοπίου δεν μπορούν πλέον να συνιστούν κάποιου είδους νέο.

Δίχως αμφιβολία ήταν μια χορταστική βραδιά που δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι άφησε ανικανοποίητο κάποιον που παρευρέθηκε στο Gagarin. Παράλληλα, ήταν μια απόδειξη ότι υπάρχει ανταμοιβή στη συνέπεια, καθώς για όσους παρακολουθούμε από κοντά την πορεία των Mother Of Millions ήταν ξεκάθαρο πως το ξεκίνημα του νέου κύκλου ζωής τους, τους βρίσκει ήδη στο επόμενο επίπεδο.

Φωτογραφίες: Δανάη Φωκίου