Falconer

Έβδομο άλμπουμ για τους Falconer, οι οποίοι μετά την επιστροφή του αρχικού τραγουδιστή τους, Mathias Blad, βαδίζουν και πάλι στο δρόμο που χάραξαν οι δύο πρώτες τους δουλειές. Όσοι έχουν παρατηρήσει από σχετικά κοντινή απόσταση την πορεία των Σουηδών, από το ομώνυμο ντεμπούτο τους (2001) μέχρι και το "Among Beggars And Thieves" (2008), θα έχουν προσέξει ότι συχνά-πυκνά συμπεριλάμβαναν στους δίσκους τους ένα ή περισσότερα τραγούδια με αυξημένο το folk στοιχείο και στίχους στη μητρική τους γλώσσα. Φέτος αποφασίζουν να εκτείνουν στο έπακρο αυτή την συνήθειά τους με το "Armod". Το αποτέλεσμα;

Οι folk ρίζες τους τονίζονται όσο ποτέ, υποβοηθούμενες από την εκτεταμένη χρήση του βιολιού και του φλάουτου, που έχουν εκτοπίσει σχεδόν ολοκληρωτικά τα πλήκτρα. Επιπλέον, τα πολλά ακουστικά περάσματα, τα γυναικεία φωνητικά και φυσικά οι σουηδικοί στίχοι κάνουν το υλικό να ακούγεται ιδιαίτερα εξωτικό, σχεδόν «παραμυθένιο» (όσο [sic] κι αν ακούγεται αυτό). Ο Blad παραμένει το μεγάλο όπλο του συγκροτήματος, αφού με τη ζεστή, γήινη χροιά του και την αφηγηματική ερμηνεία του καταφέρνει να μεταφέρει με ακρίβεια ιστορίες, παραδόσεις και συναισθήματα, υπερβαίνοντας το εμπόδιο της γλώσσας.

Όπως είναι λογικό, η heavy πλευρά της μπάντας μένει εμφανώς πίσω, δείχνοντας σε σημεία ότι ακόμη και η παντελής απουσία της ενδεχομένως να ήταν προτιμότερη. Για να μην παρεξηγηθώ, αυτό ισχύει αμιγώς σε ελάχιστες περιπτώσεις ("Herr Peder Och Hans Syster", "Eklundapolskan"), όπου οι συνθήκες που δημιουργούνται από τους «εξωγενείς» παράγοντες είναι τόσο έντονες, ώστε τα υποστηρικτικά riff μοιάζουν περιττά. Το μεγαλύτερο μέρος του δίσκου, ωστόσο, προβάλλει ένα άψογο πάντρεμα του folk με το metal, κάτι που ασφαλώς δεν είναι τυχαίο, δεδομένου ότι οι Falconer δεν είναι πρωτάρηδες στο άθλημα. Τα "Svarta Änkan", "O, Tysta Ensamhet" και "Fru Silfver", για παράδειγμα, παρουσιάζουν μια ιδανική αλληλοδιαδοχή των δύο όψεων της μπάντας. Τα δε "Griftefrid" και "Vid Rosornas Grav" (με τη riffάρα στο 0:46) με γύρισαν στην εποχή που πρωτογνώρισα τους Σουηδούς, όταν μου είχε πάρει καιρό να ξεπεράσω τα πρώτα 27 δευτερόλεπτα του "Upon The Grave Of Guilt".

Στα 50 λεπτά του δίσκου θα συναντήσουμε αρκετές παραδοσιακές λαϊκές μελωδίες και ανάλογους στίχους, αν και το δελτίο τύπου μάς διαβεβαιώνει ότι το μεγαλύτερο μέρος των συνθέσεων ανήκει στην ίδια τη μπάντα. Παρ' όλα αυτά, οι power εξάρσεις τείνουν να εκλείψουν, με την έμφαση να δίνεται στις φολκλορικές μελωδίες και τις απλουστευμένες ενορχηστρώσεις. Κάτι που με παραξενεύει ελαφρώς είναι το γεγονός ότι το "Armod" αποτελεί «εφάπαξ» κυκλοφορία για τους Falconer. Θεωρώ πως το πείραμα παραείναι επιτυχημένο για να μην επαναληφθεί, καθώς το συγκρότημα αυξάνει το προσωπικό στοιχείο στο ανώτατο σημείο, δημιουργώντας ακόμα μία μοναδική δουλειά. Από την άλλη, ως οπαδός των πρώτων τους άλμπουμ, ίσως προτιμώ η επόμενη κυκλοφορία τους να πλησιάζει ακόμα περισσότερο στο ένδοξο παρελθόν τους. Το ευτύχημα για το κουιντέτο από το Mjölby είναι ότι, όποια οδό κι αν διαλέξει, το αποτέλεσμα που εξάγει είναι σταθερά υψηλό σε ποιότητα.