Enslaved

Utgard

Nuclear Blast (2020)
Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 21/09/2020
Οι Enslaved φωτίζουν κρυφές πτυχές της πορείας τους, ενσωματώνοντας νέα στοιχεία, με το αποτέλεσμα να είναι, ξανά, μεγαλειώδες
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Κάθε νέο άλμπουμ των Enslaved αποτελεί χαράς ευαγγέλιο. Οι Νορβηγοί εδώ και τρεις δεκαετίες, κυκλοφορούν ακατάπαυστα ποιοτικούς δίσκους. Όταν δε, στις αρχές του αιώνα αποφάσισαν να ξεπεράσουν τα περιοριστικά, για αυτούς, ηχητικά σύνορα της σκηνής, ξεκίνησαν ένα ταξίδι που σχεδόν κάθε στάση του ήταν απρόβλεπτη. Στην τρίτη τους δεκαετία, χάριν των κυκλοφοριών τους, εδραιώθηκαν στη συνείδηση του μουσικού κοινού ως μια από τις πιο ενδιαφέρουσες και περιπετειώδεις μπάντες που ξεπήδησαν από τον (extreme) metal ήχο.

Ευελπιστώ πως τεκμήριο αυτής της ετερόκλητης αποδοχής των Enslaved, είναι και το γεγονός πως είναι η μόνη extreme metal μπάντα με δύο δίσκους στα 100 καλύτερα άλμπουμ της δεκαετίας, όπως τα ψηφίσαμε εδώ στο Rocking. Σε λίγες μέρες, πλέον, θα κυκλοφορήσουν, αισίως, τον δέκατο πέμπτο δίσκο τους, ονόματι "Utgard". Όπως εξηγεί η μπάντα στο δελτίο τύπου, Utgard ονομαζόταν στη σκανδιναβική μυθολογία το μέρος όπου οι Aesir δεν είχαν ισχύ, εκεί όπου κατοικούν οι Γίγαντες του Πάγου, μια αλληγορία για τα απόκρυφα μέρη που δεν έχουμε συνειδητή κυριαρχία. Δείτε και το εξώφυλλο, ακόμη και το κοράκι του Odhinn κοντοστέκεται στη θέα του αθέατου.

We will reach the haven
The lesser known, deeper path

Αν υπέθετε κανείς πως τα αναγνωριστικά αυτά στοιχεία προμηνύουν μια διαφορετική τροπή σε σχέση με το πιο αυτοαναφορικό "E", θα είχε δίκιο. Όπως εξήγησε και ο ιθύνων νους, Ivar Bjornson, οι Enslaved φημίζονται για τα ρίσκα που παίρνουν. Το να αποπειραθεί η μπάντα, που ανέκαθεν διατηρούσε μια βαθιά διαλεκτική σχέση μεταξύ μουσικής και στιχουργίας, να κατευθυνθεί προς ένα μέρος, χαοτικό και μάλλον αδύνατο να δαμασθεί, απαιτεί μουσικά ρίσκα. Οι Enslaved λοιπόν, αντιλαμβανόμενοι την πρόοδο ως ουσία και όχι ως τύπο, επιχειρούν να παρουσιάσουν θαρραλέα ένα νέο προσωπείο.

I've come to see
I will not return
Found no solace within
My darkened shrine

Το άγνωστο γεννάει φόβους, και, αν υποθέσουμε πως στο "Utgard" ξετυλίγεται κάποια πλοκή, τότε ο πρωταγωνιστής οφείλει να αναζητήσει τα όπλα του ενδοσκοπικά. Κατά αυτόν τον τρόπο, αποκαλύπτονται οι διαφοροποιήσεις του δίσκου. Αρχικά, το σκοτάδι επιστρέφει, τόσο ηχητικά, όσο και θεματικά. Η παραγωγή, συνεισφέρει τα μέγιστα με την προσέγγιση σε κιθάρες και τύμπανα, ενώ την ίδια στιγμή, οι συνθέσεις, αν και φαινομενικά η prog πλευρά τους εξασθενεί, είναι πιο ριψοκίνδυνες ως προς την εξέλιξή τους. Ακουστικές κιθάρες συνυπάρχουν με kraut-rock επιρροές, η ανεξίτηλη κληρονομιά των Bathory σε κοιτάει σε κάθε γωνιά, ενώ υφίστανται μέχρι και post rock περάσματα.

At the core of the earth
One shall seek
Eyes will be blinded
And truths will emerge

Κατά δεύτερον, οι Enslaved δεν φοβούνται να αλλοιώσουν ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα στοιχεία τους, τα φωνητικά. Ο Iver Sandoy, νέος ντράμερ της μπάντας και συνεργάτης τους στο στούντιο εδώ και κοντά δέκα χρόνια, αναλαμβάνει σημαντική μερίδα τους, όπως μπορεί να διαπιστωθεί και στο "Homebound". Αυτό δεν σημαίνει βέβαια, πως ο, νέος πληκτράς, Hakon, που έκανε εξαιρετική δουλειά στο "E", εξοστρακίστηκε. Την ίδια στιγμή, ο Grutle, δεν εμμένει απλώς στα ακραία φωνητικά, αλλά επιχειρεί έπειτα από πολλά χρόνια, να «καθαρίσει» εκ νέου τη βαρύτονη φωνή του και να μεγαλουργήσει.

Οι συνθέσεις ηχούν, κατά τρίτον, έπειτα από καιρό πιο συμπαγείς, με την μπάντα να δαμάζει το καλλιτεχνικό όργιο που στήνει στο "Utgard". Η συνθετική δεινότητα των Enslaved, τους επιτρέπει να αιχμαλωτίσουν όλα τα προαναφερθέντα στοιχεία εντός κομματιών με μέσο όρο διάρκειας τα πέντε λεπτά. Το αποτέλεσμα, είναι τρομερά συνεκτικό, ενώ, διαφαίνεται από τη διαδοχή των τραγουδιών, πως υφίσταται μια κινηματογραφική χροιά. Δεν είναι τυχαίο, πως ένα από τα πιο ψυχεδελικά και πειραματικά χασίματα του δίσκου επέρχεται στο δεύτερο μισό τραγουδιού ονομαζόμενου "Sequence".

Έως ότου η ακρόαση ολοκληρωθεί με την έκπληξη του καταληκτικού "Distant Seasons", οι Enslaved επαναπροσδιορίζουν την ταυτότητά τους. Η δισκογραφία της μπάντας έχει τόσα στρώματα, που η κληρονομιά τους, πλούσια, μπορεί να ανασύρει στην επιφάνεια ξεχασμένες αρετές, παρόμοιες με τους συμβολισμούς των ρούνων που επικαλούνται στο "Storms Of Utgard". Η κληρονομιά του "Below The Lights", εκ των κορυφών της δισκογραφίας τους, αλλά και προσωπικού αγαπημένου της μπάντας, κυριαρχεί στην εξέλιξη των riff. Την ίδια στιγμή, τα κοψίματα στα leads και η «ακρότητά» τους, υπενθυμίζουν το "Axioma Ethica Odini" και δευτερευόντως τo "Isa". Το οποίο, μαζί με το "Ruun" και την προοδευτική φύση του "Veterbrae", συνδιαμορφώνουν φωνητικές μελωδίες και καινοτόμες προσθήκες.

Time is cosmic vanity
Preserved in folded spaces vast
No distance between "if" and past

Οι Enslaved διαφοροποιούνται από όσες μπάντες συμπτύσσουν την ηχητική τους κληρονομιά δημιουργώντας κομψά αποστάγματα. Το "Utgard", επαναφέρει τις προαναφερθείσες πτυχές τους στο προσκήνιο, ενθυμούμενο και τα πρωταρχικά τους αριστουργήματα, όπως συμβαίνει στο "Jettegryta", που το βασικό του riff είναι η πιο Black/Viking στιγμή και το ευθύτερο tribute στους Bathory που θα συναντήσετε. Όμως, δεν μένει εκεί, αφού, επιχειρεί μια επανατοποθέτησή τους στο σήμερα, ακολουθώντας κατά πόδας την άχρονη ερμηνεία παγανιστικών συμβολισμών στην οποία επιδίδεται η μπάντα. Το αποτέλεσμα; Κλασικά Enslaved κομμάτια όπως το τρομερό "Flight Of Thought And Memory" να ηχούν οικεία και μυστήρια ταυτόχρονα. Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες.

As we fall we stand still
Revealing secrets of the past

Οι Enslaved μπαίνουν στην τέταρτη δεκαετία της καριέρας τους με μια επιβλητική δήλωση. Μένουν πιστοί στις παραδόσεις της σκηνής τους, στην ψυχή του προοδευτικού ήχου, στο ηχητικό τους αποτύπωμα αλλά και στο καλλιτεχνικό τους όραμα, ταυτόχρονα. Επιχειρώντας να κυκλοφορήσουν το επιστέγασμα της πορείας τους, δημιουργούν αντιθέσεις, ψυχολογικές, αλλά και ηχητικές, όπως στη διαδοχή του παγανιστικού μονόλεπτου ομότιτλου από τη synthwave εισαγωγή του "Urjotun".

Ecstatic dual peaks, dead-stare distant
Animal thirst and shaman sight

Η Utgard, είναι ο δυισμός της παραγνωρισμένης τους κληρονομιάς και των νέων στοιχείων που εισάγουν. Είναι το πρίσμα υπό το οποίο ηχούν black metal όσο ποτέ την τελευταία δεκαετία, αλλά ταυτόχρονα διαφοροποιημένοι. Η άγνωστη περιοχή, όπου όμως νιώθουν ασφαλείς. Είναι, εν τέλει, αυτή η ανατριχιαστική μεγαλοπρέπεια του εναρκτήριου "Fires In The Dark" που, ξεκαθαρίζει τα πράγματα για όσους αμφιβάλλουν για το που βαδίζει η μπάντα: "The Ancient Gods taught us where to go / Mountains told us how to be".

  • SHARE
  • TWEET