Empire Of The Moon

Ωραία ξεκινάει η νέα δεκαετία για το αγαπητό μου ιδίωμα, ειδικά για το εγχώριο παρακλάδι του. Σε ένα μεγάλο βαθμό, ευθύνεται η Iron Bonehead για αυτό, μιας και κυκλοφορεί την ίδια μέρα τόσο τον εξαιρετικό νέο δίσκο των Kawir, όσο και τον δεύτερο ολοκληρωμένο δίσκο των Empire Of The Moon. Με μια πορεία 20 και πλέον χρόνων, οι Empire Of The Moon, αποτελούσαν ένα καλά κρυμμένο μυστικό του εγχώριου underground. Βέβαια, η πίστωση χρόνου άργησε να έρθει, αφού μόλις πριν από έξι χρόνια κυκλοφόρησε ο πρώτος τους δίσκος, ονόματι "Πανσέληνος".

Ο ήχος των Empire Of The Moon, χαρακτηρίζεται κατά τη γνώμη μου από μια μυστικιστική μεγαλοπρέπεια, η οποία υπενθυμίζει τις καλύτερες πτυχές του γνώριμου εγχώριου ήχου. Για την ακρίβεια, αυτό που με είχε εντυπωσιάσει στο ντεμπούτο τους, δεν ήταν άλλο από τον ισορροπημένο συνδυασμό της εγχώριας και της νορβηγικής σκηνής, που όμως επέτρεπε στα synths να δημιουργούν μια μαγευτική και ενίοτε γοτθική ατμόσφαιρα. Το δεύτερο πόνημα τους, ξανά ονομασμένο από κατάσταση της Σελήνης, καταφέρνει να εξελίξει αυτά τα βασικά συστατικά.

Ο ήχος της μπάντας, αυτήν τη φορά θα κινηθεί σε πιο ατμοσφαιρικά και σκοτεινά μονοπάτια, αφήνοντας ελαφρώς πίσω τις προαναφερθείσες γοτθικές πινελιές. Σε συνδυασμό με τη βελτιωμένη παραγωγή, ειδικά στο κομμάτι των φωνητικών, όπου γενικά υπάρχει μεγαλύτερη προσοχή που ανεβάζει το συνολικό αποτέλεσμα, παρατηρείται μια πιο επική χροιά σε αρκετές συνθέσεις, που τολμάνε να ανεβάζουν τις ταχύτητες συχνότερα από ότι στο παρελθόν. Συνυπολογίζοντας και μια πιο έντονη αφοσίωση σε εναλλαγές κιθαριστικών θεμάτων αλλά και σε leads και solos από παλαιότερα, σχηματίζεται το ηχητικό τοπίο πάνω στο οποίο ξεδιπλώνονται οι συνθέσεις του δίσκου.

Το γεγονός πως η χρονική διάρκεια του δίσκου είναι μόλις στα 38 λεπτά, του επιτρέπει να ηχεί ταυτόχρονα εύπεπτος αλλά και συμπαγής. Πράγματι, από την εισαγωγή του "Arrival" (ναι και εγώ χαμογελάω) και την έναρξη με το "Imperium Tridentis", η "ΕΚΛΕΙΨΙΣ" ξεκινάει την πορεία της. Σκοτεινές και καταιγιστικές κιθάρες, εωσφορική ατμόσφαιρα, σχιστά αλλά παθιασμένα φωνητικά, ειδικά κάποια δεύτερα που επαναλαμβάνουν κάποιες εκφράσεις προσδίδουν αρκετά και εν τέλει ένα υπέροχο σόλο που λειτουργεί ως κορύφωση.

Ο κύριος συνθετικός όμως όγκος του δίσκου, γέρνει πάνω στο τετραμελές "Per Aspera Ad Lunae". Είναι κατά μήκος αυτών των συνθέσεων που ανεβαίνει ο πήχης και εμφανίζονται οι λεπτές διαφορές από τις οποίες υφαίνεται η ταυτότητα της μπάντας. Στο πρώτο μέρος, κυριαρχεί η εγχώρια παράδοση, με τα synths και τη χαρακτηριστική εγχώρια μελωδία στο τέλος να αποτελεί εξαιρετικό χαλί για ένα επιβλητικό κλείσιμο. Το δεύτερο μέρος, και προσωπικό μου αγαπημένο στον δίσκο, αξιοποιεί αρκετές 80s επικές αναφορές στην πιο ατμοσφαιρική του γνώριμη εγχώρια συνταγή, και το αποτέλεσμα πραγματικά είναι πολύ ενδιαφέρον.

Οι Empire Of The Moon όμως επιχειρούν να συνδυάσουν διαφορετικές πτυχές, και έτσι, στην πιο κοντινή στιγμή ηχητικά με το "Πανσέληνος", το τρίτο μέρος είναι το πιο φορτωμένο με synths και εφέ. Στα μέσα λοιπόν του δίσκου η χαρακτηριστική τελετουργική αύρα της μπάντας κάνει την εμφάνιση της κερδίζοντας τον χώρο που της αναλογεί.Το "Devi Maha Devi" που παρεμβάλλεται πριν το επικό κλείσιμο του δίσκου, κινείται ελαφρώς σε πιο σύγχρονα ορθόδοξα black metal μονοπάτια, και χωρίς να αποτάσσει στιγμή τη retro αισθητική του, εντάσσει μέχρι και επιρροές και από σύγχρονο post/ατμοσφαιρικό black metal.

Το δεκάλεπτο "Son Of Fire" που κλείνει τον δίσκο, αντλεί από την παράδοση των Bathory, κλιμακώνοντας σταδιακά την επίθεση του. Η "ΕΚΛΕΙΨΙΣ" ολοκληρώνεται με μια επίκληση στον «Υιό της Φωτιάς», και αφού συνδυάσει όλα τα δομικά συστατικά του δίσκου, με ένα αξιοπρεπές ορχηστρικό μεσαίο τμήμα, ολοκληρώνεται με την κατάλληλη τελετουργία. Ο δεύτερος δίσκος των Empire Of The Moon, είναι βουτηγμένος βαθιά μέσα στο μεθυστικό νέκταρ του ξεχωριστού, εγχώριου black metal.

Οι συνθέσεις, χωρίς να αποτελούν κακέκτυπα των κλασικών κυκλοφοριών της σκηνής, παρουσιάζουν την οπτική μιας μπάντας που ισορροπεί πετυχημένα μεταξύ του σήμερα και του τότε. Αν και ιδιαίτερα ομοιογενές, κάτι που ανά στιγμές μπορεί να αδικεί μεμονωμένα τα τραγούδια, αφού οι δομές είναι σχετικά παραπλήσιες, το "ΕΚΛΕΙΨΙΣ" είναι μια κυκλοφορία η οποία, διαθέτει αρκετή μουσική πληροφορία για να ασχοληθεί ο ακροατής. Οι Empire Of The Moon, ηχούν καλύτεροι από ποτέ, και πώς να μην γίνεται αυτό άλλωστε όταν μπολιάζουν το συνδυαστικό black metal τους με κιθαριστικά σόλο. Το αποτέλεσμα τους δικαιώνει, ενώ, ευτυχώς, η αναμονή αυτή τη φορά έληξε γρήγορα.