Djevel

Ελάχιστα πράγματα είναι τόσο σταθερά στη ζωή όσο η δισκογραφική συνέπεια των Djevel. Οι Νορβηγοί black metallers εδώ και δεκαπέντε χρόνια ηχογραφούν ασταμάτητα, εξελίσσοντας την δική τους οπτική πάνω στο παραδοσιακό, στρυφνό, παγανιστικό black metal. Το ένατο άλμπουμ τους, "Natt Ti Ende", τους βρίσκει στην πιθανώς πιο μελωδική και μελαγχολική τους στιγμή, όντας ένα κατάμαυρο έργο ικανό να συντροφεύσει μεγάλες νύχτες.

Οριακά πέρασαν μόλις δύο χρόνια από το "Naa Skrider Natten Sort" και οι Νορβηγοί συνεχίζουν στο ίδιο μοναχικό μονοπάτι. Σε μια χρονιά μάλιστα, που το νορβηγικό black metal έκανε αίσθηση με δίσκους από Darkthrone, Trelldom, 1349, Vemod, Whoredom Rife, Aptorian Demon, Avmakt, Koldbrann, Gjendod, οι Djevel επιτυγχάνουν με το νέο τους άλμπουμ να μην χάσουν σπιθαμή από την αύρα που τους περιβάλλει. Ο λόγος, αναμενόμενα, έγκειται στην ποιότητα των συνθέσεων. Τα έξι συν ένα κομμάτια του άλμπουμ, πέραν του ότι αισθητικά, από τον κιθαριστικό τόνο μέχρι τις ατμόσφαιρες, βρίσκουν διαολεμένο σημάδι, καταφέρνουν ανεξαρτήτως διάρκειας, να επικαλούνται εκείνο το πρωτόλειο συναίσθημα που αναζητάται σε ξεροκέφαλο, παραδοσιακό black metal.

Αν αναλογιστεί κανείς δε πως το "Natt Til Ende" δεν κρύβει τα μουσικά του δάνεια καθώς και τις αποκρυσταλλωμένες επιρροές του, τότε αυτό το επίτευγμα μεγενθύνεται. Πράγματι, οι Djevel, που ακόμη και το πιανιστικό ιντερλούδιο του "I Skovaandsfavn" ανασηκώνει μια χαρακτηριστική πιανιστική μελωδία, σε κάθε τους στιγμή ηχούν εντυπωσιακά μεγαλειώδεις. Το εξάλεπτο "Jesu Lidelse" στα μέσα του άλμπουμ, χάρη στην έμφαση που δίνει στην πνιγηρή μελωδία του βασικού του riff, περιστοιχίζοντας την και με μια σοβαρή φωνητική ερμηνεία, είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του γιατί ξεχωρίζει αβίαστα αυτό το συγκρότημα ανάμεσα σε εκατοντάδες μιμητές του ήχου αυτού.

Από την εκκίνησή του όμως, το "Natt Til Ende", με το Darkthrone-ικό "Bespottelsen", αναζητά τον παγανιστικό τρόμο. Θυμίζοντας στιγμές από το σπουδαίο "Tanker Som Rir Natten", του οποίου μοιάζει αισθητικός και ηχητικός διάδοχος, το κομμάτι, και κατ’ επέκταση το άλμπουμ κινείται σε πηχτά, δύσβατα μονοπάτια, όπου κάθε βήμα «μετράει». Ειλικρινά μιλώντας, σημαντικό μέρος της χάρης του "Natt Til Ende", όπως καθίσταται αντιληπτό και από το "Under Nattens Fane i Fandens Prakt", είναι η μεστότητα των μουσικών θεμάτων. Παρά το συχνό της δισκογραφίας τους, οι Djevel παίρνουν εαυτούς υπέρ του δέοντος στα σοβαρά θαρρώ, αφού τέτοια σταχυολόγηση σε riffs καθώς και υμνητικά/παγανιστικά/ακουστικά σημεία, δεν απαντάται συχνά σε black metal άλμπουμ του σήμερα.

Με το "Natt Til Ende" οι Νορβηγοί κυκλοφορούν μια από τις καλύτερες δουλειές της πορείας τους. Παράλληλα, υπάρχουν στιγμές που το Satyr-ικό μεσαίο μέρος του συγκλονιστικού "En Vinter Efter Kommer" είναι ικανές από μόνες τους να τους αναδείξουν σε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σχήματα της σημερινής black metal σκηνής. Μην απατάσαι όμως. Οι Djevel δεν έχουν ανάγκη μνημονικές στιγμές για να θριαμβεύσουν. Όσο ο δίσκος ρίχνει αυλαία με το δεκατετράλεπτο ομότιτλο κομμάτι, οι σκέψεις που περιτριγυρίζουν την ακροαματική εμπειρία του νέου δίσκου του έμπειρου σχήματος, είναι αυτές του θριάμβου, της μοναξιάς, του εσωτερικού ψύχους. Το απόμακρο, συχνά απρόσωπο black metal των Djevel μπορεί ανά πάσα στιγμή να φιμώσει κάθε θόρυβο τριγύρω του. Αφέσου στο "Natt Til Ende", διότι η ουσία του κρύβει απάτητες κορυφές που χάνονται στην ομίχλη της οικείας του ατμόσφαιρας.

Bandcamp
Youtube