Diamond Plate

Generation Why?

Earache (2011)
Από τον Βαγγέλη Ευαγγελάτο, 30/08/2011
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Thrashοαναβίωσης συνέχεια με τους πιτσιρικάδες Diamond Plate, οι οποίοι φιλοδοξούν -έστω και με κάποια καθυστέρηση- να βρουν μια θέση μέσα στην πολυτοκία της σημερινής σκηνής. Δημιουργήθηκαν μόλις το 2004 σε ένα μικρό προάστιο του Σικάγο, αρχικά ως τρίο, αποτελούμενο από τους Jon Macak (μπάσο, φωνητικά), Konrad Kupiec (κιθάρα) και Jim Nicademus (ντραμς). Με αυτή τη σύνθεση κυκλοφόρησαν το πρώτο τους EP, "Mountains Of Madness", τέσσερα χρόνια αργότερα, κι ενώ ο μέσος όρος ηλικίας τους δεν ξεπερνούσε τα δεκαπέντε χρόνια (κάτι τέτοια βλέπω και αρχίζω να εξετάζω το ενδεχόμενο της πατρότητας). Ακολούθησε το "Relativity" EP του '09 καθώς και απανωτές περιοδείες, μέσω των οποίων κατάφεραν να χτίσουν βαθμιαία το όνομά τους στο χώρο. Ωστόσο, σημαντικότερη χρονιά τους είναι η φετινή, αφού μετά την προσθήκη ενός δεύτερου κιθαρίστα (Mario Cianci) και την ένταξή τους στο δυναμικό της Earache κυκλοφορούν το παρθενικό τους ολοκληρωμένο άλμπουμ με τίτλο "Generation Why?".

Η μουσική τους πρόταση δεν απομακρύνεται από την πλειονότητα των συγκροτημάτων του σιναφιού τους και κατά συνέπεια οι συγκρίσεις με τους πρωτοπόρους του αμερικανικού thrash είναι σχεδόν αδύνατο να αποφευχθούν. Exodus, Dark Angel, Overkill, Testament και Nuclear Assault είναι μερικά από τα αντικείμενα των παραλληλισμών, αν και οι επιρροές τους στις περισσότερες περιπτώσεις δεν προδίδονται εύκολα. Ένα πραγματικό οπλοστάσιο από riff αντηχεί στα 55 λεπτά του δίσκου, ενώ η δουλειά στα solo είναι φαινομενική, με το καθένα να ανακηρύσσεται σε highlight του εκάστοτε κομματιού και τον Kupiec σε άξιο απόγονο των μεντόρων του. Ντραμς και μπάσο επιδεικνύουν ένα τρομερό δέσιμο, με το τελευταίο να είναι τονωτικά ευδιάκριτο στην παραγωγή του Neil Kernon, αλλά και να πρωτοστατεί με ένα ωραίο solo στο ορχηστρικό "More Than Words". Και κάπου εκεί μπαίνουν τα φωνητικά...

...καταφέρνοντας να διαφθείρουν κατά ένα μεγάλο ποσοστό ό,τι είχε επιτευχθεί έως τώρα. Η βασική αιτία για αυτό δεν αφορά τόσο στο ποιόν της φωνής του Macak, όσο στην έλλειψη ομοιομορφίας που χαρακτηρίζει τη συνένωσή του με την υπόλοιπη μπάντα. Οι αποδόσεις του τον κατατάσσουν ξεκάθαρα στη metalcore κατηγορία τραγουδιστών και το αποτέλεσμα καταλήγει να ακούγεται κάπως παράταιρο, ιδίως σε καταιγιστικές thrash συνθέσεις, όπως το "Relativity", το "At The Mountains Of Madness" ή το "Casualty Of War" (άπαντα προερχόμενα από τα δύο EP τους). Παρ' όλα αυτά, το νεαρό της ηλικίας του τού δίνει πολλά περιθώρια βελτίωσης, όπου βασική του προτεραιότητα οφείλει να είναι η διεύρυνση του στυλ των ερμηνειών του, το οποίο προς το παρόν είναι καταστροφικά μονοδιάστατο.

Αναμφίβολα, οι Diamond Plate συγκροτούν ένα άνω του μετρίου σύνολο, που όμως μοιάζει να στερείται του συστατικού που θα το προήγαγε απευθείας στην πρώτη κατηγορία των thrash συγκροτημάτων. Αν ληφθούν υπόψη και οι πολύ υψηλές απαιτήσεις που τους καταδίωκαν για πολύ καιρό, το "Generation Why?" είναι ένα ντεμπούτο κατώτερο των προσδοκιών. Παρ' όλα αυτά, είναι σαφές πως έχουν τη δυνατότητα να εξελιχθούν σε κάτι μεγάλο στο μέλλον. Λίγη παραπάνω προσοχή θέλει.
  • SHARE
  • TWEET