Deathwhite

Οι Deathwhite έσκασαν το 2018 με το "For A Black Tomorrow" και άφησαν πολλά ερωτηματικά αναπάντητα σχετικά με την ταυτότητά τους, αφού έχουν δηλώσει πως ενώ έχουν μια πορεία στο χώρο με διαφορετικά σχήματα, στη συγκεκριμένη μπάντα επιθυμούν να αφήσουν μόνο τη μουσική να «μιλήσει». Σεβαστό.

Μετρώντας ήδη 6 χρόνια στο χώρο, κατάφεραν με το ντεμπούτο τους να προκαλέσουν μια αναταραχή στους χώρους του ατμοσφαιρικού ήχου. Προέκυψε και η συγκυρία της «παύσης» των Katatonia, οπότε το έδαφος ήταν ιδιαίτερα πρόσφορο για το μελαγχολικό dark rock των Αμερικανών. Δύο χρόνια μετά, λοιπόν, μας παρουσιάζουν τη δεύτερη δουλειά τους, διατηρώντας την πλήρη ανωνυμία τους.

Ηχητικά το “Grave Image” είναι η φυσική συνέχεια του πολύ καλού "For A Black Tomorrow" σε γνώριμα dark rock/metal μονοπάτια, σαφώς εμπνευσμένα από τους Katatonia. Οι συνθέσεις τους έχουν μια My Dying Bride-ική υφή, στο ελαφρώς «νερωμένο» - για αυτούς που αποτάσσονται το death metal στοιχείο των τελευταίων. Χαμηλά τέμπο στην πλειοψηφία τους, με μελωδικά φωνητικά βουτηγμένα στη μελαγχολία. Στο συγκεκριμένο δίσκο θα συναντήσουμε αρκετά layer κιθάρας, κάτι που έκανε επιτακτική την ανάγκη προσθήκης δεύτερου κιθαρίστα για τα live. Όσον αφορά τις συνθέσεις, νομίζω πατάνε αρκετά στην "Discouraged Ones" εποχή των Katatonia (βλέπε το "Plague Of Virtue") - στην πιο εκσυγχρονισμένη μορφή της και με πιο καθαρή παραγωγή, κινούμενοι ελαφρώς πιο κοντά στον ήχο των Ghost Brigade, αν εξαιρέσεις τα brutal φωνητικά. Ξύπνησε και μερικές αναμνήσεις από On Thorns I Lay εποχής "Egocentric", ενώ σαφώς στα αργόσυρτά τους αναβιώνουν στιγμές των αδικοχαμένων Woods Of Ypres ("Funeral Ground")

Τα φωνητικά είναι ένα από τα μεγάλα ατού του δίσκου. Πίσω από το μικρόφωνο θα μπορούσε να κρύβεται ο Jonas Renkse. Ή ο Joel Ekelöf των Soen. Πιο κοντά βρίσκονται αυτοί οι δυο από τη χροιά του ίδιου τραγουδιστή στο "For A Black Tomorrow". Έγινε αρκετή δουλειά σε αυτόν τον τομέα τα δυο χρόνια που μεσολάβησαν, με δεδομένο ότι τα φωνητικά ήταν αρκούντως ικανοποιητικά και στο ντεμπούτο τους.

Παραδόξως, δεν θεωρώ μάταιη την ύπαρξη των Deathwhite, ακόμα και τώρα που η επιστροφή των Katatonia από το hiatus είναι γεγονός. Μπορούν κάλλιστα να ακολουθήσουν το παράδειγμα των Soen, που από κλώνος των Tool/Opeth, εξελίχθηκαν σε κάτι πανέμορφο και μοναδικό. Σε αντίθεση με τους Σουηδούς, οι Αμερικανοί έχουν κάνει καλύτερη εκκίνηση θαρρώ.

Επομένως, χωρίς να μειώνεται η «ψυχαγωγική» αξία του “Grave Image”, θα ήταν συνετό να απαγκιστρωθούν εντελώς από τις επιρροές τους και να οδηγηθούν σε κάτι πιο ιδιαίτερο και προσωπικό στο μέλλον. Από την άλλη, αν τραβήξουν πάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας, αργά ή γρήγορα θα χαθεί το μυστήριο πίσω από την ταυτότητά τους και ενδεχομένως να είναι κάτι που δεν επιθυμούν.