Day Eleven

Οι Φιλανδοί Day Eleven έχουν μια κάποια απήχηση στην πατρίδα τους και με τη δεύτερη κυκλοφορία τους, ονόματι "Υπνοβάτες" ελληνιστί, λιμπίζονται την Ευρώπη. Το κύριο εμπόδιο θα είναι -ω, ποία ειρωνεία- η υπνωτική ιδιότητα των νέων συνθέσεων.

Το "Sleepwalkers" προσφέρει φιλότιμα ένα προσεγμένο αμερικανοτραφές alternative, με grunge ψυχή και metal παρυφές. Είναι φιλικό στο αυτί, είναι πολύ φιλικό στο αυτί, ίσως παραείναι φιλικό στο αυτί. Παρά την ένταση και τη μελωδικότητα, τα κομμάτια του είτε προκαλούν νεφελώδη ρέμβη, είτε διευκολύνουν τη συγκέντρωση σε οιαδήποτε εργασία λαμβάνει χώρα παράλληλα με την ακρόαση. Δε φαντάζεστε πόσο συγκεντρωμένος είμαι γράφοντας αυτή τη δισκοκριτική!

Οι υποσχέσεις του αξιόλογου εναρκτήριου "Dissonance Fading" προδίδονται από τη συνέχεια και, μόνο, ξεχωρίζει το αγοραίο τέταρτο track που τιτλοφορείται "Untitled". Η δε επιλογή του "Whenever You Say You Love Me" ως single, προφανώς, έγινε ακολουθώντας τη μέθοδο του Τροχού της Τύχης.

Σαν αποτυχημένος Sherlock Holmes, ερευνώ την πηγή της αδυναμίας και απαυδώ. Η γραφή των Day Eleven είναι λειτουργική και οι ιδέες τους όμορφες. Η απλότητα και η ευθύτητα στη φωνή του Janne Aleksi Pajari είναι συμπαθείς και κατάλληλες. Η εν γένει έλλειψη πρωτοτυπίας δεν ενοχλεί. Ούτε η παραγωγή του Jens Bogren (Katatonia, Opeth) φαίνεται να υστερεί.

Ρωτώντας τα φαντάσματα εκλιπόντων μουσικών θρύλων, με τραπεζάκια, κεριά και μέντιουμ, κατέληξα. Αυτό που λείπει είναι το «rock», το «mojo», το «groove». Ελπίζω να καταφέρουν να το βρουν στον επόμενο δίσκο, γιατί προοπτική υπάρχει.