Pelican

Flickering Resonance

Run For Cover Records (2025)
Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 19/05/2025
Ώριμη επιστροφή που πατά στο παρελθόν
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Ο προηγουμενος ολοκληρωμένος δίσκος τους "Nighttime Stories" δεν με είχε πείσει. Είχα όμως αναθαρρίσει με το περσινό "Adrift / Tending The Embers". H επιστροφή του Laurent Schroeder-Lebec είναι λοιπόν ελπιδοφόρα. Ύστερα από σχεδόν 15 χρόνια απουσίας από στούντιο άλμπουμ, η αυθεντική τετράδα των Pelican επανενώνεται και επιχειρεί να αναζωπυρώσει κάτι που φαινόταν να έχει ξεθωριάσει. Αυτή τη δημιουργική σπίθα που έκανε τη μπάντα μοναδική στις αρχές των 00s.

Το "Flickering Resonance" κινείται αισθητά πιο κοντά στις ρίζες της μπάντας. Ο ήχος παραμένει ογκώδης, σκούρος, και βασισμένος στα heavy κιθαριστικά περάσματα, αλλά ταυτόχρονα παρουσιάζει μια πιο συναισθηματική και ανθρώπινη διάσταση. Οι συνθέσεις εδώ, περισσότερο από ποτέ, αναπνέουν. Οι ρυθμοί δεν βιάζονται, η ατμόσφαιρα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο και οι εναλλαγές από το βαρύ στο μελωδικό έρχονται ομαλά, χωρίς καμία ανάγκη και προσπάθεια εντυπωσιασμού.

Ολα τα κομμάτια, άλλα λιγότερο άλλα περισσότερο ειναι σαν να κάνουν ένα post-rock μανιφέστο, παιγμένο με post-metal εργαλεία. Κομμάτια όπως το "Pining For Ever" ή το "Indelible" κινούνται σε μια ενδιάμεση ζώνη. Έχουν το βάρος, αλλά και την ανάσα. Είναι σαν τους Pelican να αποδέχονται όλες τις πτυχές της ταυτότητάς τους, δηλαδη το sludge, το ατμοσφαιρικό, το hardcore παρελθόν, αλλά και το μελωδικό μέλλον.

Αν κάτι λείπει από τον δίσκο, είναι η αίσθηση του επείγοντος . Αυτό το αγχωτικά εκρηκτικό. Μια προσμονή πριν την εκρηξη. Αυτή η παλιά δύναμη που έκανε τους Pelican κάποτε να μοιάζουν με το soundtrack της κατάρρευσης του κόσμου. Αλλά ίσως αυτό να είναι το νόημα εδώ. Δεν είναι μια κραυγή, αλλά ένας αναστεναγμός. Δεν είναι μια επανεκκίνηση με τυμπανοκρουσίες, αλλά μια μετρημένη, ενσυνείδητη υπενθύμιση ότι η μπάντα εξακολουθεί να έχει κάτι να πει. Δεν είναι κατι συγκλονηστικό. Δεν ειναι κάτι απίθανο. Αλλα ειναι απολαυστικό instrumental heavy post-rock που σε κρατάει και σου κάνει παρέα. Εχει πολλά όμορφα σημεία που σε πάνε πίσω. Εχει στιγμές που πραγματικά τα σπάνε.

Κιθάρες που διηγούνται ιστορίες χωρίς λέξεις οιπόν.Ρυθμοί που βαδίζουν σταθερά σε αντίθεση με τον παροξυσμό της εποχής μας και μουσικές που δεν χρειάζονται κραυγές για να ακουστούν δυνατά. Είναι αληθινό και καλοφτιαγμένο.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET