Darkest Hour

Metalcore με σουηδικές επιρροές; Ή μήπως NWOSDM με αμερικάνικα φωνητικά; Αν τους ακούσεις για πρώτη φορά σίγουρα θα σου δημιουργηθεί αυτή η εύλογη απορία. Αν τους γνωρίζεις, ξέρεις ότι με κάποιο τρόπο ισχύουν και τα δύο. Ομολογώ ότι, μέχρι πρότινος, δεν είχε τύχει να ασχοληθώ εκτεταμένα με το υλικό των Darkest Hour. Με τον έβδομο δίσκο τους, όμως, μου δίνεται η ευκαιρία να τους γνωρίσω καλύτερα και κάτι μου λέει ότι δε θα το μετανιώσω.

Αυτό που γίνεται εμφανές με το καλημέρα στο "The Human Romance" είναι η ολοένα αυξανόμενη βαρύτητα που δέχεται η σουηδική τους πλευρά. Ιδίως στις mid tempo στιγμές τους, δίσκοι όπως το "Fiction" ή το "A Sense Of Purpose" έρχονται αβίαστα στο μυαλό, κάτι που ούτε οι ίδιοι θα μπορούσαν να αρνηθούν. Αυτό είναι πιο έντονο στα πρώτα τραγούδια του άλμπουμ, με τα "The World Engulfed In Flames" (γκουχ, γκουχ!), "Savor The Kill" και "Love As A Weapon" να δίνουν το καλό παράδειγμα. Φυσικά, η επιρροή των At The Gates συνεχίζει να αποτελεί μέρος της εξίσωσης του ήχου τους, όμως εδώ έχει υποστεί μια εξασθένιση, χάριν του πιο αμερικανόφιλου εξελικτισμού των Dark Tranquillity και In Flames.

Η «σουηδοποίηση» του ήχου των Αμερικανών, όμως, δε σταματάει εκεί. Όπως έχουν κάνει και σε προηγούμενα άλμπουμ, έτσι και σ' αυτό, ζητούν τη βοήθεια ενός Σουηδού για την παραγωγή του. Αυτή τη φορά το πόστο στην κονσόλα αναλαμβάνει ο Peter Wichers των Soilwork, με το βάρος να πέφτει στις κιθάρες, που ακούγονται πιο διαυγείς αλλά και θλιμμένες από ποτέ. Κατά συνέπεια, το αποτέλεσμα πλησιάζει ηχητικά τη μπάντα του Wichers, ενώ υπάρχουν και αρκετά σημεία που παραπέμπουν στο "Praises To The War Machine" του Warrel Dane.

Πλην των προαναφερθέντων, τα περισσότερα κομμάτια είναι κράματα σουηδικού μελωδικού ταμπεραμέντου και αμερικανικής-core νοοτροπίας. Αυτό είναι κάτι που η πεντάδα από την Ουάσινγκτον καταφέρνει περίφημα εδώ και χρόνια, ωστόσο αυτή τη φορά η σουηδίλα τους επεκτείνεται ακόμη περισσότερο, διεκδικώντας τη μερίδα του λέοντος. Ενδιάμεσα θα συναντήσουμε και τραγούδια που θα θυμίσουν αμυδρά τις hardcore ρίζες της μπάντας, κυρίως μέσα από την ορμή του "Violent By Nature" και την μοχθηρία του "Man & Swine". Ξεχωριστή στιγμή αποτελεί το εννιάλεπτο instrumental "Terra Solaris", βαδίζοντας στα χνάρια των "Veritas, Aequitas" και "Tranquil" του παρελθόντος.

Το "The Human Romance" κλείνει με το "Beyond The Life You Know", ένα τραγούδι που μπορεί να μην είναι το μεγαλύτερο του δίσκου σε έκταση, όπως συνηθίζουν, είναι όμως αντιπροσωπευτικότατο για αυτόν, αφού περιέχει σε ίσες ποσότητες το γνωστό δίπτυχο επιθετικότητας / μελωδικότητας. Συνοπτικά, κάπως έτσι είναι και ολόκληρος ο έβδομος δίσκος των Αμερικανών˙ τραχύς, δυναμικός, έντονος και μελαγχολικός, με την ποιότητα των συνθέσεων του να υπερνικά αυτή του τυπικού προκατόχου του, "The Eternal Return". Ίσως η υπέρμετρη φιλοφρονητική διάθεση που έχουν για τους Σκανδιναβούς συναδέλφους τους να ενοχλήσει κάποιους από τους παλιότερους οπαδούς, όμως αντίστοιχα είναι αυτό ακριβώς το στοιχείο που θα ελκύσει τους φίλους του ήχου του Göteborg. Για μία πρώτη γεύση, πάντως, επισκεφθείτε το MySpace της μπάντας, όπου θα βρείτε το "Savor The Kill".