Damian Wilson & Adam Wakeman

Weir Keeper's Tale

Blacklake (2016)
Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 03/01/2016
Δυο υπέροχοι μουσικοί σε μια ακουστική συνεργασία, η οποία προσφέρει ένα αναμενόμενα πανέμορφο αποτέλεσμα
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Τα ακουστικά άλμπουμ αποτελούν μια ξεχωριστή κατηγορία στον δικό μου μουσικό μικρόκοσμο. Είτε τα κυκλοφορούν οι Opeth, είτε οι Green Carnation, είτε οι Alice In Chains ή οι Nirvana, έχουν έναν τρόπο να τρυπώνουν πολύ πιο συχνά στο πικάπ, στο CD player ή σε όποιο άλλο μέσο αναπαράγει μουσική.

Όταν, λοιπόν, δυο μουσικοί για τους οποίους τρέφω μεγάλο σεβασμό και εκτίμηση, όπως ο Damian Wilson κι ο Adam Wakeman κυκλοφορούν μια τέτοια δουλειά, η προσμονή γίνεται ακόμα μεγαλύτερη.

Ο πρώτος είναι από τους πιο πολυάσχολους τραγουδιστές εκεί έξω, με πάμπολλα projects και πιο σταθερές βάσεις αυτές των Threshold, Headspace και Maiden United. Ο δεύτερος είναι εδώ και χρόνια άτυπο μέλος των Black Sabbath (και τυπιό τον Ozzy), διατηρεί παράλληλα τους Headspace ως δικό του μουσικό όχημα, και ναι είναι γιος του περίφημου Rick Wakeman των Yes. Όποιος, όμως, τον τοποθετεί στη σκιά του πατέρα του, προφανώς ξέρει πολύ λίγα για έναν μουσικό που νιώθει πιο άνετα μακριά από τα φώτα, παρά μπροστά σε αυτά.

Κι ενώ οι δυο τους είναι έτοιμοι σε λίγες μέρες να κυκλοφορήσουν το δεύτερο άλμπουμ των εξαιρετικών Headspace, αποφάσισαν να βγάλουν ένα ακόμα άλμπουμ από κοινού, στο οποίο οι δυο τους συνθέτουν και αποδίδουν εννέα ακουστικές συνθέσεις, αποκλειστικά βασισμένες σε πιάνο, ακουστική κιθάρα και φωνητικά.

Τα 38 λεπτά διάρκειας του "Weir Keeper's Tale" κυλούν όχι απλά αβίαστα, αλλά τόσο όμορφα που σχεδόν σε αναγκάζουν να πατήσεις εκ νέου το play. Κύριο φωνητικό ρόλο μπορεί να έχει ο Wilson, αλλά ο Wakeman προσφέρει ιδανικές δεύτερες φωνές όπου απαιτεί η σύνθεση, ενώ αναλαμβάνει και τα ηνία στο "Catch You When You Fall".

Υπάρχουν μελωδίες που πιθανολογώ ότι θα τις ζήλευε ο Paul O' Neill για τους TSO ("Weir Keeper's Tale", "Freedom Is Everything") μέσα στην γενικότερη μελαγχολία που επικρατεί ("Cold", "Together Alone"), ενώ αναπόφευκτα υπάρχει και κάτι το βρετανικό στην ψυχή των συνθέσεων ("Murder In A Small Town").

Όλα αυτά συντελούν σε ένα από εκείνα τα άλμπουμ που για κάποιο λόγο θες να ακούς κατά προτίμηση μόνος, τα επισκέπτεσαι συχνότερα από όσο περίμενες και στο τέλος δένεσαι μαζί τους. Πιθανόν, δεν είναι για όλους, αλλά για όσους έχουν αδυναμία σε αντίστοιχα εγχειρήματα, το "Weir Keeper's Tale" ενδέχεται να φανεί πιο πολύτιμο από όσο νομίζουν.

  • SHARE
  • TWEET