Cristiano Roversi

Το ιταλικό prog είναι μία ιστορία από μόνο του, με την άνθησή του τη δεκαετία του '70, αλλά κυρίως το χαρακτηριστικό ύφος που ανέπτυξε. Στον απόηχο της εποχής αυτής η Ιταλία εξακολουθεί να παράγει prog rock συγκροτήματα και μουσικούς που τραβάνε τα βλέμματα ελπίζοντας σε κάτι αντίστοιχα ποιοτικό. Υπό αυτή την έννοια μία νέα κυκλοφορία από τον χώρο αυτό θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με σεβασμό, πόσο μάλλον όταν σε αυτήν συμμετέχουν μέλη των θρυλικών ονομάτων Le Orme και PFM. Με σεβασμό και επιφύλαξη όμως.

Πέρα από την κληρονομιά της χώρας του, ο Cristiano Roversi, που είναι υπεύθυνος για το συγκεκριμένο μουσικό έργο έχει κι από μόνος του ένα καλό βιογραφικό ως πολυοργανίστας και συμμετέχων σε δουλειές μουσικών όπως ο John Wetton και ο Steve Hackett. Η "AntiQua" είναι η τρίτη του κυκλοφορία και με αυτή προσπαθεί να περιγράψει μία φανταστική χώρα. Το παραμυθένιο concept του απαιτεί και μία εξίσου παραμυθένια μουσική και μέχρι εδώ ο Roversi τα καταφέρνει μία χαρά με τις απαλές μελωδίες να απλώνονται σε όλο το δίσκο απολύτως ταιριαστά με το θέμα που περιγράφει και, όπως εύστοχα αναφέρει και ο ίδιος, με τις δουλειές του Anthony Phillips (πρώτου κιθαρίστα των Genesis) να αποτελούν οδηγό.

Το κακό είναι ότι και η μουσική του, όπως και τα παραμύθια, είναι υπερβολικά αφελής και εύκολη στο αυτί, με την κακή έννοια και τα δύο. Ουσιαστικά εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με prog rock αλλά με new age (κανένα πρόβλημα μέχρι εδώ) το οποίο όμως δεν είναι ούτε αρκετά αφαιρετικό ούτε  συναρπαστικά μελωδικό ώστε να είχε κάποιο ενδιαφέρον. Η δε χρήση synthesizer και drum machine αυτού του τύπου εν έτει 2013 κρίνεται ασυγχώρητη.

Δυστυχώς από την ακρόαση του "AntiQua" δεν μένει τίποτα, ούτε καν η ενόχληση ενός κακόυ δίσκου. Γιατί δεν είναι ακριβώς κακός δίσκος, είναι υπερβολικά αδιάφορος. Η μόνη λειτουργική χρήση που μπορώ να σκεφτώ είναι να αποτελεί το νανούρισμα των παιδιών των progheads πατεράδων, έτσι για να μπαίνουν στο κλίμα σιγά-σιγά.