Crippling Alcoholism

Πέρασαν μερικοί μήνες από τότε που οι underground βόλτες μας γέμισαν με την γοτθική αποφορά του δεύτερου άλμπουμ των Crippling Alcoholism από την Βοστώνη. Και αν το πόσο πραγματικά σκοτεινό είναι αυτό το γκρουπ φαίνεται από το πόσο παρακμιακό και κακόβουλο είναι το όνομα του, ίσως δεν έγινε αμέσως αντιληπτό το πόσο δυνατή είναι η μουσική τους πρόταση και το πόσο μπορεί να στοιχειώσει το υποσυνείδητο. Σήμερα είμαστε λιγότερο ανυποψίαστοι.

Ας κοιταχτούμε στον καθρέφτη: Αυτή η παράξενη πρόσμιξη που επιχειρούν ανάμεσα στο gothic και το noise rock ήταν δεδομένο πως θα τραβήξει το ενδιαφέρον του χορτασμένου ακροατηρίου που βρίσκει πάντα ενδιαφέρον οτιδήποτε είναι έστω και λίγο διαφορετικό. Ευτυχώς στην περίπτωση τους όμως, δεν είναι το (αναμφίβολα ενδιαφέρον) στυλ τους που κερδίζει τον αγώνα αλλά το περιεχόμενο. Ένα περιεχόμενο υπερβολικά ενοχλητικό, «άρρωστο» και ποιοτικό για να αγνοηθεί. Χωρίς να παίζουν σκληρά - ο ήχος των Crippling Alcoholism είναι καταρχάς μελαγχολικός - καταφέρνουν να σε κάνουν να νιώσεις άβολα.

Σίγουρα παίζει ρόλο η μπάσα, αλήτικη φωνή του Tony Castrato - μια μίξη του Tom Waits και του Raygun Busch των Chat Pile - και ο τρόπος που φτύνει τις μελωδίες. Σίγουρα φταίει η σχεδόν horror ατμόσφαιρα της αρκετά φτηνής παραγωγής και τα πλήκτρα που οδηγούν την μουσική, πάνω από διεστραμμένες κιθάρες και νωχελικούς ρυθμούς. Περισσότερο όμως, το "With Love From A Padded Room" είναι ένα άβολο άλμπουμ λόγω θεματολογίας. Ιστορίες με διαστροφές, εφιάλτες, ναρκωτικά, sex, φόνους και παρανομίες παντός είδους οικοδομούν ένα έργο με αυθεντικά και ρεαλιστικά εφιαλτική ατμόσφαιρα. Πιθανολογώ πως από πίσω κρύβεται ένα κατάμαυρο χιούμορ, δεν μπορώ όμως να το αποδείξω.

Οι Crippling Alcoholism έχουν ήδη επιτύχει έναν απρόσμενα προσωπικό ήχο, ίσως ακριβώς επειδή και το lo-fi του εγχειρήματος προσθέτει μια νότα ανεπιτήδευτης ατμόσφαιρας. Είτε το πεις gothic rock παιγμένο από γνήσιους αλητάμπουρες, είτε noise rock παιγμένο από σκοτεινές ψυχές, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, με αρκετά από τα δώδεκα τραγούδια του άλμπουμ να συγκαταλέγονται ανάμεσα στα καλύτερα που άκουσα φέτος. Θα αναφέρω ενδεικτικά το "Ottessa" με την τυφλή του οργή, το σκοτεινό "Liquid Jesus", το ανώμαλο βαλς του "Rough Sleepers". Αν και θα μπορούσε να είναι μια ιδέα συντομότερο, ο δίσκος είναι γεμάτος τρομερά τραγούδια που ενώνουν, με τρόπο ανεξήγητο, πράγματα ποιητικά και πράγματα τερατώδη.

Είμαστε όμως εμείς το τέρας ή απλώς ο θεατής; Το θύμα ή ο θύτης; Η βαθιά ψυχολογική μαγεία αυτού του άλμπουμ δεν είναι πως αποτελεί το soundtrack όλων των ακατανόμαστων πραγμάτων που μπορούν να συμβούν σε ένα μονωμένο δωμάτιο αλλά πως δεν είσαι σίγουρος αν είσαι κι εσύ μέσα στο δωμάτιο - και με ποιον ρόλο/ιδιότητα. Το τέρας είναι στην ντουλάπα, στο μπουκάλι, στο dark web, κάτω από το δέρμα, κάτω από το κρεβάτι, κυρίως όμως ενδέχεται να είναι στον καθρέφτη. Το "With Love From A Padded Room" είναι τελικά ένα υπέροχα σοκαριστικό άλμπουμ που έρχεται με φόρα να δικαιώσει ξανά την πίστη μας στην φαντασία του underground και να ταΐσει τους πορφυρούς μας δαίμονες.

Bandcamp