Cornerstone

Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί για το τι είναι προτιμότερο: Ένας δίσκος που θα παρουσιάζει αποκλειστικά τις επιρροές των δημιουργών του ή ένας δίσκος με καινούργια και μοντέρνα στοιχεία; Σίγουρα καλή και θεμιτή η ανανέωση του ήχου, όταν βγαίνουν όμως δίσκοι που σου θυμίζουν μερικές από τις κορυφαίες στιγμές των συγκροτημάτων που αγαπάς, δε μπορείς να αντισταθείς. Και στην προκειμένη περίπτωση ισχύει το δεύτερο.

Έχουμε να κάνουμε δηλαδή με έναν υπέροχο δίσκο, όχι πρωτότυπο, αλλά ιδανικό ως υποκατάστατο στη δυσβάσταχτη έλλειψη των Rainbow. Καθόλου τυχαία βέβαια η αναφορά στο σχήμα του Ritchie Blackmore, μιας και τραγουδιστής αυτού υπήρξε για ένα φεγγάρι (εντάξει, βασικά για καμιά χιλιάρα φεγγάρια, αλλά δεν το κάνουμε θέμα) ο frontman των Cornerstone, Doogie White. Ο White μαζί με τον μπασίστα των Royal Hunt, Steen Mogensen, ίδρυσαν προ επταετίας τους Cornerstone, με τους οποίους έφτασαν αισίως τους τέσσερις δίσκους.

Στα ίδια υψηλά επίπεδα των προηγούμενων δουλειών κινείται και το "Two Tales Of One Tomorrow", με την παραπάνω επιρροή που λέγαμε να κάνει την εμφάνιση της περισσότερο από ποτέ και την διαπίστωση πως ο White θα μείνει για πάντα με τη στάμπα του πρώην τραγουδιστή των Rainbow να επιβεβαιώνεται πανηγυρικά. Μπορεί τραγούδια που έμειναν έξω από τον τελευταίο δίσκο των Rainbow να χρησιμοποιήθηκαν από τον White σε προηγούμενες δουλειές των Cornerstone, όμως αν ήταν να στοιχηματίσω για το ποιος δίσκος περιέχει outtakes από το "Stranger In Us All" (τελευταίος δίσκος των Rainbow και μοναδικός με τον Doogie στα φωνητικά), τότε θα έβαζα τα λεφτά μου στο "Two Tales Of One Tomorrow". Ευτυχώς βέβαια ο White με τον Mogensen δεν περιορίζονται μόνο στο συγκεκριμένο «ρεπερτόριο». Κάπου κάπου θα εντοπίσετε και κάποια prog στοιχεία, όπως επίσης και κάποια sabbathiκά περάσματα, εποχής Tony Martin (respect!).

Με έντονες και προφανέστατες επιρροές ή όχι, το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει και οι Cornerstone κατάφεραν να δημιουργήσουν άλλον ένα δίσκο ποιοτικού hard rock / μελωδικού rock. 10 υπέροχα κομμάτια «δώρο» για κάθε οπαδό του Blackmore και των (κυρίως τελευταίων) rock δίσκων αυτού. Προτεινόμενο.