Colour Haze

Τη χρονιά που κυκλοφορεί το "Welcome To Sky Valley" των Kyuss, μια νέα μπάντα από το Μόναχο σχηματίζεται και εν αγνοία της, αλλά σε βάθος χρόνου και δικαιωματικά, κληρονομεί την ανεκτίμητη περιουσία τους. Οι Colour Haze μπορούν να υπερηφανεύονται πως αυτοί και κανά δυο μπάντες ακόμη έφεραν το stoner rock στην Ευρώπη, το ανέθρεψαν και του βρήκαν άπλετο φυσικό φως για να μεγαλώσει κι εν τέλει να ωριμάσει στη συνείδησή μας.

Το επί μια δεκαετία σταθερό σχήμα της μπάντας είναι μεγάλο προτέρημα κι ακόμα μεγαλύτερο το γεγονός πως ο Stefan Koglek (κιθάρα, τραγούδι) είναι ο ιδιοκτήτης της Elektrohasch Records, κάτω από τη σκεπή της οποίας έχουν βρει καταφύγιο ταλαντούχοι μουσικοί με τα συγκροτήματά τους. Από το 1999, με την κυκλοφορία του "Periscope", και μετά έχουν διαμορφώσει το μουσικό τους ύφος και σε κάθε δίσκο το τζαμάρισμα αποκτά νέα υπόσταση. Το να πιάνεις ένα groove ρυθμό κι από εκεί και μετά να το «σοδομίζεις» με jazz μέτρα στα τύμπανα, με hammond, πιάνο και sitar, έχοντας ένα μπάσο που δεν κολώνει σε καμιά διείσδυση και μια κιθάρα που βρωμάει από χιλιόμετρα Palm Desert, θέλει πολλά άντερα.

Στο "All", η φωνή του Stefan Koglek φέρνει σε Prince όσο ποτέ άλλοτε κι αν θαρρείτε πως έχω παραισθήσεις, σας προκαλώ να απομονώσετε τα «ου ου - ου» που συνοδεύουν τις μελωδίες και θα μου ζητήσετε να γίνω το βαποράκι σας. Οι Γερμανοί ανέκαθεν είχαν ακουστικές ιστορίες που σχεδόν ποτέ δεν ήταν αυτοτελείς και στο δίσκο αυτό κατάφεραν να ψαλιδίσουν τo psychedelic/kraut σενάριό τους, με αποτέλεσμα να προκύψουν αρκετά τραγούδια μικρής διάρκειας. Από την άλλη βέβαια, με το ράβε - ξήλωνε δεν έμεινε ουδείς παραπονούμενος, μιας και η συνολική διάρκεια του δίσκου ξεπέρασε κατά πέντε λεπτά τη μία ώρα, με το 15λεπτο ομότιτλο άσμα να ηγείται της επιστροφής στη φύση.

Οι Colour Haze έχουν (ξε)φύγει προ πολλού και μάλλον ανεπιστρεπτί από τα «καθαρόαιμα» τείχη του stoner rock. Αρκετοί τους ασπάστηκαν, κανείς όμως δεν τους γύρισε την πλάτη κι αυτό είναι το μεγάλο τους επίτευγμα. Τολμώ να υποστηρίξω πως είναι η φυσική μα και συνάμα ανώμαλη συνέχεια των Kyuss, μια μπάντα που χαίρει της εκτίμησης και του σεβασμού σύσσωμης της Οικογένειας της Ερήμου, αλλά που το όνομά της δε θα ακουστεί ποτέ από τα χείλη των «παρείσακτων». Ίσως να φταίει το καυτερό τσίλι, ίσως πάλι να πέσει φωτιά και να τους κάψει άμα τη προφορά του, το σίγουρο όμως είναι πως το "All" είναι ένας ακόμα δίσκος υπεροχής κι όχι στα σημεία... Νοκ άουτ.