Cloud Nothings

Παρακαλώ περάστε, ελάτε να δείτε πως φτιάχνεται ένας σωστός indie-rock δίσκος. Διότι δεν μιλάμε για μια φτηνή απομίμηση βασισμένη σε ύπουλες pop οφειλές που κινδυνεύουν να σκάσουν σαν τσιχλόφουσκα. Στο "Attack On Memory", κυρίες και κύριοι, έχει χρησιμοποιηθεί καλό χαρμάνι.

Πριν ένα χρόνο περίπου είχαμε ξαφνιαστεί ευχάριστα με την κυκλοφορία του πρώτου single από τον νέο δίσκο του (;) Cloud Nothings. Το ατμοσφαιρικό και συνάμα σκοτεινό "No Future / No Past", πιάνοντας έναν ρυθμό ο οποίος αργά και βασανιστικά κορυφωνόταν, μπορούσε να ξεσκίσει τα συναισθήματά σου. Ο Dylan Baldi έδειχνε ένα διαφορετικό πρόσωπο του μουσικού εαυτού του και αυτό μας άρεσε ιδιαίτερα, πού να φανταστούμε όμως πως αυτό το τραγούδι θα αποτελούσε την αρχή ενός καλλιτεχνικού καθαρτηρίου;

O τίτλος του τρίτου δίσκου είναι μια αντανάκλαση των συναισθημάτων του Baldi προς τον προηγούμενο ήχο του. Πιο συγκεκριμένα επισημαίνει πως το άλμπουμ είναι μια επίθεση στην μνήμη της ιδέας που είχαμε για την μπάντα του. Ναι, σωστά διάβασες, για την μπάντα του, διότι πια δεν είναι μόνος, έχει μαζί του τα μέλη που τον συνόδευαν στις περιοδείες του και ηχογραφεί μαζί τους μακριά από το δωμάτιό του. Πέρα από όλα αυτά τώρα πια έχει και παραγωγή από πίσω του, μια παραγωγή που ακούει στο όνομα Steve Albini και είναι υπεύθυνη για αυτό το τραχύ αποτέλεσμα.

Αποτάσσεσαι το lo-fi/pop παρελθόν; Απεταξάμην! Και εάν το εναρκτήριο "No Future / No Past" αποτελεί την γέφυρα που θα προσπαθήσει να σε μεταφέρει ομαλά στην αντίπερα όχθη, πού να ήξερες τι σε περιμένει εκεί. Η κλοτσοπατινάδα από post-hardcore, punk-pop, emo και grunge δεν έχει προηγούμενο, οι χορδές κιθάρας και μπάσου είναι λες και ξεμαλλιάζονται μεταξύ τους και από το βάθος έρχεται μια αίσθηση πως κάποιος ασελγεί στα drums με μπαστούνι του μπέιζμπολ. Πέρα αυτής της retro αισθητικής ένας παραπάνω λόγος που ο Baldi επέλεξε τον Albini στην παραγωγή ήταν για να επιτευχθεί η ατμόσφαιρα live show κατά την ηχογράφηση και το καταφέρνει.

«I know my life's not going to change
And I'll live through all these wasted days
Never thought that I'd end up this way
And I know it's going to stay the same
I thought I would be more than this»

Ο ανήσυχος νέος που έγραφε μουσική από ανάλαφρη βαρεμάρα έχει αλλάξει πια και αυτή η μεταβολή εκδηλώνεται δριμύτατα μέσα από τους στίχους του. Απαισιοδοξία που τσακίζει κόκαλα, θυμός, τσαμπουκάς, αυτοκριτική, είναι κάποιοι από τους χαρακτηρισμούς που μπορεί να δεχθεί ο λυρισμός του Baldi στα νέα του τραγούδια. Αυτός ο δίχως να είναι μίζερος αρνητικός συναισθηματισμός σε συνδυασμό με την κακοτράχαλη ακαλαισθησία κάθε τραγουδιού κάνουν αυτό το ετερογενές μείγμα μια στιβαρή σούμα.

Συμπερασματικά λοιπόν, έχουμε να κάνουμε με την ορθότερη μουσική κωλοτούμπα των τελευταίων χρόνων. Ο λόγος εμφανής. Προϊόν της το "Attack On Memory", ένας πολύ καλός indie-rock δίσκος που αναβιώνει όμορφα αυθεντικούς ήχους σε μια δύσκολη χρονιά για το είδος.