Clan Of Xymox

Μπορεί το εθνικό motto του αμερικανικού έθνους, που κατοχυρώνεται και μέσω της Πράξης του Κογκρέσου του 1956, να είναι το «In God We Trust», οι Ολλανδοί darkwave gothic rockers όμως του έδωσαν άλλη διάσταση, μέσω του τελευταίου τους άλμπουμ, έπειτα από 25 χρόνια παρουσίας στον electro gothic χώρο. Περί "In Love We Trust" ο λόγος κι ετοιμαστείτε να ξεχάσετε όσα ξέρατε μέχρι σήμερα για τον Ronny Moorings και την τωρινή μελαγχολική «συντροφιά» του: συνδυάζοντας αρώματα του παρελθόντος με την ευαισθησία και την παλιομοδίτικη ματιά που τους διακρίνει, οι Clan Of Xymox επιχείρησαν να γράψουν ένα σύγχρονο δίσκο που θα είναι το απόλυτο δυναμικό «comeback» τους στα δισκογραφικά γίγνεσθαι. Κατά πόσο το πέτυχαν αυτό;

Μη μπείτε καν στη διαδικασία αξιολόγησης ενός τέτοιου εγχειρήματος, ο κόπος θα πάει χαμένος. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να είστε «ανοικτοί» σε νέες προ(σ)κλήσεις, ειδάλλως θα στεφθείτε με παταγώδη απογοήτευση και αποτυχία. Το "In Love We Trust" είναι η μοντέρνα ματιά του Moorings, με αρκετές νέες προσθήκες, που θα τολμούσα να πω πως αγγίζουν την πιο electro μορφή τους μέχρι σήμερα, παρ' όλα αυτά, οι ομοιότητες με το παρελθόν είναι πραγματικά κόκκοι στην πυκνή άμμο. Θυμάμαι όταν πρωτοάκουσα το "A Day" και το εναρκτήριο καλπάζον ηλεκτρονικό «riff» του με άρπαξε από τα μαλλιά - από τότε σίγουρα έχει κυλήσει πολύ νερό και αίμα στο σκοτεινό αυλάκι των CoC και το παρόν αποτέλεσμα θεωρείται καθ' όλα δικαιολογημένο.

10 συνθέσεις είναι αρκετές για ένα τέτοιο άλμπουμ, με τα στερεότυπα να καραδοκούν στη γωνία: το πρώτο single της νέας τους δουλειάς δεν κατάφερε να τα προσπεράσει και βαφτίστηκε με θηλυκό όνομα, ως είθισται, για ακόμη μια φορά. "Emily" και μην πάει ο νους σας στις «Αδερφές του Ελέους». Πρόκειται για ένα τυπικό CoC κομμάτι, με τα φωνητικά να διατηρούνται σε εκπληκτική φόρμα, όπως ακριβώς δυόμιση δεκαετίες πριν. Η σύνθεση δεν είναι κάτι πρωτότυπο, παρά ταύτα διατηρεί ένα ρυθμικό κι επαναλαμβανόμενο dance beat που με τις πρώτες κιόλας ακροάσεις «κολλάει» εύκολα στον εγκέφαλο. Σε αντίθεση, το ακόλουθο "Hail Mary" είναι πιο «δύσκολο» ακουστικά και θυμίζει αρκετά άλλα συγκροτήματα του χώρου (λέγε με Bauhaus στο "Hollow Hills") και όχι τόσο «Xymox».

Στιγμές σαν τα "Desdemona", "Judas", "Love Got Lost" και "On A Mission" μπορούν να συγκριθούν με VNV κρυοπλασματικά ψήγματα απευθείας από το "Futureperfect" και το βάρος της ταυτότητας της μπάντας φέρουν σφιχταγκαλιστά μόλις τα "Sea Of Doubt" (προσωπικό αγαπημένο), "Morning Glow" και "Home Sweet Home", που θα μπορούσαν να συγκριθούν με το αξεπέραστο "All I Have", χάρη στη μελαγχολική διάθεση που τα διακρίνει. Το ομώνυμο, τοποθετημένο στα μισά του άλμπουμ, παίζει τον αστάθμητο παράγοντα μεταξύ παρελθόντος και παρόντος, αν και απαλλαγμένο από τα αγαπημένα μας κιθαριστικά τους παιχνίδια, με στοιχεία από όλες τις περιόδους, σχεδόν, του γκρουπ: τα φωνητικά έχουν ισχυρό παρόν, με τα synths και τα keyboards να οργιάζουν ανενόχλητα στο πίσω μέρος, ενώ οι αιθέριες μελωδίες κάνουν ακόμη πιο σπαραξικάρδια τη «φωνή», μην αφήνοντας και πολλά περιθώρια για χορούς και πανηγύρια στο ρεφρέν.

Με την απουσία συνθέσεων, όπως τα παρελθόντα "Jasmine & Rose", "Out Of The Rain" και "Back Door", το "In Love We Trust" κοιτά με αποφασιστικότητα και μια πιο σκληρή ματιά το μέλλον, χωρίς ευαισθησίες και μελοδραματισμούς, απαλλαγμένο από νεορομαντικά και μεσαιωνικά στοιχεία που ήθελαν τους Clan Of Xymox από τους κύριους εκπροσώπους του είδους. Οι εποχές αλλάζουν, οι άνθρωποι εξελίσσονται... κάποια πράγματα όμως δεν πρέπει να παραμένουν ίδια; Τουλάχιστον, όταν βγάζουμε κάτι από τη θέση του, να τοποθετούμε κάτι άλλο εξίσου ισχυρό για να συνεχίσει το οικοδόμημα να υπάρχει.