Cemetery Of Scream

Οι Cemetery Of Scream δεν είναι ένα νεοφερμένο όνομα στον gothic metal χώρο: με τέσσερα άλμπουμ στο ενεργητικό τους και μια αξιοπρεπέστατη πορεία από το 1993 με πολύ προσεκτικά βήματα, μας έρχονται από την Πολωνία και ο ήχος τους θα μπορούσε άνετα να χαρακτηριστεί «πρωτοστάτης» στο κίνημα του ατμοσφαιρικού metal που ξεκίνησε λίγο μετά την ανατολή των '90s. Με νέο τραγουδιστή στο πιο πρόσφατο "The Event Horizon" του 2006, αφήνοντας πίσω τις death metal επιρροές και με νέο logo που σηματοδοτεί μια άλλη εποχή, ξεκίνησαν καινούρια πορεία, βυθιζόμενοι αισθητά σε πιο σκοτεινά, αργόσυρτα, αλλά και doom μονοπάτια.

Κάπως έτσι συνεχίζεται και το πέμπτο δισκογραφικό τους «ατόπημα» (το γιατί «ατόπημα» θα το μάθετε παρακάτω) που φέρει τον τίτλο "Frozen Images" και την αισθητική του art work της προγενέστερης δουλειάς τους. Το "Frozen Images" τα έχει όλα, ή σχεδόν όλα: έντονες δόσεις μελαγχολίας, σκοτεινιά, καλοστεκούμενα πλήκτρα (που όμως η αλήθεια είναι πως ντρέπονται να κοιτάξουν κατάματα τα "Melancholy" και "Deepression"), catchy rhythm μέρη, έμπνευση, πρωτοτυπία και όλα εκείνα τα συστατικά που κάνουν ένα σύγχρονο gothic metal γκρουπ να σταθεί αξιοπρεπώς στα πόδια του και να φωνάξει: «επ, εδώ είμαι». Τα έχουν όλα εκτός από φωνή!

Δυστυχώς, ο αντικαταστάτης του κυρίου Marcin Kotas (βλέπε πολωνικό αηδόνι) ούτε αυτή τη φορά τους βγήκε έστω και λίγο ισάξιος του βεληνεκούς και του μεγαλείου της φωνής του λατρεμένου αοιδού (ούτε καν του προγενέστερου του, Pawel Kluczewski στο "The Event Horizon") που μας δίδαξε τα κατατόπια των Cemetery Of Scream από την καλή και από την ανάποδη, στα πρώτα βήματα. Περί Olaf Rozanski ο λόγος και το φάλτσο πάει σύννεφο! Σίγουρα στραβά αρμενίζουμε λοιπόν, μιας και ο γιαλός σαφώς και είναι μια χαρά, αφού το "Frozen Images" θα μπορούσε άνετα να χαρακτηριστεί η πιο καλοστεκούμενη δουλειά τους.

Από το "Bluebird", που εκτελεί χρέη υποδοχής στο άλμπουμ και τα καταφέρνει εξαιρετικά, χάρη στις σκοτεινές, oriented μελωδίες πλήκτρων και κιθάρας, μέχρι το αποχαιρετιστήριο "Night In White Satin" (διασκευή στην πασίγνωστη μπαλάντα των Moody Blues), τα φωνητικά είναι ασταθή, ανεπαρκή, λίγα. Άλλοτε κοντά στην φόρμα των Type O Negative, άλλοτε κοντά σε Katatonia, κλείνοντας διακριτικά το μάτι και προς The Doors αλλά και Depeche Mode (!) μεριά, είναι εμφανώς η κακή επιλογή που στοιχειώνει το δίσκο και τον οδηγεί από την αξιοπρέπεια στα τάρταρα. Την ώρα που τα clean vocals ήταν πραγματικό μαρτύριο, έπιασα τον εαυτό μου αρκετές φορές να βάζει στη θέση τους «Τη Φωνή» και τα αυτιά μου στέναξαν νοσταλγικά.

Το "Frozen Images" συνθετικά είναι ένας καλός δίσκος που τραβάει το ενδιαφέρον του ακροατή και του χαρίζει στιγμές σαν αυτές στα "The Bridge Of Ashes", "Ritual Fire Dance", "Black Flowers", "Geisha Out Of Dreams". Κρίμα που δεν είναι instrumental άλμπουμ, κρίμα που δεν είναι στις επάλξεις ο Marcin Kotas, κρίμα...