Cabiria

Το όνομα Cabiria προέρχεται από τον κινηματογράφο και την ομότιτλη ταινία του 1914 σε σκηνοθεσία Giovanni Pastrone. Η ταινία ακολουθεί την ιστορία της μικρής Cabiria που απήγαγαν πειρατές μετά την έκρηξη ενός ηφαιστείου, πουλήθηκε σε σκλαβοπάζαρο και ήρθε αντιμέτωπη με μια ιέρεια η οποία ήθελε να τη θυσιάσει στο θεό Moloch. Μια ταινία επικών διαστάσεων και πολύ μεγάλης διάρκειας. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να δω τον τρόπο που η συγκεκριμένη ταινία συνδέεται με τη μουσική του "How Long's The Drive?". Σε αντίθεση με την ταινία ο δίσκος είναι πολύ συμπαγής, με ελεγχόμενη διάρκεια που δεν αφήνει τις μουσικές ιδέες να καταχρώνται τη φιλοξενία της μπάντας.

Η βάση του ήχου τους είναι το post metal με αρκετά στοιχεία όμως που παραπέμπουν στο progressive καθώς και διακριτές αναφορές στο στίγμα των Gojira. Ο δίσκος, κατά βάση instrumental με μοναδική εξαίρεση το τελευταίο κομμάτι που έχει και φωνητικά, επενδύει στις ατμόσφαιρες που χτίζει αλλά χωρίς να στέκεται αποκλειστικά εκεί. Η μουσική του προσέγγιση επιλέγει να μη μένει στάσιμη σε μια σκέψη αλλά να ενσωματώνει αρκετές διαφορετικές ιδέες σε κάθε σύνθεση. Δεν αποφεύγει τα περίεργα μετρήματα, παίζει με τους ήχους και τα εφέ και πειραματίζεται με άνεση χρησιμοποιώντας από σαξόφωνο και chill jazz περάσματα μέχρι βαριά ογκώδη ριφ. Προσωπικά οι πιο βαριές και progressive υφές του ήταν και αυτές που με κέρδισαν καθώς, σε συνδυασμό φυσικά με την post ατμόσφαιρα, μου έδωσαν την ποικιλία που ήθελα για να προχωρήσω σε αρκετές ακροάσεις μετά την πρώτη.

Από κομμάτια ξεχώρισα αμέσως το βαρύ "Blue Grid Test", το συγκινητικό "Avala" με τα υπέροχα κιθαριστικά θέματα, το πιο progressive "Reminisce" όπως και το πολύ όμορφο "Interim" που κλείνει το δίσκο βάζοντας στην εικόνα τους The Gathering αλλά και τους Sólstafir. Κοιτώντας λίγο πέρα από το αυστηρά μουσικό πλαίσιο, είναι πολύ σημαντικό για μένα ένα συγκρότημα που θέλει να με αγγίξει συναισθηματικά, να ασχολείται σοβαρά με όλο το αισθητικό κομμάτι που υποστηρίζει το έργο του. Υπό αυτό το πρίσμα θα πρέπει να σταθώ και στο πολύ όμορφο artwork, από τον Rory Padfield και την Anna Elwyn, που ήταν το πρώτο στοιχείο που με τράβηξε να ακούσω το δίσκο και τελικά αφήνει σωστή αίσθηση για το πώς συνδέεται με το περιεχόμενό του.

Συνολικά το "How Long's The Drive?" είναι από τους instrumental δίσκους που ξεχώρισαν για μένα μέσα στη χρονιά που τρέχει και αν το τρίο από το Λονδίνο καταφέρει στο μέλλον να ενσωματώσει κι άλλα στοιχεία που να αναδεικνύουν το εύρος της μουσικής τους πιστεύω ότι θα μας απασχολήσουν αρκετά. Προς το παρόν αν η διαδρομή που έχεις να οδηγήσεις είναι περίπου 45 λεπτά και δε βιάζεσαι να φτάσεις, βάλτο να παίξει και απόλαυσε το δρόμο.