Bosse-De-Nage

Τρία χρόνια πριν, με τον προηγούμενο δίσκο "Αll Fours" της μπάντας από τo San Francisco, είχα εντυπωσιαστεί. Σκοτεινό, οδυνηρό και άψογο γεμάτο θόρυβο, μοντέρνο black metal.

Φέτος δεν ξεφεύγουν καθόλου από τα τελευταία τους. Κάθε κομμάτι είναι χτισμένο πολύ προσεκτικά γύρω από μελωδικά σημεία τα οποία σπάνε και αναποδογυρίζουν υπό το black metal πρίσμα της άλλης μεριάς του Ατλαντικού (USBM). Ουσιαστικά κάθε κομμάτι ξεκινάει γρήγορα και μεταμορφώνεται σε χείμαρρο. Αρχή με το "The Trench" και κατακλυσμός με ουρλιαχτά πάνω σε άψογα, ταχύτατα τύμπανα. Στο "Down Here" έρχεται συναισθηματικός πόλεμος γεμάτος από υπόγεια μαύρα riff που ζαλίζουν. Το "Crux" ξεκινάει με άψογα προοδευτικά τύμπανα για μια συνεχόμενη μάχη προς τα εμπρός. Γίνεται όλο και καλύτερο. Το επόμενο "Listless" είναι ίσως το πιο παλιομοδίτικο black γεμάτο όμως με όμορφες τεχνικές ιδέες. Στο "Dolorous Interlude" τα synth μπαίνουν ακριβώς στην μέση του δίσκου και κλείνουν τα μάτια. Κάτι σαν διάλειμμα. Κάτι σαν ξεκούραση από την καταιγίδα. 

Η συνέχεια έχει post-hardcore. Το έχουν ξανακάνει, αλλά το μπάσο στο "My Shroud" συγκινεί. Η ένταση ίδια με τα προηγούμενα. Ο οχετός επίσης. Τίποτα δεν αλλάζει. Δυνατό, γρήγορο και βαρύ. Παρακάτω το "Sword Swallower" κάνει μια σκληρή, απότομη και έντονη ελεύθερη πτώση. Ασταμάτητο και χωρίς φρένο, δίνει πόνο. Στο τέλος τα "Vestiges" και "A Faraway Place" συνεχίζουν παρόμοια και βγάζουν μια ατέλειωτη μιζέρια. Τα λόγια σε όλο τον δίσκο είναι επίπονα, μίζερα και καταθλιπτικά. Μιλάμε για δυστυχία. 

Βρήκαν τον ήχο τους στην προηγούμενη τέταρτη δουλειά τους και τώρα ναι μεν δεν κάνουν κανένα βήμα μπροστά, αλλά ακολουθώντας τον ήχο που τους ταιριάζει παρουσιάζουν ένα γεμάτο και καλοφτιαγμένο σύνολο, χωρίς ιδιαίτερες αλλαγές και μεταμορφώσεις. Δεν μπορείς να πεις ότι κάνουν κάτι λάθος. Ουσιαστικά παραμένουν στο ίδιο πολύ υψηλό επίπεδο. Εάν γουστάρεις ουρλιαχτά, βρωμικό και ατμοσφαιρικό black metal και μοντέρνες/τεχνικές ιδέες σίγουρα μαζί με τους Deafheaven σε αυτούς θα βρεις ότι αγαπάς. 

Bandcamp