Black Anvil

Τι γίνεται όταν τρείς μουσικοί με hardcore καταβολές αφήνουν την πεπατημένη και εμπλέκονται σε ένα black/thrash project; Θα ξεπηδήσει κάποιο «χοροπηδηχτό», black υβρίδιο, τίγκα στην πόρωση;  Ίσως από κάποια άλλη μπάντα, σίγουρα όχι από τους Black Anvil.

Τα μέλη του εν λόγω group προέρχονται από τη NYHC μπάντα Kill Your Idols. Δεν ξέρω πόσο καλοί είναι ως hardcore μουσικοί -μιας και δεν ασχολούμαι σχεδόν καθόλου με το είδος- αλλά μάλλον κακώς αποφασίζουν να μπλέξουν σε ξένα χωράφια και μάλιστα για δεύτερη φορά, αφού δείχνουν να μην τα κατέχουν ιδιαίτερα.

Το "Triumvirate" είναι ο δεύτερος full length δίσκος για τη μπάντα από τη Νέα Υόρκη, αλλά προσφέρει ακριβώς τις ίδιες ποσότητες συγκίνησης με το ντεμπούτο τους, "Time Insults The Mind" του 2008. Σχεδόν μηδενικές. Δέκα πιο-τυπικά-δε-γίνεται τραγούδια, άνοστου, τυποποιημένου, black/thrash, σε κυμαινόμενες ταχύτητες και αχρείαστα ατμοσφαιρικά περάσματα, για να γεμίσουν τα κενά που αφήνουν τα χιλιοπαιγμένα riff-άκια που απαρτίζουν τις συνθέσεις. Όσο για τα φωνητικά του Paul Delaney, ας πούμε ότι συναγωνίζονται επάξια σε πλαστικούρα αυτά του Shagrath, οπότε αντιλαμβάνεστε.

Πραγματικά δυσκολεύομαι να ξεχωρίσω έστω και μεμονωμένα σημεία που να τραβάνε το ενδιαφέρον μέσα στα δέκα κομμάτια του δίσκου και εκπλήσσομαι με το γεγονός ότι ένα συγκρότημα που θέλει να κατηγοριοποιηθεί στο συγκεκριμένο παρακλάδι του black metal (η του thrash - από όποια σκοπιά κι αν το βλέπει ο καθένας δεν έχει σημασία) μπορεί να κυκλοφορήσει κάτι τόσο παγερά αδιάφορο. Προσπεράστε άφοβα.