Big Big Train

Αν ασχολείσαι με το progressive rock και δεν γνωρίζεις τους Big Big Train, τότε πιθανότατα δεν ασχολείσαι αρκετά με το ιδίωμα. Κι αυτό διότι η μπάντα που ξεκίνησε ο Gregory Spawton πριν περίπου 30 χρόνια, από το 2009 όταν και εντάχθηκαν στις τάξεις της ο τραγουδιστής (κι όχι μόνο) David Longdon κι ο drummer (κι όχι μόνο) Nick D’ Virgillio, με σταθερά βήματα καθιερώθηκε ως ένα από τα μεγαλύτερα σχήματα της εποχής που παίζουν παλιό, καλό, παραδοσιακό progressive rock, όπως αυτό ξεκίνησε και γαλουχήθηκε στην γενέτειρά των Spawton και Longdon, την Γηραιά Αλβιώνα.

Προσωπικά μπορεί να μη μου λέει πολλά, αλλά για την έξωθεν καλή μαρτυρία της μπάντας είναι μάλλον σημαντικό πως το "Common Ground" του 2021 κατάφερε να εισχωρήσει στο top-40 του Ηνωμένου Βασιλείου, παίζοντας με έναν τόσο αναχρονιστικό τρόπο έστω και φαινομενικά, αφού στην πραγματικότητα οι συνταγές είναι παλιές αλλά τα υλικά φρέσκα στη μουσική πρόταση των Big Big Train. Κυρίως, εκπλήσσει αυτό το πλασάρισμα γιατί πόσοι ενδιαφέρονται στις ημέρες μας για μουσικές περίτεχνες, για τραγούδια με διάρκειες επτά, δέκα ή δεκαπέντε λεπτών που (Θεός φυλάξει) καταπιάνονται στιχουργικά με την ιστορία και την παράδοση, με σημαντικά επιστημονικά ή τεχνικά επιτεύγματα της ανθρωπότητα και τέτοια ξενέρωτα πράγματα. Κι όμως…

Βέβαια, ξέρετε τι λένε για τα πλάνα που κάνει ο άνθρωπος… Και στην περίπτωση των Big Big Train η τραγωδία χτύπησε την πόρτα στα τέλη του 2021, καθώς ο Longdon έφυγε ξαφνικά από τη ζωή στα 56 του χρόνια, μετά από ένα ατύχημα στο σπίτι του. Το μέλλον της μπάντας τέθηκε υπό αμφιβολία, όπως είναι απόλυτα φυσιολογικό. Ο Spawton είχε χάσει τον διόσκουρό του, η μπάντα την τόσο χαρακτηριστική φωνή της κι έναν εκ των βασικών συνθετών του, αλλά εν τέλει η απόφαση που πάρθηκε ήταν να συνεχίσουν και να τιμήσουν την κληρονομιά της μουσικής που δημιούργησαν παρέα και τη φιλία τους κατά αυτόν τον τρόπο. Και κάπως έτσι, το - αισίως - 16^ο στούντιο άλμπουμ της (πλέον) πολυεθνικής κολεκτίβας είναι ένα άλμπουμ αλλαγών. Μια συνέχιση και μια νέα αρχή ταυτόχρονα.

Πάμε να δούμε μια-μια τα νέα στοιχεία που έχουμε στο "The Likes Of Us". Πρώτον και κυριότερο, η μπάντα κατέληξε στον Ιταλό Alberto Bravin των Premiata Forneria Marconi (ή PMF), ενός ιστορικού για τα δεδομένα της εγχώριας prog σκηνής σχήματος, της οποίας σκηνής βέβαια δεν δηλώνω και μεγάλος οπαδός προσωπικά. Ένα από τα σημαντικότερα κριτήρια για την επιλογή του Bravin ήταν να μην θυμίζει καθόλου τον Longdon και σε αυτό θεωρώ πως έπραξαν σωστά οι Big Big Train. Παράλληλα, όμως, αυτό που δεν είχαν μάλλον προβλέψει ήταν η καλή συνθετική χημεία που θα ανέπτυσσε με τον Spawton, κάτι που οδήγησε στο να συμμετέχει συνθετικά στα πέντε από τα οκτώ τραγούδια του άλμπουμ. Και για να γίνει ακόμα πιο κατανοητή η επιρροή και η συνεισφορά του, όλα τα μέλη της μπάντας πήγαν στο στούντιο του στην Βόρεια Ιταλία για να ολοκληρώσουν και να ηχογραφήσουν τα τραγούδια κι εν τέλει να δεθούν περισσότερο ως συγκρότημα.

Επίσης, στις τάξεις τις μπάντας έχει εισέλθει ο Νορβηγός πληκτράς Oskar Holldorff, αλλά ακόμα πιο σημαντική αλλαγή αποτελεί το γεγονός το "The Likes Of Us" είναι το πρώτο άλμπουμ που οι Big Big Train θα κυκλοφορήσουν μέσω της κραταιάς δύναμης στον prog χώρο, της Inside Out, με το περίεργο είναι πως δεν είχε συμβεί αυτό εδώ και καιρό. Τέλος, μια φαινομενικά μικρή, αλλά σημαντική, διαφοροποίηση είναι πως οι στίχοι δεν καταπιάνονται μόνο με τα γνωστά θέματα που μας έχουν συνηθίσει αλλά μπαίνουν και σε πιο προσωπικά πεδία. Με βάση όλα τα παραπάνω, το "The Likes Of Us" εν τέλει είναι και δεν είναι τυπικά κι αναμενόμενα επόμενο βήμα στη δισκογραφία των Big Big Train.

Είναι ένα τυπικά κι αναμενόμενα καλό άλμπουμ γιατί κάποια πράγματα είναι αδιαπραγμάτευτα όταν έχεις να κάνεις με μουσικούς όπως ο Spawton, ο D’ Virgillio ή ο Rikard Sjoblom (των Beardfish). Η ποιότητα δεν μπορεί να κρυφτεί, η εμπειρία μεταφράζεται σε γνώση και έμπνευση και αν μη τι άλλο έχουν αποδείξει πως το αισθητικό τους κριτήριο είναι υψηλό. Ο δε Bravin μοιάζει να μπορεί να σταθεί σε αυτό το υψηλό επίπεδο κι αναπόφευκτα το αποτέλεσμα προκύπτει για μια ακόμα φορά πάνω του μέσου όρου για το progressive rock ιδίωμα. Για παράδειγμα, δεν είναι δυνατόν να μην υπάρξουν σημεία στο καταπληκτικό 17λεπτο "Beneath The Masts" που θα συνεπάρουν έναν ακροατή που αγαπάει αυτόν τον ήχο, ενώ από κοντά ακολουθεί το 10λεπτο "Miramare" με τις πανέμορφες μελωδίες του. Την ίδια στιγμή, πολύ θετικό χρώμα δίνουν στο άλμπουμ το σχεδόν ονειρικό proggy ξεκίνημα του "Light Left In The Day" και το εξαιρετικό κλείσιμο του "Last Eleven".

Αντίστοιχα, ενδιαφέρον έχουν συνθέσεις που μοιάζουν να διαφοροποιούνται από τα συνηθισμένα μονοπάτια της μπάντας, όπως το σχετικά πιασάρικο (εξ ου και single) "Oblivion", του οποίου η βασική μελωδία μου έφερε στο νου περισσότερο τους Von Hertzen Brothers φερ’ ειπείν, ή το μπαλαντέ "Love Is The Light" που έχει την απαιτούμενη μελωδικότητα με τον συνδυασμό βιολιού, πιάνου και ακουστικής κιθάρας, ίσως όμως γίνεται ελαφρώς γλυκανάλατο, αν και τα sing along σημεία του φαντάζομαι πως θα λειτουργήσουν ωραία σε συναυλιακό περιβάλλον. Από την άλλη, υπάρχουν και συνθέσεις σαν το "Skates On" ή το "Bookmarks" που ως τώρα μου παραμένουν σχετικά αδιάφορα όσο κι αν τα ακούω, χωρίς βέβαια να αλλοιώνουν τον συνολικό χαρακτήρα του άλμπουμ.

Στα του Bravin υπάρχουν σημεία που σχεδόν με εντυπωσιάζει, αλλά και σημεία στα οποία δεν με τρελαίνουν οι ερμηνείες του. Ενδεχομένως να με ξενίζει το γεγονός πως λείπει το κάπως ευγενές/μεγαλοπρεπές Βρετανικό στοιχείο που προσέδιδε ο Longdon, ενώ έχει «θυσιαστεί» κι ο ερμηνευτικός ρόλος του D’Virgillio που λειτουργούσε πολύ θετικά στα προηγούμενα άλμπουμ, όποτε ο Nick επιστρατευόταν και πίσω από το μικρόφωνο. Αλλά, όπως, προείπαμε, η απόφαση ήταν να πάνε σε κάτι τελείως διαφορετικό και νομίζω πως στην σούμα δικαιώνονται για την επιλογή τους να στηρίξουν την επιλογή του Bravin.

Μια σούμα που βγάζει ξεκάθαρα θετικό πρόσημο, καθώς το "The Likes Of Us" διατηρεί με ασφάλεια τους Big Big Train στις ράγες, βγάζοντάς τους από το μεγαλύτερο τούνελ που είχαν να διασχίσουν. Περιλαμβάνει στιγμές prog rock μεγαλείου, αλλά και στοιχεία που ενδεχομένως επιδέχονται λίγο καλύτερης ευθυγράμμισης, η οποία δεδομένα θα επέλθει όσο ο Bravin θα ενσωματώνεται καλύτερα στον οργανισμό της μπάντας. Κυρίως, όμως, διατηρεί αναλλοίωτα στοιχεία όπως ο ποιοτικός χαρακτήρας, το υψηλό αισθητικό κριτήριο και το εν γένει ήθος των Big Big Train, εκπέμποντας έτσι μια βεβαιότητα πως τα δρομολόγια αναμένεται να επεκταθούν.