Running Wild

Shadowmaker

SPV (2012)
Από τον Θοδωρή Μηνιάτη, 25/06/2012
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
«Η Ανώμαλη πτώση ενός γίγαντα», «Καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς», «Τιτανικός». Λέξεις και προτάσεις που αφιερώνονται ολοκληρωτικά στον Κο Rock 'n' Rolf, ιδρυτή και frontman των Running Wild, μιας από τις μεγαλύτερες METAL μπάντες που έχει αναδείξει αυτή η μουσική. Να θυμηθείτε την λέξη, θα μας χρειαστεί στην συνέχεια. Το τι έχουν κάνει και προσφέρει είναι πολύ εύκολο να το βρείτε και να το ανακαλύψετε. Μέχρι φέτος όμως, γιατί η νέα δουλειά αποτελεί πολύ εύκολο λόγο για να μην ξανά ταξιδέψει το πειρατικό που ξέραμε στις θάλασσες των μυαλών μας.

Θυμάμαι λίγους μήνες πριν όταν δήλωνες Κε Rolf ότι σου ηρθε επιφύτιση και ότι έγραψες μερικά από τα καλύτερα τραγούδια που μας έχεις χαρίσει με την αρμάδα σου. Δυστυχώς σε πιστέψαμε γιατί από σένα θέλουμε μόνο καλά κομμάτια που θα μας βγάλουν τον σβέρκο από την θέση του. Αλλά μάλλον πιωμένος θα ήσουν τότε. Είδαμε το εξώφυλλο και πίστεψε με δεν χαρήκαμε καθόλου. Αν δεν υπήρχε το λογότυπο της μπάντας σου άνετα θα νομίζαμε ότι βγήκε στην αγορά νέο video game. Ας είναι, το κατάπιαμε και αυτό. Αναμέναμε την μουσική για να μας γαληνέψει κάπως την ψυχή.

Κάποια στιγμή δυστυχώς ήρθε και στα χέρια μας ολοκληρωμένη η δουλειά σου. Εκεί ήταν που «τα είδαμε όλα». Ο λόγος απλός. ΟΛΑ τα χρόνια μας έχεις μάθει να ακούμε από σένα ξεσηκωτικές συνθέσεις, φουλ στην μελωδία με κιθαριστικά ριφ που σπάνε κόκαλα και τρυπάνε το μυαλό. Φέτος μάλλον είσαι ερωτευμένος και μάλιστα πολύ. Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι αποφάσισες να παίξεις ως επί το πλείστον στη νέα σου δουλειά hard rock βάζοντας και κάποια metal στοιχεία. Εννοείται ότι δεν έχω τίποτα με το είδος αντιθέτως το λατρεύω. Αλλά είπαμε, εσύ είσαι από αυτούς που μας έχει μάθει τι εστί metal. Εσύ είσαι αυτός που έχεις ορίσει ένα ολόκληρο είδος που λέγεται «pirate metal». Κάθε φορά που κάποιος πίνει μια μπύρα σίγουρα σε μνημονεύει. Τώρα πια πού είναι όλα αυτά; Θαμμένα σαν θησαυρός.

Πως είναι δυνατόν να ξεκινάει το άλμπουμ και να ακούμε κομμάτι που αμέσως θυμίζει το μουσικό ύφος του "Turbo Lover" των Judas Priest. Εσύ; Γιατί; Πού είναι το εναρκτήριο τραγούδι που είχες σε κάθε δίσκο και αμέσως προδιέθετες τον οπαδό ότι θα ακούσει άλλον ένα υπέροχο δίσκο; Το "Riding On The Tide" που επέλεξες για δεύτερο κομμάτι κάτι πάει να κάνει αλλά μάταια. Ενώ υπάρχει καλή ιδέα χάνεται στο γενικό αδιάφορο ύφος. Το τρίτο σου κομμάτι "I Am Who I Am" μάλλον υποδηλώνει πολλά. Μας λες έμμεσα: «Αυτός είμαι, είτε σας αρέσει είτε όχι». Ε λοιπόν ναι, αυτός είσαι! Ένας άνθρωπος που ενώ ήμασταν ήσυχοι έχοντας ζεστή όλη την μουσική κληρονομιά που μας έχει αφήσει, έρχεσαι από το πουθενά ενώ είχες πει δυο χρόνια πίσω οτί διαλύεις το group και μας δίνεις ένα δίσκο που ναι μεν έχει μερικά από τα στοιχεία που έχουμε αγαπήσει σε σένα αλλά έχει και έναν ήχο στις συνθέσεις που δεν μας αρέσει από σένα. Ξέραμε ότι έχεις και ένα άλλο group τους Toxic Waste που παίζουν πιο απαλά από τον ήχο που σε καθιέρωσε. Μήπως στο "Shadowmaker" υπάρχουν τα κομμάτια που ήθελες να κυκλοφορήσεις με αυτούς και έβαλες το «Running Wild» για βιτρίνα πωλήσεων;

Με ποιό δικαίωμα γράφεις κομμάτι που λέγεται "Me And The Boys"; Τι είναι αυτά; Ποιός είσαι; Οι Poison ή οι Motley Crue; Εννοείται ότι κάθε μουσικός έχει δικαίωμα να παίζει ότι θέλει και να κρίνεται, αλλά μην λες ότι έχεις γράψει μερικά από τα καλύτερα κομμάτια στην ιστορία του group γιατί, αν θέλεις, κοίτα το παρελθόν σου και θα δεις ότι ποτέ δεν έπαιζες ξεπεσμένο hard/metal τρίτης διαλογής που καμία μπάντα που ασχολείται με το είδος δεν θα έγραφε ούτε σουρωμένη, αλλά παραδοσιακό αντρίκιο και τσαμπουκαλίδικο heavy metal. Metal που είχε αρχή μέση και τέλος. Στην νέα σου δουλειά μοιάζεις να βαριέσαι. Μάλλον το live στο Wacken σου φούσκωσε τα μυαλά ότι μπορείς ξαφνικά να ξαναγεμίσεις τις τσέπες σου με λεφτά. Για να το κάνεις όμως πρέπει το αποτέλεσμα να το δικαιολογεί. Σε κάθε δισκογραφική προσπάθεια σου μας έμεναν κομμάτια στο μυαλό να τραγουδάμε. Στην νέα σχεδόν κανένα. Μόνο το τελευταίο "Dracula" σώζει κάπως την παρτίδα θυμίζοντας το ένδοξο σου παρελθόν. Όλα τα υπόλοιπα περνούν απαρατήρητα. Καλές ιδέες υπάρχουν όχι όμως τελικό σύνολο τραγουδιών αλλά συνονθύλευμα νότων που και καλά θα ήθελαν να θυμίσουν το πάλαι ποτέ παρελθόν. Πέσμου ειλικρινά γιατί πρέπει να γράψεις το κομμάτι "Into The Black" και να νομίζω ότι θα ακούσω τον Blackie και την παρέα του, τους Wasp μια και το ύφος είναι το ίδιο; Που είναι η έμπνευση σου;  

Έχω να σου δώσω μια συμβουλή μήπως βοηθήσω: Ξύπνα αύριο το πρωί, πάρε ένα καλό πρωινό και πήγαινε στα ναυπηγεία. Βγάλε τα πολύχρωμα φανταχτερά φουλάρια που στολίζουν την γαλέρα σου, πάρε σωστούς άντρες για πλήρωμα και ξανά σάλπαρε όντας νηφάλιος. Το αν θα σε δεχτούν νέα λιμάνια είναι πια δικιά μας υπόθεση, όχι δικιά σου. Εσύ απέτυχες παταγωδώς. Θα σου δώσουμε όμως μια ακόμα ευκαιρία. Μετά θα κάνουμε ότι έκαναν τα παλιά χρόνια στους πειρατές που πιάνονταν. Ξέρεις εσύ!
  • SHARE
  • TWEET