Την τελευταία εικοσαετία (τουλάχιστον) οι μουσικές σκηνές της Σουηδίας ολοένα και παράγουν ένα σημαντικό μέρος της ευρωπαϊκής παραγωγής και συνεχίζει να αυξάνεται ποσοτικά και ποιοτικά. Ειδικότερα στον περισπούδαστο χώρο του progressive rock, η Σκανδιναβία γενικότερα και η Σουηδία ειδικά, από τη δεκαετία του '90 και έπειτα θα λέγαμε ότι αναλαμβάνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Ηνωμένου Βασιλείου κατά τα 70s.
Ακόμα και σε εποχές που η αντιεμπορικότητα της συγκεκριμένης συνομοταξίας μουσικών έφτασε στο ζενίθ, η εντυπωσιακή παραγωγή μοναδικών Progressive Rock δίσκων συνέχιζε να υφίσταται και να αναβιώνει ή και να προοδεύει ταυτόχρονα, πάνω σε πρότυπα και πατέντες που οι λάτρεις της μουσικής αυτής είχαν νοσταλγήσει.
Και οι μπάντες που θα παρουσιάσουμε εδώ, αν και μονάχα δέκα, ελέω και της στήλης, κατά κάποιο τρόπο έγραψαν τη μουσική τους πρωτίστως σαν οπαδοί και νοσταλγοί της μεγάλης των 70s σχολής. Από τις (αναπόφευκτες) ελλείψεις, οι Landberk και το "Lonely Land", οι Kaipa μετά την επανασύνδεση και οι Sincadus με το εξαιρετικό "Circus".
Καλές ακροάσεις!
10
Karmakanic
Who's The Boss In The Factory? (2008)
Μέλος της περίφημης «Flower Kings family», οι Karmakanic στο τρίτο τους άλμπουμ καταφέρνουν να καλύψουν την επιρροή του Roine Stolt στα δύο προηγηθέντα με ένα σύνολο κομματιών που γλυκοκοιτάζουν φυσικά τον κλασικό προοδευτικό ήχο, αλλά με μια νέα κατεύθυνση, καταπληκτική παραγωγή, περιπετειώδη τεχνοτροπία και ενδιαφέρουσες ερμηνείες. Το "Who's The Boss..." ισορροπεί μεταξύ της επικής διάθεσης των Spock's Beard και της μελωδικής αύρας των Yes. Το άλμπουμ που δίνει την ευκαιρία στον Jonas Reingold να αναμετρηθεί συνθετικά με το πρότυπο και βασική επιρροή του Chris Squire.
9
Moon Safari
A Doorway To Summer (2005)
Από το ντεμπούτο τους κιόλας οι Moon Safari, με την πολύτιμη συνδρομή και αρωγή του Roine Stolt, καταφέρνουν να παραδώσουν μια πλήρη δισκογραφική πρόταση που ακροβατεί μεταξύ του ρομαντικού και folk στοιχείου και της πολυπολοκότητας συνθέσεων που δεν περιορίζονται χρονικά, αλλά ξεφεύγουν προσφέροντας ένα σαφέστατο παράδειγμα της ηχητικής ταυτότητας. Με τα δύο επόμενα άλμπουμ τους οι Moon Safari ενδεχομένως να προχώρησαν παραπέρα, αλλά η είσοδός τους στο prog rock προσκήνιο με το "A Doorway To Summer" υπήρξε η ιδανική.
8
Black Bonzo
Black Bonzo (2004)
Ετούτοι εδώ οι τύποι, με σαφείς επιρροές από Deep Purple της κλασικής εποχής, καταφέρνουν να αποδώσουν τις progressive διαθέσεις τους με βάση τον πρωταγωνιστικό ρόλο των πλήκτρων και φυσικά του Hammond. Ήχος και παραγωγή που στο ντεμπούτο των Black Bonzo ακούγεται ακατέργαστος, αλλά προσδίδει στην μαγεία του ακούσματος μια αυθεντική χροιά, προτού ο vintage ήχος κυριεύσει. Οι αυτοσχεδιαστικές τάσεις που κυριαρχούν στα κομμάτια και σε συνδυασμό με το χιτάκι "Lady Of Light", το άλμπουμ κερδίζει επάξια μια θέση στην λίστα.
7
Paatos
Timeloss (2002)
Σε πιο ατμοσφαιρικά μονοπάτια οι Paatos (με πρώην μέλη των Landberk), από το ντεμπούτο τους κιόλας κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα πανέμορφο ηχητικό πλαίσιο με την κυριαρχική δομή του Mellotron και των αιθέριων γυναικείων φωνητικών και να ενταχθούν με άνεση στις κυρίαρχες progressive rock παρουσίες της νέας σουηδικής σκηνής. Με έναν αέρα μοντέρνου στις συνθέσεις των Paatos, σε κομμάτια σαν το "Tea" ή το "Quits" που στοιχεία και από trip hop και electronica συνδυάζονται με παραδοσιακές φόρμες, ο δίσκος αφήνει την αίσθηση ότι αν οι Massive Attack ή οι Portishead αποφάσιζαν να το γυρίσουν στο prog rock, κάπως έτσι θα ακούγονταν.
6
Ritual
The Hemulic Voluntary Band (2007)
Μπορεί να πήρε στους Ritual τέσσερα άλμπουμ για να φτάσουν στο επιθυμητό επίπεδο, ώστε να θέτουν υποψηφιότητα για ενταχθούν σε ένα τέτοιο μίνι αφιέρωμα, αλλά το "The Hemulic Voluntary Band" καταφέρνει μέσα από την εξαιρετική του πολυμορφία και αυτοσχεδιαστική τάση να ξεχωρίσει από την πρώτη ακρόαση. Με το 26άλεπτο "A Dangerous Journey" οι συμφωνικές progressive rock ανησυχίες συναντούν την jazz και οι Jethro Tull φολκ επιρροές αναδεικνύουν μια ωδή στα κορυφαία στοιχεία που ανέδειξε ο ήχος.
5
A.C.T.
Last Epic (2003)
Θα μπορούσαν να ενταχθούν και σε πιο prog metal πλαίσια οι A.C.T., αλλά εν μέρει μονάχα, μιας και η αυθεντικότητα και η ποικιλόμορφη συνθετική τους δύναμη φέρνουν στο μυαλό τους Rush ή τους Queen της κλασικής περιόδου και συνδυάζουν την έμπνευση με τις επιρροές μέσα σε ένα άλμπουμ εκπληκτικής ομορφιάς. Οι ερμηνείες, η συμπαγής τεχνική δύναμη των μελών και το σύνολο των συνθέσεων μετατρέπουν το "Last Epic" σε ένα άλμπουμ απαραίτητο για κάθε συλλογή. Από τις πιο αυθεντικές μπάντες του χώρου και σίγουρα από τις πιο υποτιμημένες.
4
The Flower Kings
Flower Power (1998)
Ενδεχομένως το σημαντικότερο συγκρότημα του σουηδικού progressive rock της τελευταίας εικοσαετίας, με μια συνεχή παραγωγή ποιοτικότατων δίσκων και με τον mastermind Roine Stolt να θεωρείται ήδη «guru» της γνήσιας 70s prog λογικής. Θα μπορούσε ένας οπαδός να επιλέξει οποιοδήποτε άλμπουμ των Flower Kings, ανάλογα με τη διάθεσή τους, αλλά το "Flower Power" ένα ακόμα διπλό άλμπουμ με αμέτρητες στιγμές έμπνευσης και με μια πιο «χίππικη» διάθεση είναι ίσως το μοναδικό του είδους που κατάφερε να ισορροπήσει σε τέτοιο βαθμό τις επιρροές μιας ολόκληρης σχολής. Επίσης το "Garden Of Dreams" (59 λεπτά!) αποτελεί μια από τις πιο εντυπωσιακές και επικές στιγμές των Flower Kings.
3
Beardfish
Sleeping In Traffic: Part Two (2008)
Από τις ανερχόμενες δυνάμεις του ευρωπαϊκού progressive, οι Beardfish με κύρια επιρροή τους τεράστιους Gentle Giant, στο δεύτερο μέρος της "Sleeping In Traffic" διλογίας τους κατάφεραν να παρουσιάσουν μέχρι στιγμής το πιο πλήρες, αυθεντικό και εμπνευσμένο άλμπουμ τους. Με μια παραγωγή που δίνει άπλετο χώρο στα όργανα να λάμψουν και στα instrumental περάσματα να εντυπωσιάσουν, οι Beardfish παρέδωσαν ένα άλμπουμ, το οποίο θα θεωρηθεί εν καιρώ κλασικό.
2
Anekdoten
Nucleus (1995)
Μετά από ένα εξαιρετικό ντεμπούτο ("Vemod") οι συγκεκριμένοι τύποι κατάφεραν να διατηρήσουν τον ηχητικό τους προσανατολισμό και να τον εμπλουτίσουν με στοιχεία που ξεκάθαρα τους απέδωσαν την δική τους ξεχωριστή ταυτότητα. Με κύριες επιρροές τους κλασικούς King Crimson και την συνθετική δυστροπία των Van Der Graaf Generator, οι Anekdoten δημιουργούν συνθέσεις που συνδυάζουν το απρόσιτο progressive με πανέμορφες μελωδίες και ταξιδιάρικη ατμόσφαιρα που βασίζεται κυρίως στη μοναδική συνεισφορά της Anna Sofi Dahlberg στο mellotron κυρίως και στα έγχορδα. Όλοι οι δίσκοι των Anekdoten είναι προτεινόμενοι σαν δείγματα εξαιρετικού σύγχρονου progressive rock.
1
Anglagard
Hybris (1992)
Οι προσφάτως επαναδραστηριοποιημένοι Anglagard με το πρόσφατο αριστούργημά τους "Viljans Oga" απλά αποτέλεσαν ένα ακόμα επιχείρημα στην ολοένα και αυξανόμενη δημοτικότητα και επαναφορά του παραδοσιακού, ανόθευτου progressive rock στην επικαιρότητα. Με το ντεμπούτο τους, "Hybris", παρόλα αυτά, οι Σουηδοί ενδεχομένως να δημιούργησαν ένα από τα άλμπουμ εκείνα, τα οποία θα μπορούσαν να ενταχθούν σε μια μοναδική ελίτ δίσκων που συναγωνίζονται κλασικές δημιουργίες των 70s. Ήχος που παραπέμπει στις αρχές της prog τεχνοτροπίας, με τα πνευστά να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο και διάρκειες που ξεφεύγουν προς τέρψιν του αυτοσχεδιασμού, οι Anglagard αποτελούσαν μέχρι πρόσφατα ένα από τα καλύτερα κρυμμένα μυστικά του ευρωπαϊκού progressive rock. Με την αντιεμπορική διάθεση των King Crimson και την πολυπλοκότητα των Yes να αποτελούν μεταξύ άλλων τις βασικές επιρροές, το "Hybris" αποτελεί μάλλον το κορυφαίο σουηδικό προοδευτικό άλμπουμ της εικοσαετίας. Απαραίτητο σε κάθε συλλογή και άμεσα σχετικό με δίσκους της περιόδου '69-'75.
