Avatarium

Όντας μεγάλος οπαδός σχεδόν του συνόλου των κυκλοφοριών που φέρουν την υπογραφή του μεγάλου Leif Edling, κι απολαμβάνοντας τις δύο προηγούμενες κυκλοφορίες του με όχημα τους Avatarium, μπορώ να πω πως, σε προσωπικό επίπεδο, το "Hurricanes And Halos" ήταν από τις πολυαναμενόμενες κυκλοφορίες της φετινής χρονιάς. Η ώρα έφτασε, λοιπόν, για την τρίτη κατά σειρά δουλειά της σουηδικής μπάντας, που ήρθε πριν τέσσερα χρόνια ως υποκατάστατο των Candlemass ορέξεων μας, αλλά με τον καιρό εξελίχθηκε σε κάτι άλλο, εξίσου όμορφο αλλά σαφώς περισσότερο φωτισμένο με τα όσα μας προσέφεραν μουσικά κι αισθητικά οι δεκαετίες των '60s και '70s.

"Hurricanes And Halos", λοιπόν. Η μπάντα, έχοντας τη συνθετική δυναμική του αστείρευτου Leif Edling να βρίσκεται σε μια back to the roots κατάσταση και με τις ισορροπίες στο σχήμα να μοιράζονται μεταξύ του βασικού συνθέτη Edling και του Marcus Jidell, κιθαρίστα και παραγωγού της μπάντας, αναμενόμενα συνεχίζει το μουσικό ταξίδι που ξεκίνησε με τα δύο προηγούμενα άλμπουμ. Ένα ταξίδι που την είδε να ξεκινά με αρκετά μεταλλικά στοιχεία (βλέπε ντεμπούτο), να οδηγείται φυσιολογικά στην αναζήτηση της προσωπικής της ταυτότητας μέσω της ανάμειξης αρκετών blues και jazz στοιχείων (βλέπε "The Girl With The Raven Mask") και, βάσει των λεγομένων του ενός εκ των δύο σημαντικότερων συντελεστών της, να καταλήγει επιτέλους εκεί που προοριζόταν εξαρχής λόγω του οράματος και των επιρροών των μελών της.

Πλέον, οι κατευθυντήριες γραμμές δείχνουν ξεκάθαρα τη δεκαετία των '70s ως φάρο εμπνεύσεως και το εναρκτήριο "Into The Fire/Into The Storm" φανερώνει με τον πιο εμφατικό τρόπο τις διαθέσεις του σχήματος για αυτόν τον δίσκο. Ξεκάθαρα εμπνευσμένο από τα όσα παρουσίασαν οι Deep Purple στη δεκαετία της ακμής τους, με έκανε να ανακαλέσω στον νου τα όσα είχε αναφέρει ο Leif Edling σε εκείνη την προ διμήνου συζήτηση μας σχετικά, αλλά και να με πείσει για τις προθέσεις της μπάντας με τον ξεσηκωτικό ρυθμό του.

Η συνέχεια, εξίσου, αν όχι περισσότερο, ενδιαφέρουσα, μας θέλει να περνάμε δια μέσω του ελκυστικού σκοταδιού του "Starless Sleep" με την έντονη Blue Oyster Cult αύρα, να χανόμαστε στους δρόμους προς την Ιερουσαλήμ ("Road To Jerusalem") χάρη στη μαγευτική ερμηνεία της Jennie Ann Smith και των χαρμανιών από την προσωπική καριέρα του Robert Plant και να παίζουμε κρυφτό με τους απογόνους της Μέδουσας, στην πιο κυκλοθυμική, ψυχεδελική και, εν τέλει, ενδιαφέρουσα σύνθεση του δίσκου ("Medusa Child").

Στο "The Sky At The Bottom Of The Sea" η επικράτηση της επιρροής ("Easy Livin") έναντι της πρωτότυπης σύνθεσης είναι κάτι παραπάνω από εμφανής, αλλά το θεσπέσιο ρεφρέν και η δηλωμένη λατρεία τόσο του Leif Edling, όσο και του Marcus Jidell για τα πεπραγμένα των Uriah Heep σώζει τα προσχήματα, κάτι που δεν χρειάζεται το "When Breath Turns To Air" για να λάμψει.

Εκείνο, όντας ο ύστατος αποχαιρετισμός του Marcus Jidell στον πατέρα του που «έφυγε» πριν λίγο καιρό, και όντας έντονα συναισθηματικό και ατμοσφαιρικό, βρίσκει στο "When A Blind Man Cries" των Deep Purple μια ηχητική σταθερά, αλλά φαντάζει αρκούντως αυτόφωτο για περαιτέρω παραπομπές. Έτσι, η τελευταία ουσιαστικά σύνθεση, το "A Kiss (From The End Of The World)" έρχεται για να μας υπενθυμίσει τις ρίζες του Avatarium ήχου, μέσω του Sabbath-ικού riffing του, αλλά και να μας δείξει τη συνθετική τους εξέλιξη μέχρι σήμερα, όπως φανερώνεται από την εκλεκτή κι εύθραυστη εκκίνηση του και την τελική του έκβαση.

Συνολικά, το "Hurricanes And Halos" είναι ακριβώς εκείνη η συνέχεια που είχε προαναγγέλλει η μπάντα, τόσο με τις δηλώσεις της όσο και με την πορεία που φαινόταν να έχει η μουσική της εξέλιξη, γεγονός που, ταυτοχρόνως με την ποιότητα των συνθέσεων του, το ανάγει σε ένα ιδανικό άκουσμα, ιδιαιτέρως για τους λάτρεις των '70s. Σίγουρα, η έντονη αυτοαναφορικότητα των επιρροών λόγω της δεδομένης βαρύτητας τους ίσως σε ορισμένες περιπτώσεις ("The Sky At The Bottom Of The Sea") να λειτουργεί ως τροχοπέδη, αλλά συνολικά λίγοι σύγχρονοι μουσικοί καταφέρνουν να ανταποκριθούν, δίχως να μηρυκάζουν, στις απαιτήσεις του τότε ήχου και οι Avatarium το καταφέρνουν πειστικά και αφήνοντας ως παρακαταθήκη μερικά σπουδαία τραγούδια.