Terra Odium

Ne Plus Ultra

Frontiers (2021)
Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 18/06/2021
«Δύστροπο», στριφνό, απολαυστικό, παλιακό progressive metal
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Αν στο άκουσμα των Spiral Architect και Manitou δεν σκεφτείτε ούτε Black Sabbath, ούτε Ινδιάνους, αλλά progressive metal, τότε βρίσκεστε στο σωστό μέρος. Για τους υπόλοιπους συστήνεται πρώτα ένα πέρασμα από εδώ και εν συνεχεία επιστροφή στο ντεμπούτο άλμπουμ των Terra Odium.

Το νεοσύστατο νορβηγικό σχήμα θα μπορούσε να πει κάποιος ότι αποτελεί τη συνέχιση των Spiral Architect, των οποίων το "A Sceptic’s Universe" του 2000 μπορεί να υπήρξε το μοναδικό ολοκληρωμένο δημιούργημα, αλλά άφησε πολύ δυνατό στίγμα στο progressive metal, ειδικά σε όσους δεν αρκούνταν μόνο στα συγκροτήματα που βρισκόντουσαν στη βιτρίνα του ιδιώματος. Η σύνδεση προκύπτει διότι στις τάξεις τους οι Terra Odium περιλαμβάνουν τόσο τον τραγουδιστή/κιθαρίστα, Øyvind Hægeland, όσο και τον drummer, Asgeir Mickelson, ενώ στις κιθάρες εμφανίζεται ο κιθαρίστας των Manitou, Bollie Fredriksen (όπου κι εκεί τραγουδούσε ο Hægeland). Μαζί τους σε αυτό το εγχείρημα έχουν τον θρυλικό Steve DiGiorgio στο μπάσο και τον Jon Phipps (ο οποίος έχει συνεργαστεί με ονόματα όπως οι Angra και οι Moonspell) να τους βοηθάει σε πλήκτρα και ενορχηστρώσεις.

Δεν είναι, όμως, μόνο τα ονόματα που προκαλούν τον παραλληλισμό, αλλά κυρίως η μουσική αυτή καθαυτή, η οποία παραπέμπει ξεκάθαρα στο 90s στριφνό, απαιτητικό αλλά απολαυστικό progressive metal, το οποίο πρέσβευαν συγκροτήματα όπως οι Manitou και οι Spiral Architect. Progressive metal όπου η τεχνική κατάρτιση είναι απαραίτητη και καθοριστική, αλλά δεν είναι η αρχή και το τέλος, ούτε ο αυτοσκοπός. Στο επίκεντρο βρίσκονται οι συνθέσεις, το συναίσθημα και η ατμόσφαιρα που σε καθηλώνει.

Για να το συγκεκριμενοποιήσω κάπως, εκ της δομικής τριάδας του progressive metal - των Dream Theater, των Fates Warning και των Queensryche - οι Terra Odium είναι πιο κοντά στους… Psychotic Waltz. Μάλιστα, δεν είναι λίγες οι στιγμές στον δίσκο που ο Hægeland ακούγεται πιο κοντά στον Buddy Lackey από ότι ο… Devon Graves, ενώ τόσο τα κιθαριστικά lead όσο και η εν γένει ατμόσφαιρά οδηγούν προς την ίδια κατεύθυνση. Παράλληλα, υπάρχουν ψήγματα doom που παραπέμπουν σε σχήματα όπως οι Memory Garden, ενώ η εκφραστικότητα/θεατρικότητα των φωνητικών θα μπορούσε να τους κάνει αρεστούς στους οπαδούς του King Diamond.

Με λίγα λόγια, οι Terra Odium υπηρετούν ένα σχεδόν ξεχασμένο παρακλάδι του progressive metal, το οποίο σήμερα μπορούμε να θεωρούμε ότι θριάμβευσε στα 90s και στις αρχές των 00s, αλλά σχεδόν ποτέ δεν προσέλκυσε ιδιαίτερα μεγάλο αριθμό ακροατών. Όποιος νομίζει ότι αυτό θα αλλάξει στις μέρες μας αυταπατάται.

Οι μουσικές που περιλαμβάνει το "Ne Plus Ultra" παραμένουν δύσκολες για το μη εκπαιδευμένο αυτί, καθώς ακόμα και τα πιο (σχετικά) προσιτά τραγούδια όπως το "Crawling" ή το "The Road Not Taken" είναι απαιτητικά. Σε συνθέσεις όπως το "Winter" βρίσκουν χώρο για να αναπτύξουν περισσότερο τις τεχνικές τους αρετές (μέχρι και σόλο του DiGiorgio στο μπάσο περιλαμβάνει), ενώ το σχεδόν ακουστικό, stripped down "It Was Not Death" επενδύει στην ατμόσφαιρα, δείχνοντας ένα διαφορετικό αλλά εξίσου πειστικό πρόσωπο του συγκροτήματος. Στο δε 12λεπτο "The Thorn", όπως είναι αναμενόμενο, χωράνε τα περισσότερα στοιχεία της συνολικής τους πρότασης, στην πιο εντυπωσιακή στιγμή του άλμπουμ.

Για να είμαστε απολύτως ειλικρινείς, το "Ne Plus Ultra" δεν είναι κάποιου είδους «οικουμενικό» ή ρηξικέλευθο άλμπουμ, το οποίο θα προσελκύσει ακροατήρια έξω από τα στενά όρια του παραδοσιακού metal, progressive ή μη. Επίσης, μοιάζει λίγο ετεροχρονισμένο και πιθανότατα είναι πιο «δύστροπο» από ότι επιτάσσει το δραματικά μειωμένο attention span των ακροατών της τρέχουσας εποχής, ενώ υπάρχει σίγουρα ο παράγοντας της νοσταλγίας που παίζει το ρόλο του. Όμως, τίποτα από αυτά δεν έχει ιδιαίτερη σημασία εν τέλει, ούτε αναιρεί την ποιότητα της πρώτης δουλειάς των Terra Odium, η οποία κινείται σε ένα ύφος που μας είχε λείψει και είναι παραπάνω από καλοδεχούμενη. Ευελπιστούμε αυτή τη φορά να υπάρξει και συνέχεια.

  • SHARE
  • TWEET