Crochet

Φέτος, αν και πάλι βγήκαν πολύ νωρίς, μόλις την τρίτη ημέρα του έτους, δεν θα τους αφήσω, ούτε θα περιμένω να τους συμπεριλάβω σαν μια ακόμα υπέροχη underground κυκλοφορία, όπως με το ντεμπούτο τους.

Πειραματικό, θορυβώδες, ακραίο και πολύ πολύπλοκο. Math-rock με πολλά στοιχεία screamo και noise-rock.

Η κιθάρα εδώ είναι τόσο όμορφη. Μακάρι τα κομμάτια να ήταν πολύ μεγαλύτερα. Είναι πάρα πολύ μικρά και ακριβώς όταν νομίζεις ή νιώθεις ότι έχεις φτάσει στο αποκορύφωμα του τραγουδιού, τελειώνει ξαφνικά! Όλος ο δίσκος διαρκεί λιγότερο από είκοσί λεπτά. Και το πρώτο τους να θυμίσω ότι τόσο ήταν περίπου. Δεν το γράφω απαραίτητα σαν αρνητικό. Απλά μου αρέσουν τόσο πολύ οι συνθέσεις τους, οι ιδέες και ο ήχος που παράγουν που νιώθω κάτι το ανεκπλήρωτο.

Νιώθω κάτι να με βασανίζει. Κάτι που εξηγείται υπέροχα στην κομματάρα "Shadowplay" η οποία είναι ακραία βασανιστική. Όντας η μεγαλύτερη σε διάρκεια σύνθεση, άνω των τριών λεπτών, φτιάχνει κάτι εφιαλτικό και παράταιρο. Ξεκινάει σαν θρίλερ και συνεχίζει σκοτεινά και βρόμικα. Είναι έξυπνο και προοδευτικό. Είναι σπαρακτικό και βασανιστικό. Δυναμώνει σε ένταση και ταχύτητα απότομα. Χτίζεται ωραία. Κατακτά κάθε σημείο της αίσθησης της ακοής (μας). Καταλήγει λυτρωτικά και είναι από τα λίγα που δεν σε αφήνουν ανικανοποίητο, αφήνοντας σε με ένα απίθανο κρεσέντο.

Αν και δεν πετυχαίνει κάτι επαναστατικό, είναι εκτελεσμένο αρκετά καλά και είναι απολαυστικό στην ακρόαση. Αν και ακραίο, λόγο διάρκειας είναι εύπεπτο και σίγουρα σε όποιον αρέσει θα το ξανακούσει αρκετές φορές. Τα φωνητικά είναι αρκετά σταθερά, αλλά η κιθάρα όπως είπα και παραπάνω είναι αναμφίβολα ο πρωταγωνιστής εδώ. Η μπάντα έχει τη δυνατότητα να κάνει πολύ ενδιαφέροντα πράγματα, απλά θα ήθελα να είχαν αναπτύξει αυτές τις όμορφες ιδέες λίγο περισσότερο.

Bandcamp