Atreyu

Η περίπτωση των Atreyu είναι από εκείνες τις περίεργες. Εμφανίζονται ξαφνικά, γίνονται μεγάλοι και εσύ δεν καταλαβαίνεις πολλά. Ξαφνικά, κυκλοφορούν ένα άλμπουμ ("Lead Sails, Paper Anchor") που σε κολλάει σε τοίχο και παρ' όλο που δεν εκτιμάς απαραίτητα ό,τι προηγήθηκε αυτού, σε βοηθάει να βγάλεις περισσότερο νόημα. Και πριν προλάβεις να παγιώσεις την άποψή σου, αμέσως μετά το πολύ καλό (αν και κατώτερο) "Congregation Of The Damned" αποφασίζουν να μπουν στον πάγο...

Τέλος πάντων, αυτή είναι η δική μου σχέση με τους Atreyu, οι οποίοι μετά από έξι χρόνια (κι έχοντας επικεντρωθεί σε μια σειρά από μέτρια side projects) αποφάσισαν να επιστρέψουν δισκογραφικά με το "Long Live", αφού πρώτα έδωσαν κάποιες συναυλίες (cash in το λένε στο χωριό μου) και κυκλοφόρησαν ένα single προπομπό της νέας ολοκληρωμένης δουλειάς.

Δεν υπάρχει κάποια ιδιαίτερη έκπληξη εδώ. Οι Atreyu επέστρεψαν στον ήχο που τους έκανε μεγάλους, πλούσιους και διάσημους, δηλαδή στην προ-"Lead Sails, Paper Anchor" εποχή, κάτι που πιθανολογώ πως θα χαροποιήσει την πλειονότητα της μεγάλης οπαδικής βάσης τους. Σε συνδυασμό με το γεγονός πως μιλάμε για μια μπάντα που έχει και ικανότητες και πολλά παιχνίδια στα πόδια της, είναι μάλλον λογικό το αποτέλεσμα να θεωρηθεί ικανοποιητικό. Όχι, όμως, για την δική μου περίπτωση...

Διότι με αυτή την επιστροφή, επανήλθαν και τα στοιχεία που δεν συμπαθούσα εξαρχής, όπως τα περισσότερα από όσο πρέπει φωνακλάδικα φωνητικά του Alex Varkatzas ή τα προβλεπόμενα κοφτά metalcore σημεία. Όσο αυτά αυξάνονται, τόσο κόβουν χώρο από τα δυνατά (κατ' εμέ) στοιχεία της μπάντας, ήτοι τα μελωδικά φωνητικά που προσφέρει ο drummer Brandon Saller και το πιο μεταλλικό, straight forward παίξιμο των Dan Jacobs / Travis Miguel που είναι πολύ καλύτερο κιθαριστικό δίδυμο από όσο πιστεύουν οι περισσότεροι.

Σε κάθε περίπτωση το άλμπουμ περιέχει συμπαθητικές στιγμές σαν το "I Would Kill / Lie / Die (For You)" με το δυνατό riff, το "Heartbeats And Flatlines" με τις ωραίες κιθάρες και το εντελώς Bullet For My Valentine "A Bitter Broken Memory". Προσωπικά, όμως, ξεχωρίζω τις «διαφοροποιημένες» συνθέσεις του άλμπουμ, όπως το (στυλ "We Will Rock You"), "Do You Know Who You Are?", το hard rockίζον "Brass Balls" και το τελείως Avenged Sevenfold "Moments Before Dawn".

Εν τέλει, η αίσθηση που μένει είναι πως οι συμπαθητικές στιγμές θα ξεχαστούν γρήγορα και οι καλές στιγμές δεν είναι και τόσο σπουδαίες, με αποτέλεσμα το "Long Live" να μένω μάλλον απογοητευμένος σε σχέση με αυτά που περίμενα από την επιστροφή των Atreyu. Για να μην είμαι άδικος, ίσως αυτό έχει να κάνει περισσότερο με τις δικές μου προσδοκίες να κινηθούν πιο κοντά στον ήχο που είχαν πριν το διάλειμμα κι όχι σε αυτόν που τους καθιέρωσε. Παρ' όλα αυτά παραμένουν ποιοτικοί και είναι καλό που επέστρεψαν στην ενεργό δράση.