Ashen Horde

Το τέταρτο άλμπουμ των Αμερικανών Ashen Horde είναι, απλά και λιτά, το καλύτερό τους. Το συγκρότημα πήρε τις τεχνικές black/death metal αρετές του και προσπάθησε να τους δώσει μια πιο προοδευτική και ποικιλόμορφη φιλοσοφία, ενώ παράλληλα διαμορφώνει ακόμη περισσότερο τον προσωπικό του ήχο. Τέσσερα χρόνια μετά τον προκάτοχό του, το "Antimony" κατέφθασε τέλη γενάρη για να διατυμπανίσει πως ακόμη και εάν ασχολείσαι ακόμη με περσινές κυκλοφορίες του ακραίου ήχο, το ενδιαφέρον, και περίεργο, είναι ήδη παρόν.

Οι δέκα συνθέσεις του "Antimony" διακατέχονται από μια άκρως ενδιαφέρουσα διάθεση για διαφοροποίηση. Στα 50 λεπτά που διαρκεί το άλμπουμ, δίνεται η εντύπωση πως ενσωματώνεται πολλή πληροφορία. Οι Ashen Horde παίζουν με θεατρικές δυσαρμονίες αλά Abigor, και συνεχείς εναλλαγές ρυθμού, ο οποίος ακόμη και όταν διατηρείται φαντάζει ιδιαίτερος. Έτσι, κάθε μουσικό θέμα, συχνά μοιάζει να ανοίγει τις πύλες σε ένα άλλο ηχητικό κόσμο, όπως συμβαίνει στο εντυπωσιακό "The Courtesan", ενώ στην πραγματικότητα, αποτελεί απλά την συνέχεια ενός άλλου εντός μιας ίδιας σύνθεσης.

Η κιθαριστική δουλειά όμως του "Antimony" δεν φαίνεται μόνο στα riffs. Τα leads και τα solos, δεδομένης της υπέρογκα έκδηλης τεχνικής κατάρτισης του κουαρτέτου, αναβλύζουν έναν αέρα ζεστασιάς και σκοταδιού, υπενθυμίζοντας πως το black metal, ακόμη και στην πιο ξένη του μορφή, εμπεριέχει τα δομικά του συστατικά. Έτσι, το επιβλητικό "The Disciple", μια από τις πιο μελωδικές στιγμές του δίσκου, αποτελεί και την πιο μοχθηρή του. Με παραγωγή και μείξη που μετατρέπουν τον ήχο σε ξυράφι, με φωνητικά που έρπονται πάνω από τις επιλογές των εγχόρδων, οι Ashen Horde δεν φοβούνται να τολμήσουν και πιο συμφωνικά σημεία.

Έτσι, τα σημεία όπου τα καθαρά φωνητικά τρυπάνε και φέρνουν στο μυαλό Enslaved και Akercocke, αναβαθμίζουν το συνολικό αποτέλεσμα. Το ρεφραίν του "The Consort" καταφέρνει μέσα στον κοσμικό πανικό που επικρατεί στο "Antimony", να μείνει στην επιφάνεια, και να δώσει ένα πολυπόθητο τόνο αμεσότητας. Πράγματι, στιγμές όπως το εναρκτήριο "The Throes Of Agony" που σε επτά λεπτά φαντάζει μια επική περιπλάνηση στα κεφάλαια μιας υπόθεσης βγαλμένης από αστυνομικό μυθιστόρημα (τις σκιές γύρω από τον άλυτο φόνο του Charles Bravo το 1786), δηλώνουν πως ευθύς εξαρχής οι Ashen Horde θα εξερευνήσουν το μυστήριο και θα ξεδιπλώσουν το μηχανιστικό τους προσωπείο.

Μέχρι το φινάλε του δίσκου με το χειμαρρώδες "Animus Nocendi" να δώσει την οριστική λύτρωση, οι ακροάσεις θα έχουν δοκιμαστεί. Το "Antimony" απαιτεί προσήλωση από το ακροατήριο, αλλά το κάνει με τρόπο καλόπιστο. Πίσω από την ψυχρή εκτελεστική δεινότητα της μπάντας διαφαίνεται η αναζήτηση του συναισθήματος, με τους υπόγειους δραματικούς τόνους αστικής χροιάς, όπως στο "The Physician", να χρωματίζουν τις συνθέσεις με τρόπο αντάξιο του, εντυπωσιακού ομολογουμένως, εξωφύλλου. Οι Ashen Horde στόχευσαν για την λύση ενός φόνου σε ένα παρελθοντικό κόσμο μακριά από τον δικό μας και με αλλεπάλληλα χτυπήματα σπρώχνουν την φαντασία όσων ενδώσουν στις ακροάσεις προς αυτόν.

Στην καλύτερη στιγμή του, το συγκρότημα κατάφερε να δώσει την δική του οπτική, που ανά στιγμές φαντάζει εντυπωσιακή, σε ένα ιδίωμα που όσο κορεσμένο αρχίζει να διαφαίνεται, άλλο τόσο αφήνει μεγαλύτερα περιθώρια να μας εκπλήξει. Παρά το γεγονός πως πιθανώς μερικές ιδέες να φαντάζουν ασύνδετες ή πως κάποια κομμάτια ηχούν ως ασκήσεις φόρμας και υπέρ του δέοντος αυτοαναφορικά, είναι ξεκάθαρο πως δεν κυκλοφορούν κάθε εβδομάδα δίσκοι με το όραμα του "Antimony". Αν θες τον ακραίο ήχο περιπετειώδη, τότε οφείλεις να ασχοληθείς με το φετινό άλμπουμ των Ashen Horde.

Youtube
Bandcamp