Arcturus

Μετά από δέκα χρόνια σιωπηρής τροχιάς και κοσμικής περιπλάνησης ήρθε η στιγμή που ξανακούμε το στίγμα των Arcturus. Ο Sverd επικρατεί επί των αγκυλώσεων του παρελθόντος, είτε αυτές προέρχονταν από τετριμμένους μικροαστικούς προβληματισμούς, όπως η παντόφλα σε μια ρομαντική σχέση, είτε από άλλες δεσμευτικές επαγγελματικές υποχρεώσεις και μαζί με τον Knut Magne Valle συνυπογράφουν την επιστροφή των Arcturus στην ατμόσφαιρα.

Αν και παρήλθε μια ολόκληρη δεκαετία, όπου συνέβησαν και ακούστηκαν πολλά νέα πράματα, το "Arcturian" καταφέρνει να καλύψει το κενό εισβάλλοντας ανάμεσα στην συνέχεια του ήχου του συγκροτήματος και την εξέλιξη.

Το "Arcturian" διατηρεί την χαρακτηριστική θεατρικότητα των προκατόχων του, αλλά ταυτόχρονα αποβάλλει τα πολλά avant-gardιλίκια. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι μένουν δέσμιοι σε κάποιου είδους μουσικά όρια και φυσικά όσο γίνεται προσπαθούν να είναι απρόβλεπτοι, ψυχεδελικοί, ακραίοι αλλά και συγκρατημένοι την ίδια στιγμή.

Ενώ είχαν την δυνατότητα να έχουν μια εξωφρενικά καλή και γυαλισμένη παραγωγή, οι Arcturus επιλέγουν μια πιο ζεστή, ίσως και ιδιόμορφη, ηχητική προσέγγιση, παρόλα τα ηλεκτρονικά στοιχεία που περιβάλλουν κάποια τραγούδια. Η παράγωγη βέβαια σε καμία περίπτωση δεν ακούγεται αναχρονιστική και δεν δίνει την εντύπωση του εσκεμμένου, ώστε να παραπέμπει αναγκαστικά στο παλιό καλό καιρό, αφού συντονίζεται λίγο-πολύ με τις minimum απαιτήσεις του παρόντος.  Όμως ήχος του δίσκου ίσως σε κάποια σημεία να υποσκάπτει το περιεχόμενο, αλλά ταυτόχρονα του δίνει ταυτότητα και το κάνει να ξεχωρίζει από το πλήθος.

Αποφεύγουν τους εύκολους εντυπωσιασμούς και υπάρχει μια διάχυτη συνθετική διακριτικότητα και ενδεχομένως μια μετριοπάθεια, που αφήνει την πόρτα ανοιχτή στο μέλλον. Το συνθετικό επίπεδο παραμένει υψηλό και οι εναλλαγές των ηλεκτρονικών στοιχείων με πιο παραδοσιακά majestic black metal περάσματα, καταλήγουν με τέλειο ενορχηστρωτικό συντονισμό στις χαρακτηριστικές μουσικές εξάρσεις ή αποφορτίσεις των Arcturus.

Οι αστρικές προβολές του "Arcturian" συχνά κατευθύνονται και προς το σύμπαν των Kovenant, με τα χαρακτηριστικά πλέον synth του Sverd να αφυπνίζουν τις αναμνήσεις της μεγαλοπρέπειας και του κλέους του συγκεκριμένου νορβηγικού ήχου.

Ίσως να μην είναι με το πρώτο άκουσμα η μεγαλύτερη στιγμή του συγκροτήματος, αλλά λόγω της ιδιαιτερότητας του ήχου του άλμπουμ είναι πολύ νωρίς για να βγάλουμε τέτοια οριστικά και απόλυτα συμπεράσματα. Αναμφισβήτητα όμως πρόκειται για μια υπερβατική δουλειά που αδιάκοπα μας τηλε-μεταφέρει στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, όπως το αντιλαμβάνονται και ερμηνεύουν οι Arcturus.

Σε προσωπικό επίπεδο μιλώντας τώρα, ίσως λόγω του ιδιότυπου και ιδιάζοντος παραγωγικού προσανατολισμού, να υποβόσκει μια αμφιθυμία στις εκάστοτε ακροάσεις του δίσκου, αλλά όπως και να έχει είναι πολύ ιδιαίτερο να ακούς μαζεμένους σε ένα album τον Hellhammer, τον Sverd, τον ICS Vortex, τον Skoll και τον Mollarn.

Αλλά όποια και να είναι η διάθεση, προκατάληψη ή εντύπωση κατά την διάρκεια του δίσκου, αυτό που σου μένει στο τέλος είναι ότι μόλις άκουσες κάτι πολύ ενδιαφέρον, διαφορετικό και εμπνευσμένο.