Arabs In Aspic

Όσοι έχουν αντιληφθεί και παρακολουθήσει αυτήν την μπάντα από το Trondheim της Νορβηγίας, ξέρουν ήδη καλά ότι πρόκειται για ένα από τα καλύτερα 100% vintage σχήματα στον μεγάλο ρετρό-prog κόσμο. Με πέντε άλμπουμ στην πλάτη, οι Arabs In Aspic έχουν ήδη παραδώσει τα διαπιστευτήρια τους, και η νέα τους δουλειά με τίτλο "Madness And Magic" διατηρεί με άνεση τα κεκτημένα. Ίσως ακόμα και να τα υπερβαίνει.

Αν και γενικώς πλασάρονται ως prog μπάντα, το ωραίο στην περίπτωση τους είναι ότι ο ήχος τους έχει δύο σημεία αναφοράς: αφενός το 70s progressive rock, κι ειδικότερα την ατμοσφαιρική κι όχι την τεχνοκρατική/συμφωνική του πλευρά. Πολύ King Crimson και Pink Floyd (ειδικά στα πλήκτρα), ολίγο από Nektar, Van Der Graaf Generator και πρώιμους Genesis. Αφετέρου, τα βαριά riffs που συχνά εμφανίζονται τους συνδέουν με proto-hard rock σχήματα, όπως Deep Purple, Uriah Heep, ακόμα και Black Sabbath ενίοτε. Συνεπώς, οι Arabs In Aspic έχουν στοιχεία που μπορούν να θέλξουν καθολικά τους φίλους του 70s heavy rock. Ας μου συγχωρεθεί το name dropping (συνήθως το αποφεύγω) αλλά η μουσική τους είναι τόσο αποκλειστικά «παλιά» που οι συνειρμοί είναι αναπόφευκτοι.

Σε σχέση με το "Syndenes Magi" του 2017, μια διαφορά είναι ότι επιστρέφουν στην αγγλική γλώσσα - μικρή διαφορά, αν θέλετε τη γνώμη μου. Τα ακουστικά σημεία δείχνουν ολοένα να αυξάνονται, με αποτέλεσμα η μουσική τους να ακούγεται πια ιδιαίτερα ισορροπημένη, ανάμεσα στα heavy και τα ατμοσφαιρικά prog της γονίδια. Με τις ενορχηστρώσεις σε σταθερά εξαιρετικό επίπεδο, γίνεται αντιληπτό ότι η μπάντα ωριμάζει και κατασταλάζει όσον αφορά το songwriting και την αισθητική της. Ίσως λοιπόν μιλάμε για την αρτιότερη στιγμή τους.

Μου έκανε ιδιαίτερα θετική εντύπωση ότι δείχνουν πια να κινούνται συνθετικά το ίδιο άνετα στα «μικρά» και τα μεγαλύτερα tracks τους. Η ποικιλομορφία δεν λείπει καθόλου από το "Madness And Magic": δίπλα στο λυρικό ομώνυμο και το "I Vow To Thee, My Screen", χωράει το funky "High Tech Parent", το παιχνιδιάρικο prog του "Lullaby For Modern Kids, Part 1" και η σκοτεινή ατμόσφαιρα του "Part 2". Το 17λεπτο "Heaven In Your Eye" είναι όμως η πεμπτουσία του άλμπουμ, μια σύνθεση με πολλές και εύστοχες εναλλαγές που συμπυκνώνει όλα όσα μπορεί να κάνει η μπάντα, άρτια, καταρτισμένα και εύγλωττα. Το στιχουργικό θέμα του δίσκου - οι προκλήσεις της σύγχρονης ψηφιακής τεχνολογίας - φτιάχνει μια σχετική αντίθεση με τα μουσικά τεκταινόμενα.

Μέσα στη γενική στιλιστική απόλαυση που επιφυλάσσει στους ρετρολάγνους, highlights της μουσικής τους είναι κατά τη γνώμη μου τα εξαιρετικά κρουστά που ντύνουν τα grooves, η αφάνταστη ζεστασιά του ήχου και τα λυρικά τους μέρη. Το ελάττωμα που βρίσκω - για τους πολύ παρατηρητικούς - είναι ότι οι ήχοι των synths είναι σε στιγμές άστοχοι, ειδικότερα κάποια space synths σε στιγμές με καθόλου space διάθεση.

Όντας ένας μουσικόφιλος που αναζητά το παρόν και το μέλλον της μουσικής, μπάντες όπως οι Arabs In Aspic δεν με κάνουν να θέλω να γράψω γι' αυτές, συνήθως. Αγαπώντας όμως ψυχαναγκαστικά το παλιό prog, δεν μπορώ παρά να παραδεχτώ ότι το "Madness And Magic" είναι από τις καλύτερες περιπτώσεις για όλους τους ψυχαναγκαστικούς. Είναι οι Arabs In Aspic μια καλή μπάντα; Αναμφισβήτητα. Τους χρειάζεται η μουσική; Ούτε στο ελάχιστο. Θα περάσουν καλά οι απαιτητικοί ρετρολάγνοι; Θα κάνουν party! Τα λέμε εκεί.