Angel Witch

As Above, So Below

Rise Above (2012)
Από τον Θοδωρή Μηνιάτη, 28/03/2012
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Πόσο ωραίο είναι να μεγαλώνεις και μαζί με σένα να «ενηλικιώνονται» και οι αγαπημένες μπάντες σου; Να βγάζουν άλμπουμ που κοιτώντας τα να λες: «ρε συ, την τάδε χρονιά που ήμουν τόσων χρονών το έζησα». Σίγουρα, πράγματα που μένουν, κυρίως όταν τα χρόνια περνάνε ανεπιστρεπτί και οι αναμνήσεις σου συντηρούν τον εγκέφαλο. Φανταστείτε λοιπόν την όποια έκπληξη συνοδεύει η ξαφνική είδηση ότι ένα group σαν τους Angel Witch 26 χρόνια μετά κυκλοφορεί νέο studio δίσκο με φρέσκο υλικό!

Και άντε βγαίνει. Εσύ πώς τον αντιμετωπίζεις; Λογικά με μια «καχυποψία» αφού έχεις ακούσει ποικιλόμοφα άλμπουμ τα τελευταία χρόνια κυρίως από μπάντες του είδους. Από την άλλη έχεις μια προσμονή ότι θα είναι καλό. Έτσι, χωρίς λόγο απλά το θέλεις. Ίσως για να θυμηθείς το παρελθόν. Ε, λοιπόν, θα σε δικαιώσουν με το "As Above, So Below". Γιατί; Επειδή θα ανακαλύψεις ότι αυτό το άλμπουμ μπορούσε να είχε κυκλοφορήσει 25 χρόνια πίσω! Είναι η φυσική συνέχεια από το "Frontal Assault" του 1986, τελευταία δισκογραφική προσπάθειά τους. Πήραν την σκυτάλη και δημιούργησαν συνθέσεις που υμνούν το New Wave Of British Heavy Metal, είδος που τους ανέδειξε και τους έβαλε στο πάνθεον της ιστορίας, ειδικά με το ομώνυμο κομμάτι.

Η νέα δουλειά έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που αγαπάει ο οπαδός σε αυτούς. Καταρχήν έναν αιώνιο έφηβο πίσω από το μικρόφωνο, τον Kevin Heybourne. Ο τύπος απλά δεν έχει συναγωνισμό. Το ημερολόγιο ναι μεν γράφει 2012, αλλά εκείνος ηχεί όπως τότε στις αρχές της δεκαετίας του '80. Είναι πραγματικά μοναδικό να τον ακούς ακόμα και τώρα ακριβώς όπως εκείνα τα χρόνια, αφού όλος ο μυστικισμός που εκπέμπεται από την φωνή είναι εδώ, έτοιμος να σε μαγέψει παρασύροντάς σε σε απόκρυφα, γεμάτα πονηράδα μονοπάτια.

Κάπως έτσι είναι και οι συνθέσεις. Αν περιμένεις να ακούσεις ένα "Angel Witch" No.2 θα γελαστείς. Οι ίδιοι έχουν φτιάξει για σένα πια τα "Dead Sea Scrolls" και "Guillotine". Μην ξεχαστείς όμως, το άλμπουμ έχει και άλλα τραγούδια. Ναι, θα σου θυμίσουν πολύ το κλίμα και το ηχητικό ταμπεραμέντο της αυθεντικής πρώτης κίνησής τους. Δεν προσπάθησαν όμως να κάνουν αντιγραφή για να σε ξανακερδίσουν, αλλά θέλησαν να σου αποδείξουν ότι ακόμα και μετά από πολλά χρόνια γράφουν ωραία τραγούδια, κάτι που διαλαλούν περίτρανα. Άλλωστε τα κοφτά riff που ήξερες είναι πάλι εδώ για σένα. Οι συνθέσεις που έχουν τσαμπουκά, μελωδία, μπρίο και ξεσηκωτικό χαρακτήρα επίσης. Καμία σύνθεση δεν θα σε αφήσει απλά να την προσπεράσεις, αλλά όλες θα σου φωνάξουν: «Άκουσε μας, έχουμε η καθεμία να σου δώσουμε κάτι».

Όλες, βέβαια, έχουν τον ίδιο παρονομαστή: την άκρατη διασκέδαση που θα σου χαρίσουν απλόχερα. Θες κάτι άλλο; Δε νομίζω. Ό,τι επιθυμούσες άλλωστε είναι παρόν, γιατί να βούλεσαι κάτι διαφορετικό; Θα ήσουν και αχάριστος. Για ακόμα έναν δίσκο θα ακούσεις τραγούδια που θα ανεβάσουν τη διάθεση στο maximum. Όλη η προσπάθεια είναι πολύ καλή. Έκτος των τραγουδιών θα σε τραβήξει και το εξώφυλλο, ο πίνακας ''The Last Judgement'' του John Martin. Όπως και τότε. Με τους ίδιους συμμάχους για την επιτυχία, καταρχήν στην καρδιά των οπαδών και μετά την εμπορική. Θα 'ρθει όμως και αυτή. Τώρα πια είναι λίγο πιο εύκολα τα πράγματα με την τεχνολογία. Ίσως να ναι η μεγάλη ευκαιρία τους. Μακάρι, γιατί πρέπει κάποια στιγμή οι ποιοτικές και καλές δουλειές να αναγνωρίζονται. Για να δούμε...
  • SHARE
  • TWEET