Ancestors

Οι Ancestors είναι από εκείνα τα συγκροτήματα που δεν επαναπαύονται στον ήχο που έχουν δημιουργήσει και αρέσκονται στο να σπάνε τα στεγανά και να εξελίσσονται ολοένα και περισσότερο κάθε φορά. Πρόκειται για, αναμφίβολα, μια από τις πιο σημαντικές stoner μπάντες των τελευταίων χρόνων και αυτό δεν έχει να κάνει τόσο με την -ούτως ή άλλως, εκπληκτική- ποιότητα των συνθέσεών τους, αλλά περισσότερο με την προοδευτική τους αντίληψη.

Η folk στάση που έκαναν στο περσινό "Invisible White" EP, φαίνεται ότι μόνο τυχαία δεν ήταν και κρατώντας την ίδια βάση, απομακρύνονται από τα πιο heavy και σκοτεινά ηχοτοπία του αριστουργηματικού "Of Sound Mind" (2009). Στο "In Dream And Time" μάς δείχνουν το πιο μελαγχολικό και όμορφο πρόσωπό τους, χωρίς όμως να χάνουν την ταυτότητά τους.

Η προοδευτική αντίληψή τους φαινέται στις συνεχείς εναλλαγές του ρυθμού και της διάθεσης, στη μεθοδευμένη χρήση του βιολιού και του πιάνου, στον εξαιρετικό συνδυασμό των ετερόκλητων επιρροών τους που επεκτείνονται από τους Kyuss και τους Pink Floyd, στους Tool και στους Neurosis και από εκεί στο grunge και στο space rock των Hawkwind και ενίοτε ακόμα και στο drone, στις μινιμαλιστικές πανέμορφες μελωδίες, στα heavy ξεσπάσματα και στην ποικιλία που υπάρχει στα φωνητικά. Και όχι, δεν πρόκειται για μια φανταχτερή ρώσικη σαλάτα, αλλά για έναν ουσιώδη και στοιβαρό δίσκο που καταφέρνει να εκπλήσσει ακόμα και μετά από αλλεπάλληλες ακροάσεις.

Ο δίσκος αποτελείται από έξι κομμάτια, συνολικής διάρκειας 66 λεπτών τα οποία μοιάζουν με κομψοτεχνήματα απείρου κάλλους. Όπως για παράδειγμα το εναρκτήριο "Whispers" που είναι το πιο heavy κομμάτι του δίσκου με το αριστοτεχνικό κόψιμο στη μέση και το έκρυθμο riffing που μου θύμισε λίγο Minsk, το απόλυτα μινιμαλιστικό "The Last Return" με τα στοιχειωτικά γυναικεία φωνητικά και το λυτρωτικό πιάνο, το σχεδόν εικοσάλεπτο "First Light" που, αν και θα έπρεπε να έχει μικρότερη διάρκεια, παρ' όλα αυτά μαγεύει και ειδικά στα τελευταία πέντε λεπτά που μπαίνει και το βιολί προκαλεί σοκ ή ακόμα και το φανταστικό "On The Wind" που χτίζεται πάνω στο πιάνο και τις απλωμένες κιθάρες για δύο περίπου λεπτά μέχρι να μπει το εκκωφαντικό fuzz και οι εκπληκτικές πολυφωνίες και να το οδηγήσουν σε ένα ψυχεδελικό/space παραλήρημα με τα κιθαριστικά leads να μοιάζουν με σπείρες που απορροφούν τα πάντα.

Οι Ancestors για ακόμα μία φορά ξεπερνάνε τους εαυτούς τους και σπρώχνουν τη μουσική στα όρια της. Ανεβείτε στο διαστημόπλοιό τους και ετοιμαστείτε για ένα μεταβατικά υπερφυσικό ταξίδι στην άλλη άκρη του σύμπαντος. Η σωτηρία βρίσκεται κάπου εκεί.