30 Seconds To Mars

Τα συγκροτήματα τα οποία έχουν υπογράψει σε μεγάλες πολυεθνικές έχουν ένα ειδικό βάρος: δεν είναι (σχεδόν) ποτέ όσο βαριά θα τα θέλαμε, αλλά δεν είναι και κουλά (καθώς οι πολυεθνικές ξέρουν τι κάνουν). Το θέμα όμως μιας κριτικής δεν είναι μόνο να ανιχνεύσει τα καλά και τα λιγότερα καλά στοιχεία ενός ήχου και ενός συγκροτήματος, αλλά και να αποφανθεί αν ένας δίσκος αξίζει ή όχι για αγορά... Με το δεύτερο album των 30 Seconds To Mars στο πρώτο σκέλος τα πήγα καλά, στο δεύτερο όμως κάπως κόλλησα...

Οι 30 Seconds To Mars είναι καλά παιδιά, άρχισαν το 2002, για το πρώτο τους album δεν ξέρω τίποτα, αλλά η αλήθεια είναι ότι είχα καιρό να συναντήσω συγκρότημα ορμώμενο από Αμερική μεριά, το οποίο θα γούσταρε τόσο πολύ τους ήχους των Cure, των U2 και των Puressence! Πραγματικά ιδιαίτερη προσέγγιση για μια χώρα και έναν ήχο ο οποίος ειδικεύεται πολύ περισσότερο στη σκληρή μεριά των πραγμάτων και πολύ λιγότερο στην εσωτερική τους χροιά.

Κιθαριστική rock - pop λοιπόν για άλλη μια φορά (αν και σε αυτούς τα στοιχεία rock είναι πολύ πιο έντονα από τα pop και αυτό είναι προς τιμήν τους), με έντονο μπασάκι, διακριτικά πλήκτρα, ψαγμένους στίχους και ιδέες από τους παραπάνω καλλιτέχνες, όμορφα ενσωματωμένες και διαποτισμένες με μια πιο σύγχρονη αισθητική. Αν σε αυτά προσθέσετε και κάποιες ελεγχόμενες κραυγές εδώ και εκεί, τότε νομίζω ότι έχετε μια καλύτερη συνολική εικόνα...

Και τώρα πάμε στα δύσκολα... Ο δίσκος είναι σωστά παιγμένος, εσωτερικός, εγκεφαλικός και πολυδιάστατος. Ίσως και γι' αυτό η κριτική του απαίτησε από εμένα πολλαπλές ακροάσεις. Το "A Beautiful Lie" είναι ένας δίσκος που σαφώς σε κερδίζει με τις παραπάνω ακροάσεις, αλλά δεν ξέρω πως να το θέσω, κάτι νομίζω πως του λείπει... Θες το κομμάτι-ορόσημο; Θες η πιο dark αισθητική; Θες οι πιο έντονες μελωδίες και εμβαθύνσεις στα συναισθήματα; Οι 30 Seconds To Mars φαίνεται πως ναι μεν έχουν πάρει τον βηματισμό από τα συγκροτήματα που αγαπάνε, αλλά στην τελική ευθεία κάπως ξεμένουν πίσω. Δεν ξέρω, ίσως με περισσότερες ακροάσεις να χρειαστεί να ανασκευάσω, αλλά στην παρούσα φάση θα πρότεινα τον δίσκο μόνο σε εκείνους που αγαπάνε τις ίδιες μπάντες με τους 30 Seconds To Mars και θέλουν να ακούσουν ένα, αν μη τι άλλο, περίεργο μείγμα τους. Το αν θα τους αρέσει ή όχι είναι (σαφώς) στην κρίση του καθενός... Ενδιαφέρον και δύσκολο δισκάκι. Σας αρέσουν οι προκλήσεις;