Spidergawd

V

Crispin Glover (2019)
Από τον Μάνο Πατεράκη, 09/04/2019
Σε μεγάλα κέφια οι Νορβηγοί, αξιοθαύμαστα συνεπείς στο ποιοτικό, εκμοντερνισμένα παλιακό hard rock τους
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Αξιοθαύμαστη συνέπεια και ακόμα ένα πολύ δυνατό άλμπουμ από τους Spidergawd. Πρόκειται για μία συνέπεια η οποία είναι καθ’ όλα εσκεμμένη από τη μεριά των Νορβηγών. Αυτό γίνεται σαφές εξαρχής, από ένα ακόμα άλμπουμ που συνεχίζει τόσο τη λατινική αρίθμηση στον τίτλο του όσο και το σερί των εξωφύλλων του Γάλλου Emile Morel, τα οποία δεν μπορείς να τα μπερδέψεις με τίποτα άλλο εκεί έξω. Πάνω απ’ όλα, φυσικά, η μαγκιά τους έγκειται στο γεγονός πως στην αρχή κάθε χρόνου – με μόνη παύση το 2018 λόγω πιο εκτεταμένου touring - κυκλοφορούν και από ένα full-length με αμείωτη ποιότητα. Πάντα κινούμενοι σε γνωστές φόρμες που έπαιξαν οι μεγάλοι του παρελθόντος, μα καταφέρνοντας να ακούγονται ιδιαίτεροι, με ένα διακριτικό twist απόρροια, σαφώς, της καταγωγής τους.

Και γιατί, άλλωστε, να χάσουν τώρα αυτήν την υπέροχη μουσική συνέπεια, όταν δεν το έπαθαν με το "IV". Τότε ήταν που έφυγε από τις τάξεις τους ο φοβερός μουσικός ονόματι Bent Sæther. Ο Sæther στους Spidergawd έπαιζε μπάσο, ωστόσο είναι περισσότερο γνωστός ως ο μπασίστας/τραγουδιστής των θεών Motorpsycho, οπότε καταλαβαίνετε το ειδικό βάρος της αλλαγής. Τότε ήταν επίσης που ακόμα ένας μουσικός διέκοψε την κοινή καριέρα σε Spidegawd/Motorpsycho, ο ντράμερ Kenneth Kapstad. Εκείνος, βέβαια, έκανε την αντίστροφη κίνηση. Αποχώρησε από τους Motorpsycho για να μείνει στους Spidergawd. Όπως και να έχει, η κατακλείδα είναι πως τόσο τότε, όσο και τώρα, παραμένουν μία από τις ποιοτικότερες hard rock μπάντες των καιρών μας.

Και αν στα πρώτα τους άλμπουμ είχαν πιο πολλά psychedelic rock στοιχεία, τώρα πια τείνουν στο ατόφιο hard rock, εκμοντερνισμένα παλιακό. Δεν υπάρχει μισό filler ανάμεσα στα οχτώ τραγούδια του "V". Τα βουκολικά σαξόφωνα του ξεκινήματος δίνουν γρήγορα τη θέση τους σε δύο αλήτικα, ανεβαστικά rockers, τα "All And Everything" και "Ritual Supernatural". Άμεσοι, διόλου φλύαροι, και αβίαστοι, με πολλά Thin Lizzy vibes. Ωστόσο, εκεί που διαπρέπουν είναι όταν μεταλλίζουν περισσότερο και ακολουθούν ατμόσφαιρες που ξεκινούν από τον Alice Cooper και φτάνουν μέχρι τους WASP. Πρόκειται για τα υπερ-πωρωτικά "Twentyfourseven", "Knights Of CGR" (τα αρχικά της δισκογραφικής τους) και το κομμάτι που κλείνει πανηγυρικά το άλμπουμ, "Do I Need A Doctor". Αν σε αυτά τα τρία προσθέσουμε και το "Green Eyes", όπου συναντιούνται οι Foo Fighters με τον Dio, έχουμε συνοψίσει και τις καλύτερες στιγμές του δίσκου.

Οι Spidergawd τον Μάρτιο που μας πέρασε βγήκαν σε περιοδεία με τους επίσης φοβερούς, επίσης Νορβηγούς, επίσης Thin Lizzy-ικούς Thulsa Doom (μεγάλο πουλέν μου). Εκείνη η περιοδεία έφτασε μέχρι την Ιταλία, μας έφτασε και δεν μας ακούμπησε, προς μεγάλη μας ατυχία - σχεδόν τίποτα δεν συμβαίνει στην τύχη, βέβαια, όσον αφορά τις στάσεις μιας περιοδείας. Κρίμα γιατί βρίσκονται σε μία από τις πιο κεφάτες φάσεις της καριέρας τους και αξίζουν περισσότερη αγάπη εδώ. Ωστόσο, ανακοινώθηκε πρόσφατα ο ερχομός των Motorpsycho, κάτι που παλιότερα δεν θα ονειρευόμασταν καν, οπότε υπάρχει πάντα ελπίδα. Μέχρι τότε, ας συνεχίσουμε να λιώνουμε το "V".

  • SHARE
  • TWEET