Earthless

Είναι μεγάλη αγάπη αυτή εδώ η μπάντα. Για πολλούς λόγους. Ο κυριότερος είναι πως αποτελούν το τέλειο παράδειγμα για κάποιον ν’ αγαπήσει τις αμιγώς οργανικές κυκλοφορίες. Η αλήθεια είναι πως ο προηγούμενος δίσκος τους είχε και το έξτρα των σκόρπιων φωνητικών και προσωπικά τον αγάπησα λίγο παραπάνω.

Αν τώρα θες ντε και καλά μια ιστορία να συνοδεύει τη μουσική τους, κάνε απλώς μια γύρα στο διαδίκτυο και θα μάθεις, όπως κι εγώ, τι εστί ο πιασάρικος τίτλος του άλμπουμ. Ένας ιαπωνικός θρύλος με δαίμονες και φαντάσματα. Έτσι, για την περίληψη. Εκείνο που δε μοιάζει και τόσο θελκτικό εξ αρχής, είναι οι μεγάλες διάρκειες των τριών συνθέσεων.

Μέχρι να τελειώσει η πρώτη ολοκληρωμένη ακρόαση. Γιατί αυτό που δημιούργησαν οι Earthless είναι το soundtrack της ταινίας εκείνης που θα αποτυπώσει στη μεγάλη οθόνη το θρύλο της μουσικής τους έμπνευσης. Και το ακόμα καλύτερο είναι πως δεν έχει ούτε υπόνοια ασιατικής μελωδίας.

Έχει πολλά εφέ, πολύ κρύο κι αγιάζι. Έχει και το "Part 2" που στα δικά μου αφτιά είναι μια σαφής δήλωση πως οι Led Zeppelin θα μπορούσαν να συνεχίσουν και χωρίς φωνητικά. Οκ υπερβολή, αναγκαία όμως για να αντιληφθεί κανείς το κατόρθωμά τους. Δεν είναι καθόλου εύκολο να παίζεις στα δάχτυλα τους μουσικούς σου ήρωες και να βγάζεις γλώσσα από πάνω.

Αφού τα είπαν μια χαρά στον Jimi τον Hendrix στο πρόσφατο δισκογραφικό τους παρελθόν κι εκείνος τους άκουσε ευλαβικά, τώρα είπαν να πάρουν την ευλογία κι από άλλους τιτάνες. Έστω κι εν τη απουσία του Robert του Plant. Το ότι θα συμπεριλάβεις κι άλλους βροντόσαυρους στην εξίσωση, είναι το μόνο σίγουρο. Εγώ απλά πέταξα το πρώτο τυρί. Άντε και το δεύτερο, γιατί είμαι ένας «καυτός αρουραίος» που σέρνω το χορό ακούγοντας τη μπασογραμμή του "Death To The Red Sun". Χιτάκι διάρκειας 20 λεπτών; Bazinga! Easter Egg με Flower Travellin’ Band; Σα ν’ ακούς το "Satori" από Lynyrd Skynyrd; Στα καλύτερα του 2022;

Αναπάντητα ερωτήματα επί του παρόντος, που γνωρίζουν πολύ καλά την κατάληξή τους.