Η παραλίγο χαμένη ιστορία του Rock'N'Roll της Καμπότζης

Η τραγική ιστορία της Καμπότζης τις δεκαετίες του '60 και του '70 είναι γνωστή: ενεπλάκη στον Πόλεμο του Βιετνάμ και περισσότεροι από ένα εκατομμύριο Καμποτζιανοί σκοτώθηκαν υπό το καθεστώς των Κόκκινων Χμερ. Εκτός από τους γιατρούς, τους δικηγόρους, τους δασκάλους και πολλοί καλλιτέχνες και τραγουδιστές στοχοποιήθηκαν από το καθεστώς.

Ένα νέο ντοκιμαντέρ με τίτλο "Don't Think I've Forgotten: Cambodia's Lost Rock And Roll" έρχεται να δώσει στοιχεία για την ακμάζουσα μουσική σκηνή που υπήρξε πριν τους Κόκκινους Χμερ. Πήρε στον σκηνοθέτη του, John Pirozzi, δέκα χρόνια να το ολοκληρώσει και κάνει πρεμιέρα αυτήν την εβδομάδα στη Νέα Υόρκη.

«Πιστεύω ήταν πραγματικά Elvis Presley και Frank Sinatra μαζί» λέει ο ντοκιμαντερίστας Pirozzi για τον δημοφιλέστερο αστέρα της τότε Καμπότζης Sinn Sisamouth, που μπορείτε να δείτε στην φωτογραφία παρακάτω, και μέχρι σήμερα θεωρείται ο μεγαλύτερος τραγουδιστής στην μουσική ιστορία της Καμπότζης. Αγάπησε και προσάρμοσε πολλά μουσικά στυλ της Δύσης και τα κατέστησε φιλικά στο δικό του ακροατήριο.

Κατά την διάρκεια της εικοσαετούς άνθησης της pop και rock μουσικής στην χώρα, οι μουσικοί της δέχτηκαν και αφομοίωσαν επιρροές απ’όλο τον κόσμο. Μιμήθηκαν αυτό που σήμερα ονομάζουμε surf rock, έχτισαν μόδα γύρω από τους Αφρο-Κουβανικούς ρυθμούς και έφτασαν μέχρι καλλιτέχνες σαν τον Santana! Το μουσικό γίγνεσθαι των υπολοίπων χωρών άλλαζε συνεχώς το σκηνικό της Καμποτζιανής μουσικής. Μία από τις πιο εντυπωσιακές ανακαλύψεις του Pirozzi είναι το πόσο μικρό ήταν το χρονικό διάστημα που μεσολαβούσε από την εμφάνιση ενός νέου μουσικού trend στη Δύση και την ανακάλυψή του από τους εκεί μουσικούς.

«Θεωρώ ότι η δυτική μουσική για την Καμπότζη πάει πολύ πίσω, στους καιρούς πριν το rock 'n' roll. Υπήρχαν αίθουσες χορού στην πρωτεύουσα Phnom Penh και μεγάλοι συναυλιακοί χώροι την δεκαετία του ’50. Δίσκοι σαν του Sinatra διοχετεύονταν στην κοινωνία μέσω των πλουσίων που ταξίδευαν και μορφώνονταν κυρίως στην Γαλλία.». Με την άνοδο του καθεστώτος, κάθε δυτικοστρεφής πολιτισμική μείξη απαγορεύθηκε και πολλοί λίγοι μουσικοί και διάσημοι τραγουδιστές κατάφεραν να επιβιώσουν.

Όταν ο Pirozzi άρχισε τα γυρίσματα, προειδοποιήθηκε από πολλούς ότι δεν θα έβρισκε κανένα αρχειακό υλικό, ούτε καν φωτογραφίες, αλλά ευτυχώς υπήρχε τελικά πολλή μουσική εκεί έξω. «Ο απλός κόσμος έκρυψε και έσωσε εκείνη την μουσική. Πολλοί ήταν εκείνοι που ήρθαν σε μένα μόλις έμαθαν για την ταινία και μου έδωσαν μικρά κομμάτια του παζλ. Κάποιος είχε φωτογραφίες, κάποιος δίσκους, κάποιος άλλο υλικό».

Δείτε το trailer εδώ του πολύ ενδιαφέροντος ντοκιμαντέρ.