Within Temptation: «Δε θα υπήρχαμε αν δεν ψάχναμε νέες μουσικές»

Μία συζήτηση με τη Sharon Den Adel γύρω από τις υφολογικές αλλαγές, τις προοπτικές των streaming events και τον νέο Kurt Cobain

Από τον Αντώνη Μαρίνη, 06/07/2022 @ 13:06

  Πίσω στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του '90, όταν οι Within Temptation άφηναν το λιθαράκι τους στις βάσεις του συμφωνικού metal, είναι αμφίβολο αν υπήρχε έστω ένας άνθρωπος που να μπορούσε να φανταστεί τα όσα θα ακολουθούσαν. Από τα πρώιμα γοτθικά χρώματα μέχρι τις ολοένα μεγαλύτερες παραγωγές και από τη σταδιακή καθιέρωσή στα κορυφαία επίπεδα του ατμοσφαιρικού ήχου μέχρι το πέρασμα της Sharon Den Adel από το "In And Out Of Love", το βλέμμα πάντα βρισκόταν μπροστά. Η άρνηση να μείνουν στη ζώνη ασφαλείας του ύφους που τους καθιέρωσε από μόνη της λέει πολλά για τη νοοτροπία τους. Η ειλικρίνεια και η ευθύτητα με την οποία διαχρονικά τοποθετούνται, ακόμα περισσότερα. Λίγο πριν την επιστροφή τους επί ελληνικού εδάφους, είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με τη φωνή του σχήματος για το Rockwave του 2008, την ασταμάτητη εξέλιξή τους, τα αυτόνομα singles στην εποχή του Spotify και φυσικά για τη συναυλία της Αθήνας.

Within Temptation

Με όλες τις εμπειρίες που έχεις αποκτήσει αυτά τα χρόνια, πόσο ή με ποιους τρόπους θα έλεγες ότι έχει αλλάξει η rock και metal σκηνή;

Είναι σχεδόν σαν ένας διαφορετικός κόσμος. Τα στυλ έχουν αλλάξει, νέα είδη γεννήθηκαν, κάποια παλιότερα εξελίχθηκαν, μεγάλα συγκροτήματα εμφανίστηκαν και χάθηκαν, νέες μπάντες πήραν τη θέση τους... Αλλά αυτό που με κάνει πραγματικά χαρούμενη είναι η γυναικεία παρουσία στο metal! Όταν ξεκινούσα δεν υπήρχε σχεδόν τίποτα, μετά βίας μπορούσες να βρεις δυο-τρεις σε όλη τη σκηνή. Σε alternative και πιο pop κατευθύνσεις υπήρχαν περισσότερες, όπως η Sheila E που έπαιζε ντραμς για τον Prince για παράδειγμα, αλλά στη σκληρή μουσική τα πράγματα ήταν δύσκολα για τις κοπέλες. Αυτό ευτυχώς ήταν κάτι που άλλαξε με τον καιρό.

Διαφορετικός κόσμος, πράγματι. Θέλω να πω, θυμάμαι κάποιες αντιδράσεις από εκείνη τη φορά που παίξατε στην Ελλάδα και αρνούμαι να πιστέψω ότι θα γινόταν κάτι αντίστοιχο σήμερα, και ήταν το 2008, όχι τα nineties.

Δεν γίνεται να ήταν τόσο άσχημα! [Γέλια] Πάει πολύς καιρός και δεν θυμάμαι το ίδιο το σόου, και προφανώς δεν γνωρίζω ακριβώς την εμπειρία σου, αλλά συνολικά η ανάμνησή μου από τότε είναι θετική. Θυμάμαι ότι είχαμε μία μέρα ελεύθερη πριν το φεστιβάλ, και απλά γυρίζαμε στην Αθήνα τρώγοντας ωραία φαγητά και γνωρίζοντας κόσμο που δεν είχε ιδέα ποιοι είμαστε, είχαμε περάσει πραγματικά ωραία, και θυμάμαι ότι το ίδιο το φεστιβάλ ήταν αρκετά ζεστό (σ.σ. "cozy").

Χαίρομαι που το ακούω αυτό! Ξέρεις, ήταν μία πολύ ωραία φεστιβαλική μέρα, απλά εκείνο τον καιρό πολλοί metal οπαδοί ήταν κάπως λιγότερο ανοιχτόμυαλοι, αν μπορώ να το θέσω έτσι.

Καταλαβαίνω τι εννοείς. Απλά σαν συγκρότημα προσπαθούμε πάντα να κοιτάζουμε το δικό μας κομμάτι, να δίνουμε κάθε φορά τον καλύτερο εαυτό μας και να βρίσκουμε αυτή τη «σπίθα» με το κοινό, ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει τριγύρω. Για τη συγκεκριμένη μέρα ας πούμε, είμαι σχεδόν σίγουρη ότι δεν είδαμε καν κάποιο από τα άλλα σχήματα που έπαιζαν. Βγήκαμε στη σκηνή, το διασκεδάσαμε όσο περισσότερο μπορούσαμε και χαιρόμασταν που ήμασταν στην Ελλάδα!

Πάντα θέλαμε να δημιουργούμε νέες εκδοχές του εαυτού μας

Σαν ακροατής νιώθω ότι ενώ ο ήχος των Within Temptation έχει εξελιχθεί στο πέρασμα του χρόνου, υπάρχει πάντα ένας σταθερός πυρήνας. Πόσο δύσκολο είναι να βρίσκετε αυτή την ισορροπία;

Λοιπόν, αυτή είναι μία πολύ καλή ερώτηση. [Παύση] Πιστεύω ότι όταν ξεκινάς μία μπάντα, έχεις ένα προσχέδιο για το τι θέλεις να κάνεις και πού στέκεσαι. Αυτό όμως με τον καιρό μπορεί να αλλάξει κάπως. Εμείς έχουμε πλέον τόσα χρόνια παρουσίας που γύρω μας τα πάντα είναι διαφορετικά, ηχητικά και από άποψη εξοπλισμού· η πρόκληση για εμάς είναι να μείνουμε πιστοί σε εκείνη την αρχική ιδέα αλλά ταυτόχρονα να φτιάχνουμε φρέσκια μουσική. Σαν συγκρότημα πάντα θέλαμε να δημιουργούμε νέες εκδοχές του εαυτού μας, να μην φοβόμαστε τις αλλαγές και να πειραματιζόμαστε. Θέλω να πιστεύω ότι τα έχουμε καταφέρει.

Κάποιες φορές βέβαια αυτό δεν είναι εύκολο, γιατί θέλεις να δοκιμάσεις κάτι νέο, μπορεί να άκουσες κάτι που να σε ξετρέλανε και να καταλαβαίνεις ακριβώς τους ήχους που χρησιμοποιούνται εκεί μέσα, οπότε θα προσπαθήσεις να κρατήσεις κάτι από όλο αυτό και να το εισάγεις στη δική σου μουσική. Η πραγματική δυσκολία βρίσκεται στο ότι δεν θα είναι όλοι έτοιμοι για αυτή την αλλαγή. Οπότε προσπαθείς να βρεις μία ισορροπία, όπως είπες, και προσπαθείς να κρατήσεις το ενδιαφέρον πρώτα για τον εαυτό σου. Ακριβώς από εκεί ξεκινάμε κι εμείς σαν συγκρότημα, γιατί ξέρουμε ότι αν αγαπάμε αυτό που γράφουμε θα μπορέσουμε να το αποδώσουμε όπως πρέπει και θα περάσουμε αυτό που θέλουμε. Αυτός ήταν πάντα ο κεντρικός άξονάς μας.

Within Temptation

Οπότε το να ακούτε νέα μουσική είναι κι ένας τρόπος να διατηρείτε το κίνητρό σας, κατά κάποιον τρόπο;

Απολύτως! Δεν θα υπήρχαμε αν δεν ψάχναμε νέες μουσικές, αν δεν βρίσκαμε νέα πράγματα να μας εμπνέουν. Για παράδειγμα δουλέψαμε πρόσφατα με τους Annisokay (βλ. "Shed My Skin"), που έχουν εντελώς διαφορετικό ήχο από εμάς, αλλά ο τρόπος που παίζουν μας δίνει ενέργεια, κι όχι μόνο εκείνοι αλλά ολόκληρη η σκηνή τους! Και προφανώς δεν είναι ότι ξαφνικά θα αρχίσουμε να παίζουμε έτσι, αλλά σίγουρα μπορούμε να βάλουμε λίγο από αυτό στη μουσική μας και να επανακαθορίσουμε τους εαυτούς μας κατά μία έννοια. Η βάση του ήχου μας ήταν και είναι η ίδια, η μελαγχολία και οι μελωδίες θα είναι πάντα εκεί, αλλά προσπαθούμε να το διατηρήσουμε ενδιαφέρον και να δοκιμάζουμε νέα πράγματα.

Μιλώντας για νέες μουσικές, θα ήθελα να κάνουμε μία μικρή παράκαμψη αν δεν διαφωνείς.

Πάμε!

Λοιπόν, στο τέλος κάθε μήνα μαζεύουμε κάτι σαν playlist με τους δίσκους που ακούμε περισσότερο· ποιες θα ήταν οι πρώτες πέντε επιλογές σου;

Χμμμ, δίσκους ε; Μπορώ να σου πω μπάντες ή καλλιτέχνες;

Αμέ, γιατί όχι!

Τέλεια, γιατί είμαι περισσότερο των τραγουδιών παρά των δίσκων. [Γέλια] Τα πρώτα δύο εύκολα, Annisokay και Asking Alexandria. Για την τρίτη θέση, μου άρεσαν πολύ κάποια κομμάτια που κυκλοφόρησαν πρόσφατα οι Bad Omens. Χμμμ, τώρα αυτό ίσως ακουστεί παράξενο, και ίσως λίγο παλιό, αλλά μου αρέσει πολύ ο Lil Peep. Πέθανε πριν πέντε ή έξι χρόνια περίπου, και τότε ήταν που τον ανακάλυψα. Είναι πιο κοντά στη hip hop, αλλά αν ρωτάς εμένα ήταν σαν ένας νέος Kurt Cobain. Πολύ διαφορετικό ύφος προφανώς, αλλά ο τρόπος που τραγουδούσε θύμιζε πάρα πολύ Cobain, πολύ σκοτεινός και μελαγχολικός (σ.σ. το είδος με το οποίο συσχετίζεται συνήθως είναι η emo rap). Πραγματικά αγαπάω ό,τι έκανε. Τώρα για το νούμερο πέντε θέλουμε κάτι δυνατό... [Παύση] Επιτρέπεται να κοιτάξω στα γρήγορα το Spotify μου; [Γέλια]

[Γέλια] Προφανώς!

Χμμμ... Τέλεια, το βρήκα! Bring Me The Horizon!

Πιστεύω ότι τα streaming events θα ανοίξουν νέες πόρτες για το μέλλον

Δυνατό κλείσιμο! Τώρα, μιας και ανέφερες το Spotify, τα μεμονωμένα τραγούδια βγάζουν τέλεια νόημα στην εποχή του streaming, και το δοκιμάσατε κι εσείς με το "The Purge" και τα υπόλοιπα singles. Έχετε σκεφτεί να ακολουθήσετε περισσότερο αυτήν την κατεύθυνση στο μέλλον;

Η αλήθεια είναι ότι για εμάς δούλεψε πολύ καλά αυτό, καθώς υπό κανονικές συνθήκες θα ήμασταν σε περιοδεία, αλλά με την κορόνα από το πουθενά βρεθήκαμε με αρκετό χρόνο στα χέρια μας και ελάχιστους τρόπους για να τον αξιοποιήσουμε. Δεν είμαστε μία μπάντα που θα παίξει τελείως ακουστικά, ξέρεις, θα έχουμε ένα κομμάτι εδώ κι εκεί, αλλά δεν μπορούμε να το κάνουμε ψηφιακά για ολόκληρα σετ όπως έκαναν κάποια άλλα σχήματα. Δεν παίρνουμε αυτό το κάτι (σ.σ. "we don't get the kick") από ένα ψυχρό ακουστικό σόου, χρειαζόμαστε κοινό για κάτι τέτοιο.

Και αφού μία κανονική συναυλία ήταν αδύνατη τη δεδομένη στιγμή, το να γράψουμε και να κυκλοφορήσουμε νέα τραγούδια, και να φτιάξουμε τα αντίστοιχα βίντεο, ήταν ο καλύτερος τρόπος για να παραμείνουμε ενεργοί. Δεν θέλαμε να παίξουμε παλιό υλικό ξανά, θέλαμε να δουλέψουμε πάνω σε κάτι καινούριο και το ευχαριστηθήκαμε. Για το μέλλον δεν μπορώ να σου πω με σιγουριά, εξαρτάται από το τι θα βρεθεί μπροστά μας, αλλά είναι μία ενδιαφέρουσα σκέψη που δεν είχα κάνει πραγματικά, και σίγουρα είναι κάτι που μέχρι στιγμής λειτούργησε καλά.

Within Temptation

Κάνατε επίσης και το stream του "Aftermath". Πώς ήταν αυτή η εμπειρία εκ των έσω; Πώς βλέπεις την όλη ιδέα των διαδικτυακών συναυλιών;

Αυτό ήταν κάτι νέο για εμάς! Σαν συγκρότημα πάντα λατρεύαμε τη φαντασία και τα επικά σκηνικά, μας αρέσουν αυτοί οι παράξενοι κόσμοι, οπότε η ιδέα του να δημιουργήσουμε κάτι δικό μας ήταν κάτι που μας τράβηξε. Και ήταν ωραίο γιατί ενώ προφανώς δεν μπορούσαμε να περιοδεύσουμε, μας δόθηκε η δυνατότητα να φτάσουμε στην άλλη άκρη της γης, ξέρεις όποιος ήθελε να μας δει εκείνη τη στιγμή, μπορούσε να το κάνει. Φυσικά είναι ένας διαφορετικός τρόπος παρουσίασης, δεν γίνεται σε καμία περίπτωση να συγκριθεί με μία κανονική συναυλία, και δεν θα μπορέσει ποτέ να πάρει τη θέση μιας συναυλίας, αλλά όταν δεν υπάρχει εναλλακτική αυτό είναι ό,τι καλύτερο.

Προσωπικά, πιστεύω ότι τα streaming events θα ανοίξουν νέες πόρτες για το μέλλον, θεωρώ ότι θα συνεχίσουμε να βλέπουμε αντίστοιχες δουλειές ακόμα κι όταν ξεπεράσουμε την κορόνα. Είναι ένας ωραίος τρόπος για να παρουσιάσεις τον εαυτό σου, ένα πολύ ενδιαφέρον μέσο. Μάθαμε πολλά από αυτό και η όλη διαδικασία ήταν πολύ ευχάριστη. Επίσης ήταν όμορφο γιατί με αφορμή αυτό καταφέραμε και μαζευτήκαμε όλοι μαζί μετά από καιρό, ακόμα κι αν δεν ήμασταν συνέχεια μαζί και κρατούσαμε αποστάσεις και όλα τα σχετικά, ξέρεις αν ξεπεράσεις όλα αυτά ήταν πολύ διασκεδαστικό. [Γέλια]

Στο "The Heart Of Everything" ολοκληρώσαμε τον ήχο που ψάχναμε από την αρχή

Φέτος συμπληρώθηκαν δεκαπέντε χρόνια από την κυκλοφορία του "The Heart Of Everything"· τι σου έχει μείνει περισσότερο από αυτό;

Ήταν το πρώτο άλμπουμ που κυκλοφορήσαμε μετά το "The Silent Force", που ήταν πολύ σημαντικό για εμάς, γιατί είχε τρομερά θετική αποδοχή. Πιστεύω ότι στο "The Heart Of Everything" ολοκληρώσαμε τον ήχο που ψάχναμε από την αρχή, από τότε που είχαμε πρωτοξεκινήσει τη μπάντα. Όταν τελειώσαμε αυτόν τον δίσκο, ήταν προφανές ότι τα είχαμε πετύχει όλα. Είχαμε βάλει όσο περισσότερη επικότητα (σ.σ. "epicness") μπορούσαμε και όσο περισσότερα όργανα ήταν ανθρωπίνως δυνατόν. Κι αυτός ήταν ο λόγος που στο "The Unforgiving" που ακολούθησε, πήγαμε σε τελείως διαφορετική κατεύθυνση. Μετά το βομβαρδισμό από ορχήστρες και χορωδίες, κάναμε κάτι σαν αναστοχασμό πάνω σε μπάντες με τις οποίες είχαμε μεγαλώσει, στο πιο συμφωνικό φυσικά, ακριβώς επειδή είχαμε πιάσει τα όριά μας στην επική πλευρά.

Ήταν φανταστικό και το πώς αποδώσατε αυτό το επικό συναίσθημα στο "Black Symphony". Κατά την άποψή μου, ακόμα και σήμερα αυτό το πρότζεκτ είναι ένα επίτευγμα. Η συνεργασία με την ορχήστρα, η παραγωγή, οι ερμηνείες σου, πραγματική τελειότητα. Αν είχα μία μηχανή του χρόνου, σίγουρα θα έκανα μία επίσκεψη στο Rotterdam εκείνη τη μέρα. [Γέλια]

[Γέλια] Για να είμαι ειλικρινής, κι εγώ το προτιμώ περισσότερο από το "Elements" άλμπουμ, τα οποίο επίσης λατρεύω. Αλλά στην εμφάνιση του "Black Symphony" τα πάντα είχαν ταιριάξει σαν γάντι, πράγματι. Όλα πήγαν ακριβώς όπως ελπίζαμε, όλα ήταν σωστά. Το συναίσθημα ήταν σωστό, τα οπτικά και τα παιξίματα ήταν σωστά, η ορχήστρα φανταστική, ο τρόπος που γυρίστηκε ήταν εξαιρετικός, η αλληλεπίδραση με το κοινό προφανώς, τα πάντα. Και σε ευχαριστώ για το κομπλιμέντο! [Γέλια]

Within Temptation

Σε κάτι πιο πρόσφατο, πριν κάποιο καιρό συμμετείχατε στη Διεθνή Φιλανθρωπική Συναυλία για την Ουκρανία. (σ.σ. η απόδοση του "Whole World Is Watching" είναι διαθέσιμη εδώ) Πώς προέκυψε αυτό;

Είχαμε ήδη κάποιες επαφές με τους διοργανωτές από την Ουκρανία και την Πολωνία που έτρεξαν το όλο event. Θυμάμαι ότι είχα ανεβάσει κάτι στο λογαριασμό μας στο Twitter σχετικά με τον πόλεμο και την όλη κατάσταση, ρωτούσα για κάποιον φίλο για οδηγίες για τους πρόσφυγες ή κάτι αντίστοιχο, κάπως έτσι είχαμε επικοινωνήσει αρχικά. Λίγο αργότερα λάβαμε ένα μήνυμα από τους ίδιους διοργανωτές για να συμμετάσχουμε σε αυτή τη φιλανθρωπική εκπομπή στην Πολωνική τηλεόραση και προφανώς δεν μπορούσαμε να αρνηθούμε. Ήταν πραγματικά τιμή μας που μας ζητήθηκε και νιώσαμε υπέροχα που μπορέσαμε να κάνουμε κάτι, έστω και τόσο μικρό, για να βοηθήσουμε.

Θα τα σπάσουμε και θα τα περάσουμε τέλεια στην Αθήνα!

Λοιπόν, ξέρω ότι πιθανότατα θα την έχεις πει χίλιες φορές, αλλά θα εκτιμούσα αφάνταστα αν μπορούσες να μοιραστείς την ιστορία πίσω από την περιοδεία με τους Evanescence μία ακόμα.

Γνωριστήκαμε με την Amy (Lee) για πρώτη φορά όταν έπαιζε στο Amsterdam με ορχήστρα, και μας είχε καλέσει. Εκεί, στα παρασκήνια, ήταν η πρώτη φορά που μιλήσαμε. Δεν είχαμε βρεθεί ποτέ στο παρελθόν. Ήταν όμορφο που χωρίς να μας ξέρει προσωπικά, μας προσκάλεσε. Συζητήσαμε για τη ζωή και τη μουσική και τις περιοδείες, και βρήκαμε πολλά κοινά· ταιριάξαμε αμέσως. Μετά από αυτό, απλά μου έστειλε ένα μήνυμα ότι πραγματικά θα έπρεπε να κανονίσουμε να κάνουμε κάτι μαζί. Ήταν πολύ ωραίο, γιατί προφανώς είχαμε νιώσει και οι δύο το ίδιο, κι αυτό είναι το πιο βασικό σε μία περιοδεία. Ξεκινάς από το να έχεις γύρω σου καλούς ανθρώπους, και η Amy ανήκει σίγουρα σε αυτή την κατηγορία, όπως και οι υπόλοιποι στο συγκρότημα. Το περιμένω πώς και πώς αυτό το tour, κι έχει αναβληθεί τόσες φορές που σχεδόν είναι γελοίο. [Γέλια] Δυστυχώς είναι τελείως έξω από τα χέρια μας, πραγματικά ελπίζω όλα να πάνε καλά αυτή τη φορά.

Έχω σταυρώσει τα δάχτυλά μου! [Γέλια]

Πραγματικά! [Γέλια]

Και μία προφανής τελευταία ερώτηση. Τι να περιμένουμε για τη συναυλία της Αθήνας;

Θα έχουμε σίγουρα κάποια νέα τραγούδια μαζί μας για να σας παρουσιάσουμε, αλλά θα προσπαθήσουμε να βάλουμε και κάποια που έχουμε καιρό να παίξουμε ζωντανά, μαζί με τα κλασικά αγαπημένα όπως το "Mother Earth" και τα σχετικά! Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα τα σπάσουμε και θα τα περάσουμε τέλεια στην Αθήνα! Ανυπομονώ να δώσω όλη την αγάπη και την ενέργειά μου στη σκηνή, γιατί έχει περάσει υπερβολικά πολύς καιρός από την προηγούμενη φορά. Ελπίζω ο καιρός να είναι τέλειος όπως πάντα εκεί (σ.σ. εχμ) και να μπορέσω να τριγυρίσω στους δρόμους της χώρας σας! Φέρτε όλο το κέφι και το πάθος σας!  

  • SHARE
  • TWEET