Harakiri For The Sky, Allochiria, Message In A Cloud @ Temple 13/04/19

Αν και αρχικά φοβήθηκα για την προσέλευση του κόσμου, ευτυχώς διαψεύστηκα και το Temple άρχισε σταδιακά να γεμίζει, με τους Message In A Cloud να παίρνουν θέση στη σκηνή, και να γεμίζουν τα ηχεία με το μελωδικό τους post / blackgaze. Προσωπικά δεν είχα ακούσει τη μουσική τους, και νομίζω πως παρά τα μικρά λαθάκια έβγαλαν έναν γεμάτο ήχο και μια ωραία ατμόσφαιρα, με συνεχείς αλλαγές στις δυναμικές του ήχου αλλά και όμορφες μελωδίες.

Καθαρά instrumental, μας έπαιξαν κάποια από τα κομμάτια του περσινού "Anassa", προσωπικά ξεχώρισα το "Τhe Need And The Needle" με την Alcest-ική αισθητική του, ενώ και το "Ι Decomposed A Song Today" με τις μπόλικες αλλαγές και το σχεδόν My Dying Bride κλείσιμο έδειξε τις δυνατότητες της μπάντας να παίζει με διαφορετικά ηχοχρώματα.

Χωρίς να είναι ό,τι πιο πρωτότυπο έχει ακουστεί ποτέ, φαίνεται να είναι μια μπάντα με προοπτική που χρειάζεται μεν δουλειά και να βρει τον ήχο της, αλλά νομίζω το χειροκρότημα έδειξε πως όλοι πέρασαν καλά μαζί τους.

Συνέχεια με τους Allochiria, που πλέον είναι σταθερή αξία στο χώρο, και το δέσιμο που έχουν στη σκηνή μεταφράζεται σε ένα ισοπεδωτικό αποτέλεσμα, με ένα rhythm section που ταρακούνησε συθέμελα το Temple, κιθάρες ογκώδεις μα και μελωδικές, και τα γνωστά φωνητικά της Ειρήνης που προσωπικά προσπερνώ αλλά αποτελούν κι αυτά κομμάτι του χαρακτήρα της μπάντας.

Η απόδοσή τους επί σκηνής ήταν άψογη, με κομματάρες σαν το "Denouement" να ξεπερνούν τη στουντιακή έκδοση, ενώ το σετ είχε και ένα καινούριο κομμάτι, που ακούστηκε πολύ ενδιαφέρον. "Counting Fives", "We Crave What We Lack" και "Cracking Fractals" συμπλήρωσαν το σετ, και δόμησαν μια πραγματικά εξαιρετική εμφάνιση που ζέστανε το κοινό για τα καλά, πριν ανέβουν στη σκηνή οι Harakiri For The Sky.

N.K.

Τηρώντας με συνέπεια το πρόγραμμα που είχε ανακοινωθεί, στις 23:20 οι Αυστριακοί ανέβηκαν στη σκηνή μέσα σε χειροκροτήματα. Εξάλλου, όπως είναι λογικό, η πλειοψηφία του κόσμου για αυτούς γέμισε το Temple το βράδυ του Σαββάτου. Η ανυπομονησία μου όμως να τους δω ζωντανά, καθώς δεν τους είχα δει στο παρελθόν, στις πρώτες νότες αντικαταστάθηκε από ένα σοκ. Και δυστυχώς όχι με την καλή έννοια...

Το "Heroin Waltz" ακούστηκε σχεδόν αγνώριστο καθώς ο ήχος ήταν υπερβολικά μπουκωμένος ενώ με το ζόρι μπορούσες να ακούσεις τη φωνή του Wahntraum. Έβλεπες το συγκρότημα να παίζει, καταλάβαινες ότι τεχνικά όλα γίνονται σωστά όμως το αποτέλεσμα δεν ήταν σε καμία περίπτωση το αναμενόμενο. Έτσι, τουλάχιστον τα πρώτα δυο-τρία κομμάτια, αποδόθηκαν με προβλήματα στον ήχο και χωρίς να κουβαλάνε μεγάλο μέρος της αίγλης των στουντιακών εκτελέσεων.

Κάπου προς το τέλος του "Lungs Filled With Water" όμως η μουσική άρχισε να ακούγεται περίπου όπως θα έπρεπε να ακούγεται από την αρχή ενώ, επί της ουσίας, στο "Jhator" τα όργανα ισορρόπησαν, κάτι που όμως δεν ίσχυσε ποτέ στο κομμάτι των φωνητικών. Δεν είμαι σίγουρος αν το πρόβλημα ήταν ο ήχος ή η απόδοσή του Wahntraum, όμως το αποτέλεσμα που έφτανε στα αυτιά μας απείχε πολύ από τα standards που έχει θέσει ο τραγουδιστής μέσα από τη δισκογραφία του συγκροτήματος.

Οι Harakiri For The Sky έπαιξαν τέσσερα κομμάτια από το "Arson" ενώ παράλληλα ακούσαμε από ένα τραγούδι από τις τρεις προηγούμενους δουλειές τους πριν αποχωρήσουν από τη σκηνή με το "The Graves We've Dug". Για το encore μας φύλαξαν το εκπληκτικό "Calling The Rain" το οποίο συνεπήρε το κοινό στην πιο δυνατή στιγμή της βραδιάς. Φυσικά, παρά τις γκρίνιες για τον ήχο που μπορεί να ακούστηκαν περιστασιακά στα πηγαδάκια, ο κόσμος συνολικά φάνηκε να περνάει καλά το βράδυ του Σαββάτου με το συγκρότημα από την πλευρά του να δείχνει να διασκεδάζει πάνω στη σκηνή.

Από τη μία, σίγουρα ήμασταν τυχεροί που είδαμε ζωντανά ένα από τα πιο φρέσκα ονόματα του ακραίου ήχου το οποίο μάλιστα, πέρυσι, μας χάρισε έναν από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς. Από την άλλη, δεν σας κρύβω ότι γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους περίμενα πολλά περισσότερα από την εμφάνιση τους η οποία σε γενικές γραμμές μου φάνηκε κάπως διεκπεραιωτική. Αυτό σε συνδυασμό με τα προβλήματα στον ήχο μου άφησαν μια πικρή αίσθηση για την εμφάνιση των Harakiri For The Sky τους οποίους όμως θα επιδιώξω να δω και πάλι όταν ξαναπεράσουν από τα μέρη μας.  

A.A.

Φωτογραφίες: Χρήστος Λεμονής / Chris Lemonis Photography