Unsane, Μαύρο Γάλα @ Temple, 02/05/23

Μια Τρίτη που θα ήταν σαν Δευτέρα, έμελλε να δούμε έπειτα από πάρα πολλά χρόνια τους Unsane επί ελληνικού εδάφους. Το διαμάντι της υπόγειας Νέας Υόρκης, πρόσφατα απέκτησε ανανεωμένη σύνθεση και ο αιώνιος έφηβος Chris Spencer ένωσε τις δυνάμεις του με άλλους δύο γίγαντες. Από τη μία, ο Jon Syverson, πρωην drummer των διαττόντων αστέρων Daughters, που βρήκε μουσικό καταφύγιο στους Unsane όταν οι τελευταίοι δυστυχώς αλλά δικαίως διαγράφηκαν με συνοπτικές διαδικασίες από το μουσικό χάρτη. Από την άλλη, ο Eric Cooper, μπασίστας των εμβληματικών Made Out Of Babies που ανέδειξαν τη Julie Christmas. Οι δυο τους, αποδεδειγμένα ταλαντούχοι στο πόστο τους, πλαισιώνουν πλέον τον Spencer. Με αφορμή μάλιστα τη νεοϊδρυθείσα Lamb Unlimited του τελευταίου και την επανακυκλοφορία των "Unsane" και "Total Destruction", οι Unsane μας υποσχέθηκαν ένα καταιγιστικό show της πρώιμης εποχής τους, ίσως όμως κανείς δεν ήταν έτοιμος γι’ αυτό που μας περιμένε αυτή τη βροχερή νύχτα στο Ναό.

Αφού εξοπλιστήκαμε με τα απαραίτητα αδιάβροχα, ομπρέλες ή ό,τι είχε πρόχειρο ο καθένας, καθώς ο καιρός έκανε ιδιαίτερα δύσβατη την πρόσβαση στο Temple μιας που τα γύρω στενά είχαν λίγο πολύ πλημμυρίσει, ο κόσμος έφτασε όσο νωρίς γινόταν υπό αυτές τις συνθήκες για να δώσει το παρόν και στο set των Μαύρο Γάλα. Αν και όχι εντυπωσιακή, η αρχική προσέλευση του κόσμου ήταν πολλά υποσχόμενη συσχετισμένη πάντα με τον καιρό, αφού ο μισός και πλέον χώρος ήταν γεμάτος πριν καν ακουστούν οι πρώτες νότες.

Η αθηναϊκή τριάδα των Μαύρο Γάλα, αποτελεί μία αστική απεγνωσμένη κραυγή. Με ήδη τρεις full length κυκλοφορίες στο ενεργητικό τους και αδιάκοπη σκηνική παρουσία σε όλη τη χώρα, το screamo / post-hardcore των Μαύρο Γάλα έχει αποκτήσει το δικό του σκληροπυρηνικό κοινό που απέδειξε τη στήριξη του με την παρουσία του. Αφιερωμένοι στη DIY λογική με την προσέγγιση που προσωπικά μου αρέσει και τους επιτρέπει να τους απολαμβάνουμε σε εμφανίσεις όπως η αποψινή, οι Μαύρο Γάλα έβαλαν τα δυνατά τους να προλογίσουν τους Unsane με τον πιο ταιριαστό τρόπο. Σε ένα από τα ομολογουμένως, πιο noise rock set τους από όσα τους έχω δει ποτέ, έφεραν ισορροπίες μεταξύ του δικού τους ήχου αλλά και του σχήματος που εμφανίζονταν μαζί. Αυτό τους έδωσε την ευκαιρία να μας παρουσιάσουν και μερικά νέα κομμάτια μιας που, καιρός ήταν εδώ που τα λέμε. Η εμφάνισή τους δοκίμασε την αντοχή μας στα ντεσιμπέλ ή αλήθεια είναι, ευτυχώς χωρίς ποτέ να φτάσει σε σημείο ενοχλητικό. Με cliche βρετανική ακρίβεια εμφανίστηκαν ακριβώς στις εννέα και μισή, και εντός ενός υπολογισμένου στο δευτερόλεπτο μισαώρου μας χάρισαν μια από τις πολύ καλές και ίσως πιο ιδιαίτερες εμφανίσεις τους. (ΕΤ)

Πέντε λεπτά πριν την προκαθορισμένη ώρα που, βάσει προγράμματος, ήταν στις 22:45, οι Unsane ανέβηκαν στη σκηνή του Temple και για μιάμιση ώρα κατάφεραν να ισοπεδώσουν τα πάντα στο πέρασμά τους. Η εκκίνηση με το "Organ Donor" ζέστανε κατευθείαν το κοινό, το οποίο είχε αυξηθεί αισθητά σε σχέση με την εκκίνηση της βραδιάς, χωρίς όμως ποτέ να γεμίσει το χώρο. Όπως και να έχει, όσοι δεν ήρθαν χάσανε, αφού το αμερικάνικο τρίο παρέδωσε ένα φανταστικό best-of, με έμφαση στα πρώτα χρόνια της καριέρας τους, στο οποίο κατάφεραν να χωρέσουν και κάποιες από τις κορυφές της υπόλοιπης δισκογραφίας τους.

Το νέο line-up του γκρουπ φαίνεται να λειτουργεί άψογα αφού συνολικά η εμφάνισή τους ήταν αυτή μιας καλοκουρδισμένης μηχανής που έχει ματώσει στις πρόβες προκειμένου να βγάλει live το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Αυτό έγινε σαφές και από την ροή των κομματιών, με τον Jon Syverson, ντράμερ των Daughters, να μην σταματά ποτέ να χτυπάει τα τύμπανά του, γεμίζοντας με αυτόν τον τρόπο τα κενά ανάμεσα στα τραγούδια και δημιουργώντας μια αίσθηση συνεχούς γκρούβας που κρατούσε το κοινό σε non- stop εγρήγορση. Και η αλήθεια είναι πως το πρώτο μισό της συναυλίας πέρασε νεράκι, αν και στην περίπτωση των Unsane, με τέτοια δυναμική πιο εύστοχο θα ήταν να το πούμε κατακλυσμό, ειδικά με δεδομένο πως το συγκρότημα ξεκίνησε παίζοντας οχτώ κομμάτια από το ανυπέρβλητο ντεμπούτο τους του 1993 καθώς και το "Streetsweeper", ένα από τα πρώτα τους single.

Στη συνέχεια, περάσαμε στον τέταρτο δίσκο τους, "Occupational Hazard". Κάπου εδώ θα ήθελα να πω – όχι πως σας νοιάζει βέβαια αλλά κι εγώ κάπου πρέπει να τα λέω - πως μου προκαλεί μια κάποια ενόχληση το ότι ένα άλμπουμ που κυκλοφόρησε το 1998, αισίως φέτος κλείνει τα 25 χρόνια. Όπως και να έχει, οι πρώτες νότες του "Committed" έφεραν ενθουσιασμό στο κοινό, ενώ η συνέχεια με το "Over Me" ήταν καταιγιστική, παρόλο που κάπου εκεί ο Cooper, μπασίστας των Unsane, φάνηκε να αντιμετωπίζει κάποια θεματάκια, τα οποία κορυφώθηκαν στη συνέχεια με αποτέλεσμα μια μικρή παύση, η οποία όμως ξεπεράστηκε γρήγορα και χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Όπως μας πληροφόρησαν εξάλλου οι ίδιοι, το βράδυ της Τρίτης δεν έπαιζαν με τον δικό τους εξοπλισμό και, συνεπώς, έπρεπε συνεχώς να έχουν το νου τους και να ελέγχουν ότι όντως όλα θα ακουστούν όπως τα θέλουν. Εμείς πάντως, στο μεγάλο μέρος της βραδιάς, μια χαρά τα ακούγαμε όλα.

Το "Against the Grain" που ακολούθησε, όπως ήταν αναμενόμενο, έκανε τους πάντες, πάνω και κάτω από τη σκηνή, να ξεχάσουν αυτή τη σύντομη παύση και να τραγουδήσουν όλοι μαζί: «She kneels to pray, things gone astray, against the grain». Μεγάλες στιγμές είπατε; Τεράστιες θα έλεγα! Και κάπως έτσι κινήθηκε και το υπόλοιπο της βραδιάς ενώ, μετά το τέλος του βασικού τους set, η τριάδα επέστρεψε στη σκηνή και μέσα σε φωνές και χειροκροτήματα έπαιξε άλλα τέσσερα τραγούδια, κλείνοντας με, ένα ακόμη κομμάτι από τα παλιά, το "Concrete Bed".

Φυσικά, ο Chris Spencer αποτέλεσε τον μεγάλο πρωταγωνιστή της βραδιάς χάρη στην ικανότητά του να διατηρεί αυτή την, γεμάτη ενέργεια, όρεξη και κέφι, νεανική αύρα, την οποία κατάφερε να μεταδώσει και στο κοινό, μετατρέποντας την εμφάνισή τους σε μια μικρή γιορτή. Από εκεί και πέρα, και αυτός και το υπόλοιπο συγκρότημα φάνηκε να περνάνε καλά, ενώ ήταν πραγματικά εντυπωσιακοί τεχνικά, αποδεικνύοντας περίτρανα πως η νέα σύσταση των Unsane είναι ένα συναυλιακό γεγονός που αξίζει να δει κανείς από κοντά. Όσοι παρευρέθηκαν το βράδυ της Τρίτης στο Temple, νομίζω πως μπορούν να σας το επιβεβαιώσουν. (AA)

Φωτογραφίες: Γιώργος Κρίκος