Ejekt Festival (Nick Cave & The Bad Seeds, Editors, Wolf Alice κ.ά.) @ Πλατεία Νερού, 23/06/18

Η βροχή παραλίγο να χαλάσει τη βραδιά, μα εν τέλει νικητής στάθηκε ο Nick Cave, με άλλη μια εμφάνιση-εμπειρία ζωής

Το ξεκίνημα της ημέρας έγινε με ευλαβική πίστη στο πρόγραμμα, με τους Jack Heart & The Love Ghosts να γεμίζουν τη σκηνή με γυαλιά και εμπριμέ πουκάμισα, ενώ ο ήλιος ακόμα χτυπούσε δυνατά και το κοινό στην πλειονότητά του ήταν διασκορπισμένο, ψάχνοντας για σκιά. Αναμενόμενα, το έργο του σχήματος ήταν κάθε άλλο παρά εύκολο, ωστόσο το πρόσημο καθ' όλη τη διάρκεια του σετ παρέμεινε ξεκάθαρα θετικό. Αν υπήρξαν δύο παράγοντες που συνέβαλαν τα μέγιστα, αυτοί ήταν ο ισορροπημένος ήχος και το κέφι με το οποίο αντιμετωπίστηκαν οι δυσκολίες.

Jack Heart

Εξίσου σημαντικό ήταν και το ύφος των συνθέσεων, καθώς κομμάτια σαν το "Love Ghost" είναι από τη φύση τους απολύτως ταιριαστά με το απροβλημάτιστο φεστιβαλικό κλίμα, έστω και υπό τις αντίξοες συνθήκες του αθηναϊκού καλοκαιριού. Οι καθαρές μελωδικές γραμμές τράβηξαν αρκετά βλέμματα από κόσμο που έδειχνε να μην έχει επαφή με το υλικό, τα funky κοψίματα δούλεψαν ιδανικά ως φόντο για τις πρώτες μπύρες, οι groovy ρυθμοί έφεραν τα πρώτα λικνίσματα, ενώ η δωδεκάχορδη διεκδικούσε να κλέψει την παράσταση από το δεμένο σύνολο όσες φορές εμφανίστηκε.

Α. Μ.

H εμφάνιση των Protomartyr στο Ejekt Festival, αν και νωρίς το απόγευμα, δεν πέρασε απαρατήρητη. Κατά τις 18:00, όταν ο ήλιος ήταν ακόμα εκνευριστικά δυνατός, οι Αμερικάνοι ανέβηκαν στην σκηνή, με λίγο σχετικά κόσμο, που βέβαια αυξανόταν λεπτό με το λεπτό. Ο εκκεντρικός  Joe Casey ήταν αναψοκοκκινισμένος από την ζέστη, η οποία, όπως παραπονέθηκε, τον κυνηγάει από την προηγούμενη συναυλία του στην Τζακάρτα. Τα έδωσε όλα, ειδικά φωνητικά, που σε στιγμές νομίζαμε ότι το δεν θα αποφευχθεί το εγκεφαλικό.

Protomartyr

Μέσω της μπάσας φωνής του, έφτυνε μανιασμένα τους συχνά επαναλαμβανόμενους στίχους, με τα ξαφνικά ξεσπάσματα να αυξάνουν τα ντεσιμπέλ, εντυπωσιάζοντας τον κόσμο. Έπαιξαν κομμάτια από τα τρία τελευταία άλμπουμ τους, δίνοντας ιδιαίτερη βαρύτητα στην προώθηση του νέου τους δίσκου “Relatives in Descent”. Λίγοι από το κοινό φάνηκε να γνωρίζουν την δουλειά τους, αλλά πολλοί έδειξαν την διάθεση να την γνωρίσουν. Βέβαια όλοι από κάπου ήξεραν το “A Private Understanding” και το “Why Does It Shake”, ενώ απολαύσαμε και την πολύ καλή εκτέλεση του νέου “Ηalf Sister”.

Protomartyr

Μετά από πενήντα λεπτά μεταλλαγμένου pos- punk, ο Casey ευχαρίστησε τον κόσμο για την πρώτη...και τελευταία, όπως αστειεύτηκε συναυλία στην χώρα μας, ενώ ανανέωσε το ραντεβού ώστε να δει και κάτι άλλο πέρα από το ξενοδοχείο στο όποιο φιλοξενήθηκε. Με τον τρόπο αυτό έδωσε την σκυτάλη στους Wolf Alice για την συνέχεια της επεισοδιακής όπως αποδείχθηκε βραδιάς.

Σ.Τ.

SETLIST

My Children
Wait
Wheel of Fortune
Windsor Hum
Up the Tower
Male Plague
What the Wall Said
The Devil in His Youth
A Private Understanding
Here Is The Thing
Half Sister
Why Does It Shake?
Scum, Rise!

Με τον ήλιο να πέφτει και τη θερμοκρασία σε ήπια επίπεδα, η σκηνή ετοιμάστηκε για την πρώτη εμφάνιση των Wolf Alice σε ελληνικό έδαφος. Λίγες ημέρες μετά τις εμφανίσεις τους στο πλευρό των Foo Fighters και μερικούς μήνες μετά την σουρεαλιστική-και-λίγο-τρομακτική αμερικανική περιοδεία με τους Queens Of The Stone Age, οι Λονδρέζοι παρουσιάστηκαν με αέρα μεγάλης μπάντας. Από τα πρώτα drum fills του "Your Love's Whore" και το γενικό στήσιμο, η άνεση της τετράδας ήταν εμφανής, και δε χρειάστηκε πολύς περισσότερος χρόνος για να επιβεβαιωθεί ότι ο ήχος παρέμεινε κρυστάλλινος.

Wolf Alice

Προς έκπληξη κανενός, στο επίκεντρο όσων ακολούθησαν τα επόμενα πενήντα λεπτά βρισκόταν η Ellie Roswell, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι υπόλοιποι τρεις έμειναν ως κομπάρσοι. Το υλικό της μπάντας αποδόθηκε πιστά αλλά την ίδια στιγμή αρκετά απελευθερωμένο σε σύγκριση με τους δίσκους, χάνοντας μόνο λεπτομέρειες και κερδίζοντας πολλούς πόντους από το ζωντανό πλαίσιο. Από τις τσιρίδες του "Yuk Foo" στα grungy vibes του "You're A Germ", κι από τα synth του φορτισμένου "Don't Delete The Kisses" στις χορευτικές γραμμές του "Beautifully Unconventional", τα πάντα ακούγονταν στα όρια του άψογου.

Wolf Alice

Η ισορροπία ανάμεσα στα κομμάτια των δύο άλμπουμ του σχήματος διατηρήθηκε ιδανικά, ενώ η μικρή έκπληξη του, συνοδευόμενου από την ιπτάμενη κιθάρα του Joff Oddie, "Lisbon" ήταν καλοδεχούμενη και αρκετή για να κόψει τα όποια σχόλια διαμαρτυρίας απαιτητικών σαν και του λόγου μου. Ενδεικτικό του όλου κλίματος ήταν ότι, μετά τις χλιαρές (στην καλύτερη) αντιδράσεις στα πρώτα λεπτά, οι συζητήσεις του κοινού που είχε αρχίσει να μαζεύεται κοντά στη σκηνή μειώθηκαν και το χειροκρότημα σταδιακά αυξανόταν. Μέχρι και σωστή ρυθμική συνοδεία ακούστηκε προς τα μέσα του "Bros".

Wolf Alice

Ήταν από αυτό το σημείο και μετά, που ήρθε η κορύφωση του σετ. Τα υπέρ-κολλητικά ρυθμικά των Amey/Ellis στο "Sadboy" άφησαν μόνο λίγους ακίνητους, το "Space & Time" ακούστηκε ακόμα πιο rock 'n' roll απ' ό,τι στη στουντιακή εκδοχή του και το ομώνυμο έπος του "Visions Of A Life" ήρθε ως επιβεβαίωση του επιπέδου στο οποίο βρίσκεται η μπάντα. Το πέρασμα από το "Moaning Lisa Smile" ήταν το κερασάκι στην τούρτα, με χαμόγελα να εμφανίζονται όλο και συχνότερα πάνω και κάτω από τη σκηνή, γεγονός που δεν σταμάτησε παρά μετά το τελευταίο χτύπημα του "Giant Peach".

Α. Μ.

SETLIST

Your Love's Whore
Yuk Foo
You're A Germ
Don't Delete The Kisses
Beautifully Unconventional
Formidable Cool
Lisbon
Bros
Sadboy
Space & Time
Visions Of A Life
Moaning Lisa Smile
Fluffy
Giant Peach

Μετά την εμφάνιση των Wolf Alice, ένα πολύ μεγάλης έντασης μπουρίνι σκόρπισε όλους τους περευρισκομένους στα λιγοστά υπόστεγα, τα οποία μετά βίας χωρούσαν το 40% του κόσμου. Πολλοί θεατές, βρεγμένοι και κατάκοποι αποχώρησαν ενώ υπήρχε διάχυτη η αίσθηση ότι το φεστιβάλ θα ακυρωνόταν. Εν τέλει, ευτυχώς, το μπουρίνι διήρκησε περίπου τρία τέταρτα και δεν συνέβη το απευκταίο.

Editors

Οι μουσικοί είχαν συνεννοηθεί μεταξύ τους, όπως ανέφερε η λιτή ανακοίνωση των υπευθύνων. Η πλειοψηφία του κοινού επέστρεφε στον χώρο και στις «θέσεις» του, αν και δίχως αυτόυς που είχαν ήδη αποχωρήσει. Οι τεχνικοί προσπαθούσαν να στεγνώσουν τα πάντα και στις 22:00 οι Editors βρίσκονταν πάνω στην σκηνή του Ejekt. Με σύμμαχο το σκοτάδι και την αναπτερωμένη διάθεση ενός μουσκεμένου και ταλαιπωρημένου κοινού, η παρέα του Tom Smith βγήκε με τον αέρα του headliner. Από τις πρώτες νότες του “Hallelujah (So Low)” το κοινό παρασύρθηκε από την δυναμική εμφάνιση της μπάντας και όλα έδειχναν όμορφα ξανά.

Editors

Το setlist έδειχνε σφιχτοδεμένο και γεμάτο επιτυχίες. Κατά πάσα πιθανότητα κανείς δεν είχε προβλέψει ότι η εμφάνιση των Editors θα είχε διάρκεια μόλις 45 λεπτά, γεγονός αναπόφευκτο αλλά άδικο τόσο για την δημοφιλή μπάντα όσο και και για τους πολυάριθμους οπαδούς τους. Την «παλιά» τριάδα “Smokers Outside The Hospital Doors”, “An End Has A Start”, “Munich” διαδέχτηκε το φρέσκο “Violence” με τον Tom Smith να προσφέρει συγκλονιστικές ερμηνείες καταφέρνοντας κάθε φορά να ξεπερνά τον εαυτό του. Το “Sugar” αποδείχτηκε αγαπημένο του κοινού και εκτοξεύτηκε με την καθολική συμμετοχή του, το ίδιο συνέβη και με το ανεβαστικό “Papillion” και η σύντομη αλλά εντυπωσιακή εμφάνιση των Editors έκλεισε με το πρόσφατο “Magazine”.

Editors

H μπάντα από το Birmingham κατάφερε μέσα στον ελάχιστο χρόνο που της προσφέρθηκε να πραγματοποιήσει την καλύτερη της εμφάνιση και να αποζημιώσει από δική της πλευρά το κοινό που παρέμεινε, παρά την ταλαιπωρία, στον χώρο. Απόλυτα φυσιολογικό αν μέσα στους επόμενους μήνες ανακοινωθούν οι επόμενες εμφανίσεις στους στην χώρα μας.

Γ.Β.

SETLIST

Hallelujah (So Low)
Smokers Outside The Hospital Doors
An End Has A Start
Munich
Violence
No Harm
Sugar
The Racing Rats
Papillion
Magazine

Η εμφάνιση του headliner Nick Cave ήρθε μία ώρα αργότερα, αλλά θαρρώ ότι μετά από όσα προέκυψαν την συγκεκριμένη μέρα όλα θεωρούνται δικαιολογημένα. Έτσι και αλλιώς, το κοινό μετά το περσινό sold-out και την εντυπωσιακή εμφάνισή του περίμενε άφοβα την έναρξη άλλης μιας μαγικής βραδιάς.

Nick Cave & The Bad Seeds

Η αρχή έγινε με τα πρόσφατα "Jesus Alone" και "Magneto" τα οποία αποδεικνύουν το αστείρευτο ταλέντο του Nick Cave ακόμα και μετά από το πέρασμα δεκαετιών αλλά  ο ενθουσιασμός του κοινού έφτασε σε άλλο επίπεδο στην πρώτη βουτιά στο παρελθόν με το κλασικό "Do You Love Me?". H ανοδική πορεία συνεχίστηκε με το μακροσκελές "From Her To Eternity" το οποίο ακόμα μου φαίνεται αδιανόητο πως, παρά την παράνοιά του, απευθύνεται σε ένα τόσο ευρύ κοινό. Ο «πατέρας» όλων των "Protomartyr" του κόσμου ήταν εδώ και όλοι μας αφεθήκαμε στις ορέξεις του.

Οι Bad Seeds με πρωτοστάτη τον μεγάλο Warren Ellis δίνουν την δική τους παράσταση και παίζουν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της βραδιάς. Άλλωστε, μόνο εξαιρετικοί καλλιτέχνες θα μπορούσαν να συνοδεύουν τον Nick Cave, ένα ξεχώριστό και τεράστιο κεφάλαιο μουσικής ιστορίας. Η συνέχεια της βραδιάς ήταν ένα συνονθύλευμα από μαγικές στιγμές. Ένα μείγμα από ανομοιογενή τραγούδια τα οποία όλα μαζί συμπλήρωναν το παζλ της  μακροχρόνιας καριέρας του εξηνταενάχρονου καλλιτέχνη. Το πανέμορφο "Jubilee Street" διαδέχτηκε το έντονο και σχεδόν άρρωστο "Τupelo", το "Into My Arms" λειτούργησε ώς άλλο ουράνιο τόξο μετά την προαναφερθείσα καταιγίδα ενώ φυσικά δεν έλειψαν classics όπως το "Red Right Hand" και "The  Weeping Song".

Nick Cave & The Bad Seeds

Ενώ ο Nick Cave συνέχισε να αλωνίζει, πάνω και κάτω από την σκηνή και να απολαμβάνει τις ενθουσιώδεις αντιδράσεις όσων βρίσκονταν στις πρώτες σειρές, λίγο πιο πίσω το σκηνικό ήταν κάπως διαφορετικό αφού μεγάλη μερίδα του κοινού αποχωρούσε «χορτάτο» έχοντας ακούσει τα hit. Λόγω της ταλαιπωρίας που υπέστησαν όλοι οι παρευρισκόμενοι θα αποφύγω να σχολιάσω περισσότερο το συγκεκριμένο γεγονός αλλά τόσο η μοναδική performance του Nick Cave όσο και η βραδιά γενικότερα δεν είχε φτάσει ακόμα στο τέλος της.

Τα "Stagger Lee" και "Push The Sky Away" έκλεισαν την κανονική διάρκεια αλλά ο Cave, ακούραστος παρά το περασμένο της ώρας επανήλθε άμεσα για το συγκλονιστικό "The Mercy Seat" αλλά και το "Rings Of Saturn", το μοναδικό κομμάτι από το "Skeleton Tree" που δεν ακούστηκε στην περσινή εμφάνισή του.

Nick Cave & The Bad Seeds

Ο Nick Cave και οι Bad Seeds πρόσφεραν άλλη μια μαγική βραδιά η οποία απέδειξε ότι όσες φορές και αν μας επισκεφτούν και όσα χρόνια και αν περάσουν οι εμφανίσεις τους θα αποτελούν εμπειρία ζωής. Παρά την ταλαιπωρία και τις γενικότερες δυσκολίες που δημιούργησαν οι καιρικές συνθήκες, το φετινό Ejekt είχε να προσφέρει εμφανίσεις από πολύ αξιόλογες μέχρι εξαιρετικές με αποκορύφωμα την εντυπωσιακή performance του Nick Cave.

Γ.Β.

Φωτογραφίες: Αφροδίτη Ζαγγανά

SETLIST

Jesus Alone
Magneto
Do You Love Me?
From Here To Eternity
Loverman
Red Right Hand
The Ship Song
Into My Arms
Girl In Amber
Tupelo
Jubilee Street
The Weeping Song
Stagger Lee
Push The Sky Away
The Mercy Seat
Rings Of Saturn
  • SHARE
  • TWEET